รีเซต

บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 23 หน้า 2

บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 23 หน้า 2
12 กุมภาพันธ์ 2558 ( 10:10 )
1.2M
เงาใจ ตอนที่ 23
10 หน้า

กินรีอ่านข้อความในสมุดบันทึก “นรีถ้าพ่อเป็นอะไรไป คนที่มันทำร้ายพ่อ มีคนเดียวเท่านั้น คือไอ้อังกูร หลักฐานทุกอย่างพ่อเก็บไว้ในซองนี้ พ่อติดกล้องวงจรปิดเอาไว้ด้วย นรีพ่อรักลูกมากนะ” 

กินรีร้องไห้ แล้วเดินไปที่หน้าทีวีหยิบรีโมทออกมากด เห็นภาพจากกล้องวงจรปิด สีหน้ากินรีมุ่งมั่นจะเอาผิดกับอังกูร

 

เมทินีกับทิปปี้กำลังนั่งคุยกันอยู่ “ตกลงวาทิต  ไม่ใช่สิ คุณรุทร เขาไปแล้วจริงๆใช่ไหม” เมทินีพยักหน้ารับพยายามไม่สนใจ ทิปปี้สังเกตอาการเพื่อน “ฉันว่าช่วงนี้หน้าตาแกดูเศร้าๆหมองๆ เหมือนคนไม่มีความสุขเลยอ่ะ แกยังคิดถึง…”

ทิปปี้จะพูดเมทินีรีบพูดสวนขึ้น ด้วยเสียงแข็ง “พอเลยทิปปี้อย่าพูดถึงเขาอีก”

ทิปปี้เสียงสูง “อะไรแก ฉันหมายถึงว่าแกคิดถึงเรื่องอาการป่วยของพ่อเลี้ยงมากไปใช่ไหม ไม่ได้หมายถึงว่าแกคิดถึงคุณรุทรเขาสักหน่อย หรือว่าจริงๆแล้วแก” เมทินีมองหน้าทิปปี้ไม่พอใจ ทิปปี้จึงหยุดพูดแกล้ง “ไม่พูดถึงก็ไม่พูดถึง มาเม้าท์เรื่องนรีดีกว่า อิจฉานรีจังเนอะจะได้มีครอบครัวที่อบอุ่น มีลูกตัวน้อยๆ น่ารัก จะว่าไปพี่กูรก็ไวนะยะ ผิดหวังจากแกไปก็ได้นรีมาดามใจ ปุ๊บปั๊บรับโชคมีลูกซะเลย”

เมทินียิ้มไปกับคำพูดของทิปปี้ มือถือเมทินีสั่น อังกูรโทรมา “พูดถึงพี่กูรก็โทรมาเลย” 

เมทินีคุยโทรศัพท์กับอังกูร โดยมีทิปปี้นั่งมองอยู่ด้วย “ค่ะพี่กูร” เมทินีตกใจหันมามองทิปปี้ที่นั่งอยู่ ตกใจไม่แพ้กัน “คุณอากิจจาตายแล้วเหรอค่ะพี่กูร …ค่ะพี่กูร ได้ค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงงานทางนี้นะคะ เดี๋ยวเมกับทิปปี้ดูแลเอง พี่กูรอยู่เป็นเพื่อนนรีเถอะค่ะ ค่ะ” 

“คุณอากิจจาตายเหรอ มันเกิดอะไรขึ้นน่ะเม”

“พี่กูรเล่าว่ามีโจรขึ้นบ้านแล้วฆ่าคุณอา”

“โห โหดมากเลยอ่ะ” 

“ช่วงนี้พี่กูรต้องอยู่คอยดูแลนรี แล้วก็จัดการเรื่องงานศพคุณอากิจจา ก็เลยโทรมาฝากงานให้เราช่วยดูแล”

ทิปปี้พยักหน้ารับ แล้วถอนหายใจสงสารนรี “สงสารนรีนะเม”

“ใช่ เพิ่งจะมีความสุขแท้ๆ พ่อก็ต้องมาตายจากไปอีก” ทั้งสองสาวต่างรู้สึกสงสารและเห็นใจกินรี

 

กินรีนั่งดูคนงานทยอยให้ปากคำตำรวจ กินรีมองไปมุมหนึ่งก็เห็นชาติมาซุ่มดูเหตุการณ์อยู่ พอชาติเห็นกินรีก็รีบหลบ 

ตำรวจสอบปากคำคนงานคนสุดท้ายเสร็จก็เดินมาหากินรี “คนงานทุกคนที่ทางไร่ให้ชื่อมา มาให้ปากคำหมดแล้ว  มีคนอื่นตกหล่นไหมครับ”

กินรีนิ่งคิดไปครู่กำหมัดด้วยความแค้น “ไม่มีค่ะ”

“เบื้องต้นถ้าคุณกิจจาไม่มีความแค้นส่วนตัวหรือเรื่องธุรกิจ ผมก็คงคิดว่าเป็นการปล้นทรัพย์ เพราะมีทรัพย์สินหายไปเยอะ ถ้าทางคุณกินรีมีหลักฐานพยานเพิ่มเติม ก็ช่วยส่งให้ตำรวจด้วยนะครับ รูปคดีจะได้ชัดเจนมากขึ้น”

“ขอบคุณค่ะ” กินรีกับตำรวจไหว้ลากัน แล้วตำรวจก็ขึ้นรถขับออกไป  


10 หน้า