บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 17 หน้า 4
“ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวฉันทาเอง” เมทินีใช้มือจุ่มลงไปในขันฉี่ รุทรตกใจร้องจะร้องห้าม
เมทินีเอามือปิดปากรุทร นิ้วเข้าไปในปากรุทร รุทรแทบอ้วก ไอแค่กๆ “ขอโทษวาทิต ฉันไม่ได้ตั้งใจ แต่ฉันจะทำเอง”
เมทินีใช้มือจุ่มน้ำฉี่ทาไปที่แขนที่คัน แล้วรู้สึกดี “ยาดีจังเลยวาทิต แค่ทายังดีขนาดนี้ ถ้ากินต้องหายเร็วแน่ๆ” เมทินีจะกิน
รุทรรีบห้าม “ไม่ได้นะเม อย่าๆๆๆ” เมทินีมองหน้ารุทรงง “ไม่ได้นะเม อย่ากินนะ”
“ทำไมล่ะวาทิต ยาดีขนาดนี้ มันกินไม่ได้เหรอ”
“คือ….”
“ถ้าไม่บอกฉันก็จะกิน”
“มันเป็นฉี่ผม เมจะกินได้ยังไง” เมทินีอึ้งค้าง รุทรหน้าเจื่อน “ฉี่เธอเหรอ ที่เอามาทาแขนฉัน คือฉี่เธอเหรอวาทิต”
รุทรพยักหน้ารับ เมทินีมองวาทิตด้วยความโกรธ “วาทิต เธอตายยยยยยย” เมทินีวิ่งไล่ตีรุทร รุทรวิ่งหนี
รุทรเดินนำเมทินีมาที่ลำธาร ถือเสื้อผ้าพร้อมของอาบน้ำมาด้วย เมทินีเดินหน้ามุ่ย ยื่นแขนที่ทาฉี่รุทรออกห่างตัวอย่างรังเกียจ รุทรมองอดขำไม่ได้ เมทินีมองกลับไม่พอใจ รุทรทำเป็นไม่สนใจ
เมทินีมองไปรอบๆ “จะอาบน้ำได้เหรอวาทิต”
“ได้ซิเม เราต้องปรับตัวอยู่กับมันให้ได้ ผมว่าอาบน้ำแบบนี้ธรรมชาติดีนะ ผมชอบ” รุทรวางเสื้อผ้าลงแล้วจะถอดเสื้อผ้า
เมทินีเห็นรีบห้ามเสียงดุ “หยุดเลยวาทิต เธอจะมาถอดเสื้อผ้าแบบนี้อีกแล้วนะ เห็นไหมเนี่ยว่าฉันยืนอยู่ตรงนี้"
รุทรมองเมทินีแล้วถอนหายใจ “ถ้างั้นเมก็รีบออกไปจากตรงนี้ซิ” เมทินีทำหน้าเหวอที่รุทรไล่แบบน่ารักๆ “แล้วก็รีบมาอาบน้ำซะนะฉี่ผมซึมเข้าไปในผิวเมแล้ว”
เมทินียี้แขนที่เปื้อนฉี่ของรุทร และรีบมองหาที่เปลี่ยนชุด และเดินออกไป รุทรมองตามส่ายหัวขำๆ
รุทรเล่นน้ำอย่างสบายใจ เมทินีเปลี่ยนเป็นนุ่งผ้าถุงกระโจมอก เดินออกมาเห็นเสื้อผ้าของรุทรถอดวางอยู่ครบทุกอย่างทั้งเสื้อ กางเกง ก็รู้สึกตกใจเพราะเท่ากับว่ารุทรแก้ผ้าอาบน้ำโดยไม่ได้ใส่อะไรเลย
เมทินีตะโกนถาม “วาทิตเธอถอดเสื้อผ้าหมดเลยเหรอ”
รุทรหันมาตามเสียงเรียก ยิ้ม “ใช่ ทำไมล่ะเม ก็มาอาบน้ำนิจะใส่ทำไม ออ ถ้าเมไม่เชื่อเดี๋ยวผมขึ้นไปให้เมดู”
เมทินีรีบห้าม “ไม่ต้องๆๆ วาทิตบ้า”
เมทินีรีบเดินออกไป รุทรมองตามขำ ตะโกนแกล้ง “เมไม่ดูก่อนเหรอ เมๆ”
เมทินีบ่นพึมพำ “วาทิตนะวาทิต ไม่อายผีสางเทวดา เจ้าป่าเจ้าเขาบางหรือไงนะ”
เมทินีทำหน้ายี้ใส่และเดินไปอาบน้ำ