บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 3 หน้า 4
“แต่ก็ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย ไม่มีแม้แต่บ่าวไพร่คอยรับใช้ ไม่ค่ะ นาฎไม่อยากมีชีวิตแบบนี้ นาฎอยากอยู่กับคนที่นาฎรักจนแก่เฒ่า”
“นาฏ!!” ชวนชมโกรธ แต่ต้องพยายามข่มอารมณ์ เอาน้ำเย็นเข้าลูบ “แม่นาฏ..แม่หวังดีกับนาฏนะลูก ไอ้สุรนิตย์น่ะมีอะไรควรคู่กับลูกบ้าง พ่อค้าเร่กระจอกๆ อย่างมัน จะมีปัญญาอะไรมาเลี้ยงดูลูกแม่ได้ อายุก็ห่างกันไม่ใช่น้อย เผลอๆ มันอาจมีเมียอยู่ แล้วมาหลอกเราก็ได้”
วรนาฎมั่นใจ “พี่สุรนิตย์ไม่ใช่คนอย่างนั้น เค้าเป็นคนดี”
“ขึ้นชื่อว่าผู้ชาย มันก็มักมากเหมือนกันหมด ไม่ดูพ่อแกเป็นตัวอย่างล่ะ แม่ขอสั่งเด็ดขาด ให้แกเลิกสุงสิงกับมันซะ และอยู่รับมรดกคุณยายทรัพย์ที่นี่”
“ไม่ค่ะ นาฏตัดสินใจแล้ว ไม่มีวันเปลี่ยนใจ ถ้าคุณแม่ยังบังคับจิตใจกันอีก นาฏขอยอมตายดีกว่า”
ชวนชมเหลืออด “เอาสิ ถ้าพูดดีๆ กันแล้วไม่ฟัง ฉันก็อยากรู้ว่า แกจะเก่งไปได้สักกี่น้ำ มานี่ชวนชมคว้าข้อมือวรนาฎลากไป แล้วผลักเข้าห้อง ลั่นดาล
“คุณแม่ .....อย่าทำอย่างนี้กับนาฎเลยนะคะ”
วัชรีวัลย์ตกใจ “คุณแม่ ถึงขนาดต้องขังกันเลยเหรอคะ”
“หรือแกอยากโดนด้วยอีกคน”
วัชรีวัลย์เป็นห่วงพี่สาว แต่ก็ไม่กล้าแข็งกับแม่ ทางด้านยายทรัพย์ยืนมองอยู่ มีแผนในใจ
วรนาฏนั่งกอดเข่า พิงฝา หมดอาลัย
สักพักประตูห้องก็เปิดออก วัชรีวัลย์ถือสำรับกับข้าวเข้ามา “พี่นาฎ”
“วัลย์...”
วัชรีวัลย์ดูสำรับเดิมที่วางไว้ “พี่นาฎ ทำไมไม่ยอมกินข้าวกินปลาเลย เดี๋ยวจะไม่สบายนะพี่”
“ตอนนี้พี่ก็เหมือนตายทั้งเป็นอยู่แล้ว”
“โธ่ พี่ วัลย์อยากช่วยพี่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง”
“วัลย์ วัลย์ช่วยพี่ได้นะ ช่วยให้พี่หนี”
“พี่นาฎ!”
“ถ้าไม่ไปตอนนี้ พี่คงหมดโอกาสที่จะได้พบกับพี่สุรนิตย์อีกตลอดชีวิต นะวัลย์ ....ถ้าวัลย์ไม่ช่วย พี่ก็มีทางออกทางเดียว คือตาย”
“ไม่นะ พี่นาฎ ก็ได้ วัลย์จะพยายาม.... “
บันไดพาดอยู่ที่หน้าต่าง วรนาฎปีนลงมา วัชรีวัลย์ยืนอยู่ข้างล่าง
“หาเรือได้แล้วเหรอ”
“จ้ะ....นี่จ้ะพี่เงิน เอาไว้ติดตัว”