บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 3
ในร้านดอกไม้ของเมทินี เมทินียืนจัดดอกไม้อยู่ มีทิปปี้นั่งใกล้ๆคอยดูคอยส่งของให้บ้าง
“ที่จริงแกตัดสินใจไม่แต่งกับใครเลยก็ดีนะ เพราะยังไงแกก็ไม่ได้รักใครทั้งพี่กูรทั้งวาทิตอยู่แล้ว แต่ฉันก็อดเสียดายไม่ได้”
“เสียดายอะไร”
“โอกาสไง พี่กูรก็หล่อแสนดีวาทิตก็รวยล้ำเลิศ ถือว่าสายแข็งทั้งคู่ เป็นฉันนะจะใช้วิธีสลับวันเบอร์ 1เบอร์ 2เลย”
“บ้าเหรอ ทำแบบนั้นน่าเกลียดตาย” สองสาวหัวเราะกันสนุกสนาน
“เม...ฉันหิวแล้วนะ ป่านนี้แม่ทำกับข้าวเสร็จแล้ว”
“เสร็จแล้วก็กินไม่ได้ รอนายไมกลับมาก่อน”
“โห...อะไรกัน ฉันอุตส่าห์หิ้วท้องไม่กินข้าวที่ไร่แล้วยังต้องมารอที่นี่อีกเหรอ”
เมทินีขำ “บ่นเป็นยายแก่ไปได้ รอไม่นานหรอกน่าเดี๋ยวก็คงมาแล้ว”
“เดี๋ยวอะไรกัน เกิดวันนี้ไมซ้อมกีฬาหรือซ้อมเชียร์เลิกค่ำ ฉันจะกินดอกไม้แกหมดร้านเลยคอยดู”
“ไม่หรอก เห็นไมบอกวันนี้มีไหว้ครู เสร็จแล้วที่คณะจะปล่อยกลับเลยไม่ต้องเรียน”
“แต่นี่มันก็เย็นแล้วนะ”
เมทินีมองนาฬิกาผนังเห็นเวลาใกล้หกโมงเย็นก็เริ่มเป็นห่วง แล้วก็ต้องตกใจที่ได้ยินเสียงมณีจากในบ้าน
“ไม่ กรี๊ดดดดดด” สองสาวลุกพรวดจากมองหน้ากันอึ้งแล้วรีบวิ่งเข้าประตูหลังร้านที่เชื่อมกับตัวบ้านไป
มณียังอยู่ในชุดทำงานถือโทรศัพท์ทรุดร้องไห้อยู่ที่พื้น
เมทินีกับทิปปี้วิ่งเข้ามาแล้วพุ่งไปหามณีทันที “แม่...เกิดอะไรขึ้น”
มณีร้องไห้ “เม...ช่วยไมด้วย ไมถูกจับ”
“อะไรนะแม่”
“ตำรวจบอกว่าไมทะเลาะกับนักศึกษาที่เคยทะเลาะกัน...ถึงขนาดยิงกันด้วย”
เมทินีกับทิปปี้อึ้ง ตกใจกับข่าวร้ายของไมตรี
ที่สถานีตำรวจ วาริน แต ฝ้ายนั่งให้ปากคำกับตำรวจเสร็จพอดี โดยที่ไมตรี ทิว พลนั่งอยู่อีกมุม