บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 9 หน้า 4
“ไม่ต้องก็ได้มั้ง”
“ไม่ได้ค่ะ นรีต้องลงตารางส่งให้คุณหมอเจ้าของไข้คุณวาทิต ตั้งแต่คุณวาทิตกลับมานี่ กินยาบ้างไม่กินบ้าง เกิดอะไรขึ้นนรีต้องรับผิดชอบ วัดหน่อยนะคะ”
รุทรอึ้งเอาไงดี เมทินีมองอยู่ ระหว่างนั้นโทรศัพท์จากพ่อเลี้ยงวิทย์ดังขึ้น รุทรเห็นชื่อก็แอบยิ้มรอดตัว เขากดรับสาย “ครับคุณพ่อ สักครู่นะครับ” รุทรวานเมทินี “เม เดี๋ยวให้นรีเตรียมยาก่อนนอน แล้วเอาไปให้ผมที่ห้องนอนนะ ผมขอคุยกับคุณพ่อก่อน” รุทรฉวยโอกาสเดินออกไปเลย ทิ้งกินรีไว้กับเมทินี กินรีมองหน้าเมทินีอย่างไม่ชอบใจ
รุทรเดินเข้าห้องทำงานมาแล้วปิดห้อง “ผมเข้ามาห้องทำงานคุณลุงแล้วครับ”
พ่อเลี้ยงวิทย์อยู่ที่ไร่ชาน้ำค้าง “ทางโน้นเรียบร้อยดีไหม”
“เป็นอย่างที่คุณลุงกลัวครับ คุณอังกูรพยามเข้าหาเมทินีอยู่ตลอดเวลา”
“นี่ล่ะที่ลุงต้องรบกวนรุทร ถ้าหนูเมไม่เล่นด้วย แล้วมีรุทรคอยกัน ยังไงอังกูรก็ต้องรามือ”
“เอ่อ...คุณลุงคิดว่าเมทินีชอบคุณอังกูรไหมครับ”
“ลุงก็ไม่แน่ใจนะ เพราะดูหนูเมก็ไม่มีท่าทีอะไร ทำไมเหรอ”
“เอ่อ...เปล่าครับ ผมแค่อยากรู้เป็นข้อมูล อาการของวาทิตเป็นยังไงบ้างครับ”
“ก็ยังไม่ดีขึ้นเลย...ลุงคงต้องอยู่ดูอีกสักพัก ยังไงลุงฝากรุทรดูแลทางโน้นด้วยนะ”
“ครับ คุณลุงไม่ต้องห่วงครับ สวัสดีครับ”
รุทรกดวางสายด้วยสีหน้าครุ่นคิด แล้วมองไปที่โต๊ะทำงานเห็นรูปของพ่อเลี้ยงวิทย์ที่ถ่ายคู่กับวาทิต
“เมทินีน่ะเหรอไม่เล่นด้วย เขาแค่เล่นได้แนบเนียนต่างหากล่ะครับคุณลุง แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะปราบยัยนี่เอง วาทิตจะต้องไม่เสียใจเพราะผู้หญิงคนนี้”
เมทินียืนมองกินรีเตรียมยาก่อนนอน กินรีเตรียมยาไปด้วยพูดไปด้วย ไม่มองหน้าเมทินี
“เมื่อวานไปกับคุณกูรทั้งวัน ทำไมวันนี้ไปกับสามีตัวเองแป๊บเดียวกลับล่ะ”
“เสร็จธุระก็ต้องกลับสิ”
“เหรอ...ฉันนึกว่าไปเที่ยวกับชายอื่นที่ไม่ใช่สามีจะสนุกกว่าซะอีก”
เมทินีงง “เธอพูดแบบนี้หมายความว่าไง”
“ฉันเห็นอะไรก็พูดตามที่เห็น”
“นรี ที่ถามเนี่ยเพราะเธออิจฉาฉันเหรอ”
กินรีชะงักหันขวับมาทันที “ฉันจะไปอิจฉาเธอทำไม”
“ไม่รู้สิ เมื่อก่อนเธอกับฉันรู้จักกันแค่ผิวเผิน แต่หลังจากที่ฉันย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ ฉันรู้สึกเธอคอยหาเรื่องฉันตลอดทั้งๆที่ฉันไม่เคยทำอะไรเธอ ถ้าไม่เรียกว่าอิจฉาแล้วจะเรียกว่าอะไร”
“จำไว้นะเมทินี ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงที่ซื้อได้เหมือนเธอหรอก”
“นรี ถ้าเธอไม่พูดกับฉันดีๆ ฉันจะไม่เกรงใจแล้วนะ”