บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 15 หน้า 5
รุทรเอากระดาษมาดูแล้วต้องอึ้ง “เฮ้ย...ต้องเลี้ยวแยกเมื่อกี้นี่หว่า แล้วตรงไปอีกสองแยกก็เลี้ยวขวา ตรงออกไฮเวย์หาป้ายไปดอยอ่างขาง แล้วเลี้ยวขวาวิ่งไปอีก 30 โล เจอสามแยก เอาแค่นี้ก่อน” รุทรยิ้ม
“กาแฟได้แล้ว” เมทินีเดินออกมาที่รุทรยืน รุทรรีบขยำกระดาษแฟกซ์ กลัวเมทินีเห็น แล้วรับแก้วกาแฟมาถือไว้โดยซ่อนกระดาษในมือ เมทินีส่งกาแฟให้รุทรแต่รุทรยังไม่ทันจะรับ มีคนเดินมาชนเมทินี จนเซมาชนรุทร ทำให้กาแฟหกเลอะเสื้อรุทร ส่วนเมทินีเลอะที่แขน
“ว๊าย...ตายแล้ว” คนที่ชนรีบขอโทษ
“ไม่เป็นไรครับ”
“เดี๋ยวนะ ฉันหาทิชชู่ให้” เมทินีส่งแก้วกาแฟให้รุทรถือ เมทินีไปเปิดท้ายรถหยิบทิชชู่ รุทรรีบเอากาแฟทั้งสองแก้วไปวางในช่องโดยเอากระดาษแฟกซ์ซ่อนไว้ข้างใต้แก้ว
เมทินีกลับมาพร้อมกล่องทิชชู่ รุทรหยิบมาเช็ดๆตัวแต่มันก็เลอะเยอะมาก เมทินีก็เช็ดตามแขนตัวเอง
“ฉันว่าเธอไปเปลี่ยนเสื้อแล้วล้างตัวหน่อยดีกว่า ไม่งั้นเหนียวแย่”
รุทรพยักหน้ารับ
เมทินียืนรอที่รถ รุทรในเสื้อตัวใหม่เดินกลับมา รุทรเดินไปเปิดท้ายรถเอาเสื้อเก็บในกระเป๋า ชาติเห็นเป็นโอกาสเหมาะก็หยิบปืนออกมาเตรียมจะยิง แต่ดันมีรถตำรวจแล่นมาจอดบังพอดี ชาติรีบเก็บปืน ตำรวจสองนายลงมาจากรถ คนหนึ่งไปเข้าห้องน้ำ ชาติเลยนิ่งรอจังหวะ
เมทินีเปิดรถ เห็นแก้วกาแฟทั้งสองเหลือกาแฟไม่มาก ก็หยิบออกแล้วเห็นกระดาษขยำๆใต้ถ้วยกาแฟก็ไม่สนใจหยิบออกไปด้วย เมทินีเดินไปที่ถังขยะใกล้ๆแล้วทิ้งแก้วกาแฟพร้อมกระดาษแฟกซ์ลงถัง
รุทรเก็บเสื้อเสร็จปิดท้ายเดินกลับไปเปิดประตูคนขับ เมทินีขึ้นมาด้วย รุทรมองไปที่ช่องกาแฟเห็นว่างเปล่า “เฮ้ย..กาแฟไปไหน”
“ฉันทิ้งไปแล้ว เห็นมันเหลือนิดเดียว”
“แล้ว...เอ่อ..เมทิ้งกระดาษที่อยู่นี่ด้วยเหรอ”
“ไอ้กระดาษที่เธอเอามาเช็ดกาแฟน่ะเหรอ ว่าจะถามเหมือนกันมันมาจากกล่องทิชชู่เหรอ ดูแปลกๆ”
“เอ่อ...เปล่าหรอก มันก็กระดาษอะไรไม่รู้ในรถนี่แหล่ะ”
“ไม่รู้แล้วทำไมเธอถึงถามอ่ะ”
“เปล่า ไม่มีอะไร”
“ถ้าเธอจะเอากาแฟอีกฉันไปซื้อให้นะ”
“ไม่ต้องแล้ว กินตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์”
เมทินีงง “เธอพูดอะไร”
รุทรถอนใจ “เราไปต่อเถอะ” เมทินีมองงงๆแล้วเดินขึ้นรถ