บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 15 หน้า 4
“มาธุระเช้า ก็แสดงว่าเมื่อคืนค้างที่นี่เหรอคะ แล้วแวะร้านอุปกรณ์การแพทย์ซื้อของเยอะแยะไปไหนคะ”
พ่อเลี้ยงวิทย์เห็นท่าทางบุษบันจะจุ้นจ้านรู้สึกอึดอัดเลยรีบขอแยกตัวไป “เดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีต้องรีบ” พ่อเลี้ยงวิทย์รีบเดินหนีไป
“เดี๋ยวสิคะพ่อเลี้ยง”
พ่อเลี้ยงวิทย์รีบเดินจ้ำอย่างเร็วมาขึ้นรถแล้วรีบขับออกไป
บุษบันที่เดินตามมาได้แต่โบกมือส่ง “เลยไม่รู้กันว่ารุทรกลับมาหรือเปล่า?” บุษบันหันกลับก็เจอลูกน้องยืนหน้าตายอยู่ก็สะดุ้ง “อ๊ายยย...แกดูหนังผีมากไปหรือเปล่า เดี๋ยวผลุบเดี๋ยวโผล่ แล้วนี่มาทำไมอีก ไม่เก็บค่าแผงล่ะ”
ลูกน้องยื่นเงินให้ “เก็บหมดแล้วครับ”
บุษบันเก็บเงินใส่กระเป๋าถือแบบคุณนายๆ “แกกลับบ้านไปก่อน ฉันจะไปทำสวย เดี๋ยวเย็นนี้จะต้องไปเอาใจครอบครัวสามีซะหน่อย”
“แน่ใจว่าเขาอยากได้คุณบุษเหรอครับ”
“โอ๊ย....ไอ้จั๊ดวอก” (ภาษาเหนือแปลว่า ไอ้ตอแหล ไอ้พูดไปเรื่อย) “สักวันฉันจะเอาปูนโบกปากแก” บุษบันเดินกุมขมับไป
รุทรขับรถอยู่ แล้วมองทางสองข้างทาง เมทินีมองวิวด้านข้าง ห่างมาทางด้านหลัง ชาติขี่มอเตอร์ไซค์เล็กๆตามอยู่ รุทรเห็นเมทินีกำลังเผลอก็ยกมือซ้ายขึ้นบังแล้วเอามือขวาแอบหยิบกระดาษแฟกซ์มาคลี่ๆดูอย่างเบามือ
เมทินีถามโดยไม่ได้หันมามอง “ปกติใช้เวลาเดินทางนานไหม”
รุทรตกใจรีบทิ้งกระดาษไปก่อน “ก็นานนะ อยู่ตั้งดอยอ่างขางนี่”
เมทินีไม่ได้สนใจอะไรอีก รุทรมองที่พื้นแล้วคิดเอาไงดี รุทรเห็นปั๊มน้ำมันอยู่ไกลๆ “เดี๋ยวผมขอแวะซื้อกาแฟหน่อยนะ”
เมทินีงง “เมื่อเช้าก่อนออกมาเธอก็เพิ่งกินไปนะ”
“เอ่อ...ขับรถทางไกลมันเหนื่อยๆ”
“สุขภาพเธอนี่แปลกเนอะ บางวันก็ดีเว่อร์ แต่วันนี้เพิ่งตื่นแท้ๆ เหนื่อยซะงั้น”
“เอาอะไรกับคนป่วยล่ะ”
“งั้นก็แวะเถอะ เดี๋ยวฉันไปซื้อกาแฟให้”
รถของรุทรแล่นเลี้ยวเข้าปั๊ม รถเครื่องของชาติเลี้ยวตาม
รถของรุทรจอดอยู่ รุทรชะเง้อมองไปในร้านกาแฟเห็นเมทินียืนซื้อกาแฟอยู่ ชาติจอดรถซุ่มอยู่ แล้วหยิบปืนออกมาเตรียม แต่คนเยอะหาจังหวะไม่ได้