บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 10 หน้า 4
อังกูรในมุมลับตาในไร่ “อยู่ในบ่อนแล้วอีกแล้วเหรอ โธ่...เว้ย”
“คุณกูรมีอะไรครับ”
“ไอ้วาทิตมันถีบจักรยานไปนอกไร่ ฉันต้องการให้แกไปจัดการกับมันตอนนี้”
“ไม่ต้องห่วงครับ ผมจัดการทันแน่ คุณกูรรอฟังผลได้เลยครับ” ชาติปิดมือถือแล้วเดินไปหาจ่าง “มีงานด่วน” ชาติรวบรวมเงินแล้วลากจ่างออกไปเลย
คนในบ่อนโวยวายที่ชาติทิ้งวง
รุทรขี่จักรยานออกมาจากประตูไร่ รถของชาติที่มีจ่าง นั่งมาด้วยวิ่งมาห่างๆ
“มันถีบจักรยานอยู่นั่นไงพี่”
“ตามมันไปก่อน ตรงนี้คนเยอะ” ชาติหยิบหมวกไหมพรมมาส่งให้จ่าง “ทำให้เหมือนเป็นทำร้ายชิงทรัพย์ ไม่ต้องฆ่าแต่คอยดูให้แน่ว่ามันหัวใจวายตาย แค่นี้ตำรวจก็จะไม่สงสัยเราแล้ว”
“ถึงตายเลยเหรอพี่”
“ก็ต้องให้ตายสิวะมันสะใจดี”
รุทรขี่จักรยานอยู่คนเดียว รถกระบะของชาติตามมาห่างๆ ทั้งสองคนเริ่มใส่หมวกดึงมาปิดหน้า
อนุวัตรนั่งดื่มกาแฟรอ จนรู้สึกว่านานก็เริ่มชะเง้อคอมองไปนอกร้านก็ไม่เห็นวี่แวว
อนุวัตรลุกไปถามคนขาย “พี่ครับ แถวนี้มีร้านกาแฟอีกไหมครับ” คนขายส่ายหน้าปฎิเสธ อนุวัตรเดินกลับไปนั่ง แล้วตัดสินใจกดโทรออก
ชาติกับจ่างดูสองข้างทางว่าห่างจากไร่มามากแล้วก็พยักหน้าให้กัน “แถวนี้ล่ะ”
จ่างหยิบไม้ออกมา แต่ชาติดูกระจกหลังเห็นมีรถมา “รอเดี๋ยว”
รุทรเห็นรถตามมาแล่นผ่านไป ไม่คิดอะไร แต่สักพักได้ยินเสียงรถกระบะตามหลัง รุทรเริ่มเอะใจ แล้วก็เห็นรถกระบะแล่นมาขวาง รุทรเบรกรถไม่ทันตั้งตัว
ชาติกับจ่างลงจากรถแล้วเอาไม้ฟาดเข้าหน้ารุทรทันที รุทรล้มกลิ้งตกข้างทาง จ่างหักมอเตอร์ไซค์จอดทันที รุทรฟุบอยู่ใกล้ๆกับจักรยาน
กินรีกำลังจัดยาวางที่โต๊ะ จั่นเป็งจัดโต๊ะรินน้ำ
เมทินียกอาหารออกมา “นรี เห็นวาทิตไหม”
“เธอเป็นเมียไม่รู้หรือไง”
“ฉันทำกับข้าวเพิ่งเสร็จ”