บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 21 หน้า 2
วาทิต แรม นอนอยู่บนเตียงเข็นคนละเตียง บุรุษพยาบาลรีบเข็นเตียงทั้งคู่เข้าห้องฉุกเฉิน
อนุวัตรกับวารินหยุดรอที่หน้าห้องฉุกเฉิน อนุวัตรหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหารุทร
โทรศัพท์มือถือของรุทรที่วางอยู่หัวเตียงดังขึ้น รุทรเอื้อมมือไปหยิบมาดูพอเห็นว่าเป็นอนุวัตรโทรมาก็หายงัวเงียทันที รุทรรีบลุกขึ้นแล้วเปิดประตูออกไปที่ระเบียง เมทินีลุกขึ้นมานั่งมองแบบสงสัยๆ รุทรคุยโทรศัพท์กับอนุวัตรอยู่นอกระเบียง ท่าทางตกใจซีเรียส โดยมีเมทินีนั่งมองด้วยความสงสัยแกมเป็นห่วง สักพักรุทรก็วางสายเปิดประตูห้องกลับเข้ามา
“มีอะไรเหรอวาทิต ท่าทางเครียดเชียว”
“ผมมีเรื่องด่วนต้องไปทำ”
“ให้ฉันไปเป็นเพื่อนนะ”
“ไม่ต้องหรอก เมอยู่บ้านนี่แหละ ผมจะไปกับคุณพ่อ”
บ้านกิจจา กินรีเดินมาที่ห้องนั่งเล่นแล้วได้ยินเสียงคนคุยกันก็หยุดแอบฟัง
“ฉันสั่งให้ไปจัดการไอ้วาทิตแบบเงียบๆไม่ให้ใครเห็น นี่มึงดันไปยิงคนดูแลมันอีก” กินรีแอบย่องเดินมาแอบฟังก็เห็นอังกูร กิจจา ชาติ ยืนคุยกัน อังกูรตบหน้าชาติด้วยความโมโห “ทำไมถึงโง่อย่างนี้”
“ก็มันโผล่มาตอนผมกำลังเอาหมอนปิดหน้าไอ้วาทิตพอดี แต่ผมยิงที่ขาคงไม่ถึงตายหรอกครับ”
“ที่แกพลาดก็ตรงไม่ยิงมันให้ตายนี่แหละ ตีงูหลังหัก ระวังมันจะกลับมากัดเอา” กิจจาต่อว่า
“มันไม่ทันเห็นหน้าผมหรอกครับ” ชาติรีบแก้ตัว
“เออ...ให้มันจริงเถอะ ถ้าตำรวจตามกลิ่นเจอ ฉันบอกไว้ก่อนนะว่าไม่รู้ไม่เห็น”
อังกูรมองหน้ากิจจาทึ่งในความเห็นแก่ตัวเอาตัวรอด แต่กิจจาไม่สน
“ช่วงนี้อย่าออกมาเพ่นพ่านดีที่สุด มีอะไรเดี๋ยวฉันเรียกแกเอง” อังกูรตัดบทเพราะยังไงก็ยังต้องพึ่งกิจจาอยู่
เสียงโทรศัพท์ของอังกูรดังขึ้น อังกูรหยิบมากดรับ “ว่าไง ดีมาก มีอะไรก็รีบโทรรายงานฉันทันทีเลยนะ” อังกูรวางสายแล้วมองหน้ากิจจายิ้มๆ “คนที่ไร่โทรมาบอกว่าไอ้วิทย์กับไอ้วาทิตตัวปลอมออกไปข้างนอกด้วยกันเมื่อกี้ ท่าทางร้อนรน”
กิจจาดีใจ “หรือไอ้วาทิตมันจะตายแน่”
กิจจากับอังกูรยิ้มร้ายเพราะมั่นใจว่าวาทิตไม่รอดแน่ๆ
กินรีตกใจแทบหมดแรงต้องเกาะประตูจนมีเสียงให้คนด้านในได้ยิน “ใครน่ะ”
กินรีค่อยๆเดินออกมาพยายามปรับสีหน้าให้ปรกติ “อาหารเสร็จแล้วค่ะ”
“ไปกูร ไปฉลองล่วงหน้ากันหน่อย” กิจจากับอังกูรเดินไป มีชาติเดินตาม
กินรีมองทั้งสามแล้วรู้สึกไม่ดี เพราะอย่างน้อยก็ไม่คิดว่าพ่อกับอังกูรจะถึงขนาดฆ่าคน “คุณวาทิต”