บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 21 หน้า 4
อนุวัตรเดา “ไม่รู้ว่าเป็นพวกจะเข้ามาขโมยของหรือเปล่า”
“ขโมยงั้นเหรอ”
ไม่ทันขาดคำหมอก็เปิดประตูห้องฉุกเฉินออกมา พ่อเลี้ยงวิทย์รีบปรี่เข้าไปหา รุทรกับอนุวัตรก็ตามไปติดๆ
พ่อเลี้ยงวิทย์รีบถาม “วาทิตเป็นยังไงมั่งครับหมอ”
“คุณวาทิตขาดอากาศหายใจเป็นเวลานาน หมอพยายามสุดความสามารถแล้วครับ แต่ช่วยไว้ไม่ได้จริงๆ คุณ
วาทิตสิ้นใจตั้งแต่ก่อนมาถึงโรงพยาบาลแล้วครับ เสียใจด้วยนะครับ”
“วาทิต” พ่อเลี้ยงวิทย์อุทานออกมาเบาๆแล้วก็นิ่งเงียบไป
รุทรกับอนุวัตรมองหน้ากันสงสัย เพราะคิดว่าพ่อเลี้ยงวิทย์คงจะฟูมฟายกับการเสียชีวิตของวาทิตแต่ก็เปล่า
พ่อเลี้ยงวิทย์เดินแบบหมดแรงไปนั่งลงที่เก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉิน รุทรรีบตามเข้าไปเพื่อปลอบใจ “คุณลุงทำใจดีๆไว้นะครับ”
“วาทิต” พ่อเลี้ยงวิทย์เรียกชื่อวาทิตเบาๆแล้วน้ำตาก็ไหลพราก นั่งนิ่งไม่ไหวติงและไม่พูดอะไรเลย
รุทรเปิดประตูห้องพักฟื้นของแรมเข้ามา
วารินที่นั่งร้องไห้อยู่ก็โผเข้ามากอดรุทร “พี่วาทิตตายแล้วจริงๆเหรอพี่รุทร ทำไมพี่วาทิตต้องตายด้วยล่ะ รินยังไม่ได้คุยกับพี่เขาเลย รินอยากบอกพี่วาทิตเขาว่ารินรักพี่นะ ถึงแม้จะไม่เคยคุยกันรินก็รักพี่วาทิตนะ”
รุทรกอดวารินเอาไว้พยายามกลั้นน้ำตาเพราะรู้ดีว่าตัวเองต้องเข้มแข็งเป็นหลัก “พี่เชื่อว่าวาทิตเขารู้นะรินว่าเราทุกคนรักเขา”
อนุวตรโกรธ “ไอ้คนทำนี่ใจมันทำด้วยอะไร แค่จะขโมยของถึงกับต้องฆ่าคนที่นอนเป็นผักแบบวาทิต ยิงผู้หญิงแก่ๆแบบแม่แรมได้แบบนี้”
“แต่ฉันกลับไม่คิดว่าเป็นขโมย”
อนุวัตรกับวารินมองรุทรทันที “แกคิดว่ามีคนจงใจเข้ามาฆ่าวาทิตงั้นเหรอ”
“ฉันก็ไม่แน่ใจ แต่แกลองคิดดูสิ ถ้าเป็นคนมาขโมยของ มันจะพุ่งตรงไปบ้านท้ายไร่โดยผ่านบ้านแม่กับบ้านพักคนงานไปอย่างรู้เส้นทางเหรอ แล้วมันรู้ได้ไงว่าบ้านเล็กๆจะมีทรัพย์สินมากกว่าบ้านแม่”
วารินฉุกใจคิด “จริงด้วย แบบนี้แสดงว่าคนที่จะตรงไปบ้านท้ายไร่ ก็เพราะรู้ว่าไปแล้วจะเจอกับอะไร”
อนุวัตรเริ่มเข้าใจ “นี่แกจะบอกว่าเรื่องนี้มีคนบงการ”
“ก็อาจเป็นได้”
“เฮ้ย ถ้างั้นก็แสดงว่าอาจจะมีคนรู้แล้วสิ ว่าวาทิตมีฝาแฝดคือแก”
รุทรเริ่มคิดเครียด
แรมนอนหลับอยู่บนเตียงคนไข้ วาทิตเดินเข้ามาหาแล้วเรียก “แม่แรมครับ แม่แรม”
แรมลืมตาขึ้นมา “วาทิต เป็นยังไงบ้าง นี่ลูกหายดีแล้วใช่มั้ย”