บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 16
เมทินียืนดูรุทรปูที่นอนในเต็นท์เสร็จ เมทินีพยุงร่างลงนั่ง แล้วหยิบเป้ของรุทรออกจากเต็นท์ส่งให้
รุทรมองงงๆ “ทำไมล่ะ”
“บอกตรงๆเลยนะวาทิต จู่ๆเธอก็มีแรงแบกฉันขึ้นเขา มีแรงแบกฉันกลับมานี่ แล้วยังสร้างเต็นท์ต่อได้อีก ฉันกำลังคิดว่าเธอมีแรง”
“แล้วไง?”
“เธอก็อาจจะผิดสัญญา ทำมิดีมิร้ายฉันน่ะสิ”
“นี่ถ้าผมจะผิดสัญญา ผมทำที่บ้านไม่ดีกว่าเหรอ แอร์เย็นๆสะดวกสบายด้วย”
“แต่ที่บ้านคุณพ่ออยู่ไง เธออาจจะกลัวฉันร้องก็ได้” รุทรส่ายหน้าระอาใจ “ขอโทษนะวาทิต แต่ฉันกลัว”
รุทรพยักหน้าเข้าใจ เมทินีเข้าเต็นท์แล้วตัดสินใจปิดซิปประตูเต็นท์ รุทรถอนใจเซ็ง เดินไปหยิบเป้ไปหาที่นอนใกล้ๆกองไฟ
เมทินีในเต็นท์กำลังสวดมนต์ก่อนนอนเสร็จพอดีแล้วล้มตัวลงนอน กำลังจะหลับตา สักพักก็มีเสียงลมพัด เงาของต้นไม้เริ่มมาพาดพิงเต็นท์ “ไม่เอาน่าผีไม่มีหรอก” เมทินีหันนอนตะแคง แล้วก็เห็นเงาเหมือนคนก็ตกใจ “ว๊ายยย” เมทินีลุกขึ้นเปิดซิป ก็เห็นรุทรกำลังจัดที่นอนไม่เสร็จ “นี่วาทิต นอนได้แล้ว”
รุทรหันกลับมางงๆ “ทำไม”
“ก็เงาเธอน่ะสิ ทำฉันตกใจ นอนเถอะ”
“มีงี้ด้วย” รุทรล้มตัวลงนอน ในเต็นท์
เมทินีพยายามข่มตาหลับ แต่เสียงลมก็เริ่มแรงขึ้น เงาต้นไม้เริ่มขยับไปมามากขึ้นเหมือนรูปร่างคน สักพักมีเสียงนกฮูกร้องอีก เมทินีสะดุ้ง “โอ๊ย มันเสียงบ้าอะไรเนี่ย”
เสียงต่างๆเยอะขึ้นเยอะขึ้น เมทินีเขยิบลุกขึ้นเปิดซิปดู แล้วต้องเพ่งซ้ำ เห็นเงาด้านหลังของนกฮูกอยู่หน้าเต็นท์”ตัวอะไร” เหมือนนกฮูกจะได้ยินมันจึงหันคอ 180 องศามาหาเมทินีร้องฮูก “อ๊ายยย...”
เมทินีค่อยๆย่องกะเผลกๆออกจากเต็นท์ด้วยความกลัวเจ้านกฮูกที่หันมองตามตลอด เมทินีเดินมาจนถึงบริเวณที่รุทรนอนก็พยายามปลุก เมทินีกระซิบ “วาทิต...วาทิต บ้าจริง ทำไมหลับง่ายจัง บรรยากาศมันชวนหลับตรงไหน”
เมทินีลงนั่งข้างๆด้วยความหวาดกลัวมองไปรอบๆอย่างระแวง