บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 23
ในห้องนอนอังกูร กินรีงัวเงียรับโทรศัพท์ ตกใจ “ว่าไง....อะไรนะ...ไม่” กินรีร้องกรี๊ดด้วยความเสียใจ
อังกูรตื่นขึ้นมามองแบบรำคาญ “มีอะไร”
“คนงานบอกว่า มีโจรขึ้นบ้านแล้วพ่อถูกฆ่า”
อังกูรพอได้ฟังก็ลอบอมยิ้มพอใจ ในขณะที่กินรีนั่งร้องไห้
ที่หน้าบ้านกิจจา มีรถปอเต็งตึงเก็บศพ มีเจ้าหน้าที่กู้ภัย และตำรวจเดินสำรวจ
กินรีวิ่งร้องไห้เข้ามากอดร่างกิจจา “พ่อ...พ่อทำไมพ่อต้องทิ้งนรี แล้วนรีจะอยู่กับใคร”
อังกูรเดินตามเข้ามาเห็นศพกิจจารู้สึกสะใจ
กินรีนั่งร้องไห้อยู่หน้าบ้าน อย่างคนหมดเรี่ยวแรง อังกูรเดินเข้ามาหา “นรี ไหนๆพ่อเธอก็ตายแล้ว เป็นอันว่าฉันขอเลิกสัญญาทั้งหมดที่พ่อเธอบังคับฉันนะ เอาหลักฐานที่พ่อเธอเก็บไว้มาให้ฉัน”
กินรีอึ้งหันขวับมามองอังกูรด้วยความแค้น “ฝีมือคุณใช่ไหม คุณฆ่าพ่อนรี”
“จะบ้าเหรอ ฉันก็อยู่กับเธอในคืนแรกของการแต่งงานเธอก็เห็น” กินนรีมองอังกูรโกรธแค้น รู้ทันว่าอังกูรใช้ชาติทำ แต่ไม่พูดออกมา น้ำตาไหลร้องไห้เจ็บใจที่รักคนเลว “นี่...คนงานเอย ตำรวจเอย เขาก็บอกว่าโจรมันขึ้นมาปล้นบ้านเธอ พ่อเธอมันโง่เอง อย่าพูดมากน่าหลักฐานอยู่ที่ไหน”
กินรีโกรธมากจะตบหน้าอังกูร แต่อังกูรจับมือไว้แล้วจ้องหน้าด้วยแววตาเหี้ยม
“ที่ให้เหมือนปล้นทรัพย์ เพราะคนของคุณต้องการหาหลักฐานของพ่อใช่ไหม ฉันไม่ให้”
“อยากเป็นผีตายทั้งกลมก็เก็บไว้ให้ตลอดนะ เพราะถ้าคนเก็บไม่อยู่ หลักฐานก็ไม่จำเป็น” กินรีพอนึกถึงลูกก็เริ่มอ่อนแรงลง
อังกูรสะบัดมือออก “พรุ่งนี้หย่าให้ฉัน แล้วจะเก็บหลักฐานบ้าบออะไรก็เก็บไป แต่ถ้าเมื่อไหร่เธอใช้เล่นงานฉันล่ะก็” อังกูรทำมือเป็นปืนแล้วจ่อหัวกินรีดันไป ก่อนยิ้มเย็นแล้วเดินออกจากห้อง
กินรีทรุดลงนั่งร้องไห้นึกถึงพ่อ “พ่อ”
กินรีเข้ามาในห้องทำงานของกิจจา มองรูปพ่อแล้วร้องไห้ มองไปรอบๆบ้านต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวเพียงลำพัง
กินรีจะลุกขึ้นกระโปรงไปดันเกี่ยวกับลิ้นชักใต้โต๊ะทำงานกิจจา หญิงสาวเปิดดูพบสมุดบันทึกของกิจจา พร้อมกับหลักฐานที่จะเอาผิดกับอังกูรได้