บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 21 หน้า 3
กิจจากำลังจะนอน กินรีเคาะประตูเข้ามา “ยังไม่นอนอีกเหรอนรี ลูกต้องพักผ่อนมากๆนะ”
“นรีได้ยินที่พ่อพูดกันหมดแล้วค่ะ”
กิจจางง “พูดเรื่องอะไร”
“คุณวาทิตตายแล้วเหรอคะ”
กิจจาพอรู้ว่าเป็นเรื่องนี้ก็ไม่ได้ใส่ใจ “อืม แต่ที่ตายมันคือไอ้วาทิตตัวจริง ส่วนไอ้วาทิตตัวปลอมมันยังอยู่”
กินรีทั้งตกใจทั้งสับสน “พ่อ....นี่มันอะไรกันค่ะ พวกเรากำลังถลำลึกลงไปกันใหญ่แล้วนะคะ ทำไมต้องฆ่ากันด้วย”
“นรี ถ้าวาทิตไม่ตาย กูรจะได้สมบัติได้ไง”
“แต่คุณวาทิตไม่ผิดอะไร”
“นรี ถ้าคิดการใหญ่ก็เลิกใส่ใจการเล็กได้แล้ว”
“แต่พ่อกับคุณกูรเป็นผู้ร้ายฆ่าคน”
“ผิดแล้วล่ะลูก อังกูรกับไอ้ชาติต่างหาก” กินรียังรับไม่ได้ กิจจาเดินมาโอบกอดด้วยความเอ็นดู “นรี ทั้งหมดที่ทำก็เพื่อนรีกับหลานของพ่อนะ ลูกรู้ใช่ไหมว่าอย่าพูดอะไรออกไป ไม่งั้นกูรจะโดนจับและเราก็จะไม่ได้อะไรเลย ทำใจให้สบายกลับไปนอนหลับพักผ่อนเยอะๆนะ หลานของพ่อจะได้แข็งแรง”
กินรีมองกิจจาอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ว่าพ่อของเธอจะใจเหี้ยมได้ขนาดนี้ แต่กิจจาก็ยิ้มแล้วประคองกินรีไปส่งออกจากห้อง
เมทินีกำลังพยายามโทรศัพท์หารุทรกับพ่อเลี้ยงวิทย์มีทิปปี้นั่งคอยลุ้น ส่วนเอื้องคำกับจั่นเป็งนั่งคอยฟังความอยู่ไม่ห่างกันนัก เมทินีกดวางสายโทรศัพท์
“เป็นไงมั่งเม ติดมั้ย”
“ไม่ติดเลย ทั้งเบอร์วาทิตทั้งเบอร์คุณพ่อ แกรู้หรือเปล่าทิปปี้ว่าคุณพ่อกับวาทิตมีเบอร์อื่นอีกมั้ย”
“ฉันก็รู้เท่าที่แกรู้นั่นแหละ คงไม่มีหรอก”
“ทำไงดีล่ะทิปปี้ ฉันเป็นห่วงวาทิตกับคุณพ่อจังเลยไม่รู้ว่าเป็นอะไรหรือเปล่า รู้งี้ฉันดื้อขอตามไปด้วยก็ดี”
ทิปปี้จับมือเมทินีให้กำลังใจ เอื้องคำกับจั่นเป็งมองหน้ากันเป็นห่วงรุทรกับพ่อเลี้ยงวิทย์ เมทินีมีสีหน้ากังวลเป็นห่วงรุทรกับพ่อเลี้ยงวิทย์มาก
ที่หน้าห้องฉุกเฉิน อนุวัตรกำลังเดินวนไปวนมาอยู่ด้วยความกังวล พ่อเลี้ยงวิทย์กับรุทรปรี่เข้ามาหาอนุวัตร
“แม่กับวาทิตเป็นยังไงมั่ง”
“แม่แรมโดนยิงที่ขา หมอเอากระสุนออกแล้ว ตอนนี้ปลอดภัยแล้วพักอยู่ห้องคนไข้ น้องรินดูอยู่”
“แล้ววาทิตล่ะ วาทิตเป็นยังไง”
“หมอกำลังช่วยชีวิตอยู่ครับคุณลุง ยังไม่ออกจากห้องฉุกเฉินเลย”
“นี่มันเกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง” รุทรสงสัย