บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 17 หน้า 2
“ไม่เชื่อล่ะสิ คอยดูแล้วกัน” เมทินีเชิดหน้าท้าทายรุทร
รุมรมองเมทินีแล้วพยักหน้ารับคำท้า แล้วทั้งคู่ก็ยิ้มให้กันเผลอจ้องหน้ากันซึ้ง จนได้สติก็แกล้งมองไปทางอื่นคนละทาง
วาโพถือถาดอาหารมีฝาครอบมาหน้าบ้าน พร้อมกับเสื้อผ้า
“มาแล้วจ้า วาโพคนสวยมาแล้วจ้า” วาโพไม่ได้สนใจเมทินี แต่ยิ้มให้รุทรและเดินถือถาดอาหารขึ้นมาบนบ้าน
วาโพนั่งลงวางถาดอาหาร เมทินีนั่งลงตามตาลุกวาวเพราะกำลังหิว รุทรมองยิ้มๆ
“ฉันเอาเสื้อผ้ากับอาหารมาให้ ถ้าพวกคุณจะขับถ่ายก็นู้นเลยจ้า เข้าป่าไปเลย เลือกหามุมที่ชอบปลดปล่อยกันได้ตามสบาย แต่ถ้าอยากอาบน้ำก็เดินไปที่ลำธารได้เลย แหมชวนคุยเพลิน คงหิวกันแล้วซิ ฉันเอาอาหารเด็ดๆมาให้ พวกคุณต้องชอบแน่ๆ” เมทินีกับรุทรรับของมาแล้วขอบคุณวาโพ
“ฉันเปิดเลยนะ”
วาโพพยักหน้า เมทินีเปิดฝาครอบอาหารออกแล้วต้องร้องออกมาด้วยความตกใจ เพราะอาหารที่อยู่ตรงหน้ามีแต่อาหารแปลกๆที่กินไม่ได้ทั้งนั้น “ว้ายยยย”
วาโพมองเมทินีอย่างไม่พอใจ ชี้ไปที่อาหาร “เป็นอะไรไป อาหารดีๆทั้งนั้น น่ากินจะตาย นี่ อึ่งทอดน้ำปลา กระรอกอบน้ำผึ้ง งูสิงห์ทอดกรอบ”
เมทินีหน้าเหย จะอ้วก รุทรมองแล้วขำ
“วาโพ ฉันขอโทษนะ อาหารพวกนี้ฉันไม่ค่อยถนัดนะ เธอพอจะมีอย่างอื่นไหม”
“เรื่องมากจริง จะเอาอะไรล่ะ”
“มีหมูไหม ฉันอยากกินหมูทอด”
วาโพยิ้ม “หมู ได้ๆเดี๋ยวฉันเอามาให้” วาโพลุกออกไปพร้อมกับถาดอาหาร
เมทินีหันมายิ้มให้รุทร
เวลาผ่านไปไม่นาน วาโพมาพร้อมหมูตัวเล็กน่ารัก เมทินีเห็นแล้วชอบ รุทรมองยิ้มๆ
“ชอบล่ะซิคุณ”
“มันน่ารักดีจัง”
“ตัวโตกำลังดี คัดพิเศษมาให้เลยนะเนี่ย อ่ะเอาไป” วาโพยื่นหมูส่งให้เมทินี เมทินีงง “รับไปซิคุณ ฉันไม่มีเวลาทำให้หรอกนะ มีงานต้องทำอีกเยอะ เอาไปทำกินกันเองก็แล้วกัน แหม เนื้อมันกำลังดีเลยแหละตอนนี้ โตกำลังได้ที่ อุปกรณ์การทำมีครบนะ ทำได้ตามสบาย ออ แล้วอย่าเผาบ้านอีกล่ะ ไปก่อนนะ” วาโพบอกทิ้งท้ายก่อนหันไปยิ้มหวานให้รุทร และเดินออกไป
เมทินีมองหมูในมือยังงงอยู่ รุทรแกล้งแย่งหมูจากมือเมทินี คว้ามีดเดินออกไป เมทินีตกใจ “เธอจะทำอะไรน่ะวาทิต”