บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 19 หน้า 2
“ช่วยด้วยยยยยย ช่วยด้วยยยยยยย” รุทรรีบกลับมาหลบหลังต้นไม้มองกลับไปก็เห็นโจรสามคนหัวเราะสะใจที่ได้ยินเสียงเมทินีร้องขอความช่วยเหลือ
“เฮ้ย...สงครามเริ่มแล้วว่ะ”
รุทรเริ่มลนลาน มองซ้ายขวาแล้วตัดสินใจวิ่งหลบไปอีกทาง
โจรลูกพี่วิ่งไล่จับเมทินีแต่เมทินีถีบแล้วหนีได้
“ไม่เอาน่า อย่าให้ผัวโมโหสิจ๊ะเมียจ๋า” โจรลูกพี่ วิ่งเข้าไปเมทินีหลบแล้วถีบอีกที “โว๊ย....ชักโมโหแล้วนะ มึงจะเอาใช่ไหม” โจรลูกพี่ดึงเมทินีจนล้มไปทั้งคู่
“ฝันไปเหอะว่าฉันจะยอมแก ไอ้เศษมนุษย์” เมทินีใช้จังหวะเผลอของโจรที่ดึงขาถีบเข้าเบ้าตาเต็มๆ
“มึงกล้าทำกูเจ็บเหรอ มึงตายแน่” โจรลูกพี่ชี้หน้าอาฆาต
เมทินีจะวิ่งไปที่ประตูแต่โจรลูกพี่ขวางไว้ แล้วกระโดดตะครุบตัวเมทินีจะจูบ แต่เมทินีข่วนหน้า “อ๊ากกกกก”
“ปล่อยฉันนะ ไอ้บ้า ไอ้สถุล ไอ้ชั้นต่ำ”
“กูสุดจะทนแล้วนะ” โจรตบหน้าเมทินีแล้วบีบคอ
ระหว่างนั้นจู่ๆก็มีก้อนหินลอยมากระทบหน้าโจรจนหงายหลังสลบ รุทรกระโดดเข้ามาหาเมทินี เมทินีดีใจรีบกอดรุทร “วาทิต”
“รีบไปกันเถอะ” รุทรจูงเมทินีรีบออกไปทางหน้าต่าง
โจรสามคนนั่งคุยกัน
โจรคนที่สี่เปรย “เฮ้ย...เงียบเลยว่ะ”
โจรคนที่สามเสริม “สงสัยอีนั่นชอบใจเว้ย”
ทั้งสามหัวเราะสะใจ “กูขอถ่ายคลิปไว้หน่อยเถอะวะ” โจรคนสองจะลุกแต่โจรคนที่สี่จับไว้
“เฮ้ย...อยากถ่ายก็ถ่ายรอบมึงสิวะ ไปถ่ายตอนนี้เดี๋ยวก็โดนด่าหรอก”
โจรคนที่สองไม่ยอม “ไม่ได้ มันต้องถ่ายตั้งแต่ยังไม่ช้ำ”
โจรคนที่สามคล้อยตาม “จริงว่ะ งั้นกูไปด้วย”
โจรทั้งสามลุกเดินไปด้วยกัน
โจรทั้งสามเปิดประตูแง้มๆ จะดู แล้วต้องตกใจที่เห็นเพื่อนนอนอยู่บนพื้นหน้าตาแตกยับ รีบเปิดประตูพุ่งเข้าไปหา
โจรลูกพี่สั่ง “อีนั่นมันมีคนมาช่วย พวกมึงไปจับมาให้ได้ กูจะฆ่ามันทั้งคู่”
โจรทั้งสามรีบวิ่งออกไป โจรลูกพี่ รีบวิ่งตามไปอย่างทุลักทุเล