บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 15
เมทินีกำลังจัดกระเป๋าอยู่ที่หน้าตู้เสื้อผ้า รุทรแอบมองเมทินี พอเห็นหันหลังไม่สนใจก็แอบหยิบเอากระดาษแฟกซ์ออกมาดู รุทรมองแผนที่อย่างตั้งใจ
“เก็บของเสร็จหรือยัง”
รุทรสะดุ้ง “เรียบร้อยแล้ว”
เมทินีพยักหน้ารับรู้แล้วยกกระเป๋าเดินออกจากห้องไป
รุทรรีบพับกระดาษใส่กระเป๋ากางเกงด้านซ้ายแล้วซ้อมโดยขึ้นนั่งบนเตียงทำท่าขับรถแล้วหยิบกระดาษออกมา “ไม่ได้ ถ้าข้างนี้เมเห็นแน่” รุทรเปลี่ยนมาใส่ข้างขวาแล้วหยิบก็ไม่พอใจ เปลี่ยนมาจะใส่กระเป๋าเสื้อ แล้วทำท่าขับแล้วซ้อมเอามือซ้ายหยิบแฟกซ์โดยยกมือขวาทำท่าจับพวงมาลัยบังๆไว้ “พอได้ล่ะวะ”
รุทรรีบไปหยิบกระเป๋าแล้วออกจากห้องไป รุทรเห็นจดหมายที่โรงเรียนส่งมาพร้อมซองวางอยู่
รุทรมีสีหน้าผิดหวังที่เห็นรถคันที่หนานเตรียมให้ “ทำไมไม่เอาคันที่มีเนวิเกเตอร์ล่ะ”
“อ๋อ...คันหนึ่งพ่อเลี้ยงเอาไปแล้ว อีกคันคุณกูรขอไปใช้เป็นรถผู้จัดการครับ ส่วนรถตู้ก็เข้าศูนย์เช็คระยะ อีกสามวันถึงจะได้ครับ”
“ไหนเธอบอกรู้ทางไง”
“เปล่ามีไว้ก็อุ่นใจ” รุทรจับที่หน้าอกตัวเองตรงที่ใส่กระดาษแฟกซ์ไว้
เอื้องคำเสนอ “ที่จริงให้หนานไปด้วยก็ได้นะคะ จะได้ช่วยขับรถยกของด้วย”
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะป้า ถ้าวาทิตขับไม่ไหว ฉันสลับขับให้ก็ได้”
เอื้องคำค้อน “คุณน่ะควรจะขับ ให้คนป่วยขับได้ยังไง”
“ไม่เป็นไรหรอกป้า ผมขับไหว” หนาน จั่นเป็งช่วยกันขนกล่องหลายกล่องขึ้นรถ เสร็จแล้วหนานก็มายกกระเป๋าของรุทรกับเมทินีใส่รถ
ระหว่างนั้นอังกูรถือกระเป๋าเดินมาด้วย แล้วตรงมาหารุทร “ได้ข่าวจะไปเที่ยวกันเหรอ”
“ไปทำธุระน่ะครับ”
อังกูรยิ้มให้เมทินี “ช่วงนี้พี่ทำงานหนักไม่ได้ลาเลย ขอไปเที่ยวด้วยคนนะเม”
ทั้งรุทร เอื้องคำ จั่นเป็ง หนาน มองอังกูรทันที ไม่คิดว่าอังกูรจะกล้า
“ก็ดีสิคะ ไปหลายๆคนสนุกดี”