บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 10
อังกูรนอนกอดกินรีแน่น กินรีมองอังกูรอย่างมีความสุขและหลงใหลเอามือลูบหน้าอังกูร
อังกูรค่อยๆ รู้สึกตัวตื่นขึ้น พอเห็นกินรีนอนยิ้มอยู่ก็ตกใจ “นรี...อะไรกันเนี่ย”
“ไม่ต้องตกใจค่ะ นรีเต็มใจให้มันเกิด”
อังกูรพยายามนึก “เมื่อคืนนี้....ฉันอยู่กับ”
“คุณกูรอยู่กับนรีคนเดียว ไม่ต้องคิดถึงคนอื่นให้เสียเวลาหรอกค่ะ”
อังกูรเขยิบหนี “แล้วเธอมาที่นี่ได้ไง”
“ก็คุณกูรเมามากที่ผับ นรีเป็นห่วงไม่อยากให้ขี่มอเตอร์ไซค์กลับมาก็เลยพาคุณกลับมา” กินรีเข้ามาซบ “นรีรักคุณกูร นรีไม่เสียใจในสิ่งที่เกิดขึ้น”
“แต่ฉันไม่ได้รักเธอ”
“ก็รักสิคะ นรีสัญญาว่าจะรักจะดีกับคุณกูรตลอดไป”
“นรี เธอบ้าไปหรือไง ฉันไม่ได้รักเธอ ได้ยินไหม”
“แต่ตอนนี้เราเป็นของกันและกัน”
“แล้วไง”
กินรีอึ้ง “นี่...นี่คุณกูรไม่คิดบ้างเหรอ ว่านรีให้สิ่งที่มีค่าที่สุดกับคุณ”
อังกูรขำ “เธอคิดว่าไอ้แผนตื้นๆแบบนี้จะจับฉันได้เหรอ” อังกูรจับคางกินรีบีบ “ฟังไว้นะนรี ผู้หญิงที่มีค่าที่สุดของฉันคือเม” พอได้ยินชื่อเมทินีก็ปรี๊ดปัดมืออังกูรออก
อังกูรยิ้มเหยียดๆ “เรื่องเมื่อคืนน่ะเอาเป็นว่า...ขอบใจ”
กินรียิ้มร้ายจ้องหน้า “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คนอย่างนรีน่ะต้องได้มากกว่าเสีย”
อังกูรไม่สนลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไป กินรีมองตามเจ็บใจ
พ่อเลี้ยงวิทย์ลูบหัววาทิตด้วยความเศร้า แรมยืนอยู่มุมหนึ่งด้วยความเข้าใจความรู้สึกพ่อเลี้ยง
“คุณหมอที่พ่อเลี้ยงส่งมาตรวจ บอกว่าอาการของวาทิตยังเหมือนเดิม”
“ไม่ต้องห่วงนะแรม ฉันจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด”
“ขอบคุณค่ะพ่อเลี้ยง”
“แล้วพยาบาลพิเศษล่ะ วันนี้ไม่มาเหรอ”