บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 9 หน้า 5
กินรีส่งถาดใส่ยาให้เมทินีแล้วเดินเชิดออกไป เมทินีถอนใจเซ็ง
กินรีเดินมาแล้วกำมือแน่นด้วยความเจ็บใจ “ใช่...ฉันอิจฉาเธอเม แต่ฉันไม่ยอมแพ้เธอแน่”
เมทินีนั่งคิดเครียดอยู่ที่โซฟาในห้อง นึกถึงคำพูดของรุทร
“คงเพราะเมื่อก่อนผมคิดว่าพี่กูรเข้าหาเมฝ่ายเดียว ลืมนึกไปว่าตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง”
แล้วก็คำพูดของกินรี “เหรอ...ฉันนึกว่าไปเที่ยวกับชายอื่นที่ไม่ใช่สามีจะสนุกกว่าซะอีก”
รุทรเปิดประตูเข้าห้องมา เห็นเมทินีนั่งหน้าตึงอยู่ รุทรเดินไปหยิบยากินจนเสร็จ เมทินีจะหยิบถาดกับแก้วน้ำไปเก็บ รุทรมองตามสงสัย แล้วเมทินีก็เดินไปปิดไฟขึ้นเตียงนอน รุทรขึ้นนอนตาม สองคนนอนนิ่งเครียดโดยเฉพาะเมทินี
รุทรทนไม่ไหวลุกขึ้นถาม “เมเป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่า” เมทินีหันหลังให้
รุทรกวนประสาท “เฮ้อ...แย่หน่อยนะ ที่เดี๋ยวนี้ผมไม่หลอกง่ายเหมือนเมื่อก่อน”
เมทินีลุกขึ้นหันไปจ้องหน้ารุทรด้วยความโกรธ รุทรจ้องกลับ แต่เมทินีเปลี่ยนเป็นยิ้มกวน “นั่นสิเนอะ สงสัยฉันต้องระวังตัวมากขึ้น”
“นี่ยอมรับแล้วเหรอ?”
เมทินียิ้มกวน ”รู้ไหมว่านับวันฉันยิ่งรู้สึกว่าพี่กูรเป็นคนเดียวที่ฉันคุยได้รู้เรื่องที่สุด ส่วนเธอกลายเป็นคนที่ฉันเริ่มไม่อยากคุยด้วยแล้ว” เมทินีล้มตัวลงนอนทำไม่สนใจ
รุทรโกรธแทนน้องชาย “มันไม่ง่ายหรอกเม ไม่ว่าเมคิดจะทำอะไร ผมบอกได้เลยว่ามันไม่ง่าย” รุทรล้มตัวลงนอนด้วยความโกรธ
เมทินีกลอกตาเซ็งกับความไม่ยอมเข้าใจอะไรของรุทร
บ้านพักคนงานชาย ชาติ จ่าง สิงห์ และคนงานนั่งกินเหล้ากันในห้องเสียงดังลั่น
“สุขสันต์วันเกิดนะพี่ชาติ”
“เฮ้ย..ตามสบาย วันนี้กูเลี้ยงไม่อั้น คุณกูรฝากเงินมาด้วยนะเว้ย เต็มที่ๆ”
“เอ้า...ชน....เฮ” ทุกคนกินเหล้า เฮฮา มีเสียงร้องเพลงเคาะบ้านดังลั่น
เอื้องคำนอนในห้องไม่หลับกระสับกระส่ายด้วยความรำคาญเสียง จนต้องลุกขึ้นนั่งหงุดหงิด จั่นเป็งเปิดประตูเข้ามาเอื้องคำรีบถาม “ตกลงมันเฮๆอะไรกันวะ”
“พวกคนงานชายมันบอกวันเกิดพี่ชาติเลยฉลองกัน”
“ฉลองนี่กินเหล้าเหรือเปล่า”
“โอ๊ย ก็เพราะเหล้าน่ะสิ ถึงได้ดังลั่นตื่นกันหมดทั้งบ้านพักคนงานหญิงคนงานชายแล้ว”