บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 1 หน้า 3
บริเวณแปลงผักสวย สปริงเกอร์ปล่อยน้ำเป็นละอองโปรยปราย รุทรกำลังคุมคนงานเก็บผักในสวน อนุวัตรก็ยืนคุมด้วยใกล้ๆกัน อนุวัตรแหงนดูเครื่องบินเล็กที่บินต่ำจนรู้สึกได้ด้วยความสงสัย
“วันนี้วันหยุดทำไมมีเครื่องบินเล็กมาตั้งแต่เช้าเลย”
“คงจะเป็นพวกคนรวยที่เงินเหลือเยอะ เลยเอามาซื้อเครื่องบินๆชมวิวมั้ง จะวันหยุดหรือสนามบินปิด แต่มีเงินซะอย่างสั่งเปิดได้อยู่แล้ว”
“ไอ้รุทร แกกำลังคุยเรื่องเครื่องบินใช่ไหม ไม่ใช่ด่ากระทบใครอยู่นะ”
รุทรกลบเกลื่อน “ก็เออซิวะ แค่นี้ก็ไม่เข้าใจ”รุทรมองเครื่องบินจนบินลับเหลี่ยมเขาไป แล้วเดินไปทำงานต่อ
อนุวัตรมองตามเพื่อนแล้วส่ายหน้าขำๆ “นึกว่าฉันไม่รู้หรือไงว่าแกคิดอะไร”
แรมกับวาริน และคนงานหญิงจำนวนหนึ่งช่วยกันดึงใบเสียของผัก แล้วคัดแยกลงเข่ง แรมเห็นคนงานคนหนึ่งดึงผักแรง หรือ หักกาดไม่สุดโคน
แรมเว้าภาษาเหนือ “เบาๆหน่อยสิละอ่อน ผักช้ำหมด ดึงเฉพาะใบเสีย แล้วดึงให้สุดก้านมันเลย”
สักพักมีรถยนต์แล่นมาจอดที่หน้าบ้าน วารินถามเป็นภาษาเหนือ “ใครมาน่ะแม่”
แรมมองตามไปด้วยความสงสัย เห็นเมทินีกับทิปปี้ลงมาจากรถเดินตรงมาที่หน้าบ้าน พอสองสาวเห็นแรมเป็นผู้ใหญ่ก็ยกมือไหว้ไว้ทักก่อน
“สวัสดีค่ะ คือหนูอยากมาติดต่อเจ้าของสวนดอกเสี้ยนที่อยู่ใกล้ๆนี่น่ะค่ะ ไม่ทราบคุณป้าพอจะรู้จักเจ้าของสวนไหมคะ หนูอยากคุยกับเขา”
“อ๋อ...เป็นของลูกชายป้าเองจ้ะ หนูจะติดต่อเรื่องอะไรเหรอ”
“หนูอยากจะขอซื้อไปแต่งบูทดอกไม้ที่งานพืชสวนโลกค่ะ นี่นามบัตรหนู” เมทินียื่นนามบัตรให้แรม
แรมดูนามบัตร วารินวางงานแล้วมาร่วมวงสนทนาด้วย
“นี่มาจากเชียงใหม่กันเลยเหรอหนู”
“พี่สองคนทำงานจัดดอกไม้เหรอคะ เท่ห์จัง” วารินถาม
“ขอบคุณจ้า แต่พี่เมคนเดียวนะ พี่น่ะแค่มาช่วยเฉยๆ” ทิปปี้ตอบ
“ก่อนมานี่หนูเช็คหลายที่แล้วมีแต่คนบอกว่าดอกเสี้ยนที่นี่สวยที่สุด ไม่ทราบว่าลูกชายคุณป้าอยู่หรือเปล่า หนูอยากจะขอคุยด้วยค่ะ”
แรมกับวารินมองหน้ากันเหมือนไม่แน่ใจ สองสาวเริ่มใจไม่ดีมีลุ้น
เมทินีขอร้อง “นะคะคุณป้า มันสำคัญกับหนูมากจริงๆ”
“งั้นเดี๋ยวป้าจะไปตามลูกชายให้นะ” แรมบอกกับวารินเป็นภาษาเหนือ “รินพาพี่สองคนไปรอที่แปลงดอกเสี้ยนนะ”
“ได้เลยแม่” วารินหันมาทางเมทินีและทิปปี้ “ไปค่ะพี่เดี๋ยวรินเป็นไกด์เอง”
แรมขี่รถเครื่องมาตามทางในสวนผัก แล้วมาจอดตรงที่อนุวัตรกับรุทรกำลังทำงานอยู่