บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 23 หน้า 3
เหล่าคนงานต่างแยกย้ายไปทำงาน กินรีหันไปหาชาติก็เห็นเดินหนีไปแล้ว
รุทรเดินมาที่บ้านท้ายไร่ มองบ้านที่ดูเงียบๆ “ไอ้วัตรมันยังไม่ตื่นอีกเหรอวะ” รุทรเดินมาที่หน้าประตูบ้านเคาะเรียกอนุวัตร “ไอ้วัตร ไอ้วัตร” รุทรเริ่มเรียกดังและทุบประตูแรงขึ้น
บุษบันนอนอยู่บนเตียงงัวเงียตื่นด้วยความรำคาญที่มีคนมาเรียก หันไปผลักหัวอนุวัตรปลุกให้ตื่นไปเปิดประตู “วัตรไปดูซิใครมา”
อนุวัตรงัวเงียด้วยความรำคาญ “ไม่เอาเจ๊ จะนอน”
อนุวัตรหลับต่อไม่สนใจเสียงเรียกของรุทรและเสียงทุบประตูยังดังเข้ามา บุษบันลุกขึ้นนุ่งผ้าขนหนูกระโจมอกตื่นมองอนุวัตรที่นอนหลับอย่างหงุดหงิด และจำใจไปเปิดประตูเอง “โว้ยยยยย เคาะอยู่ได้ ไม่กลัวประตูพัง เจ็บมือ เสียงแหบบ้างหรือไง ถ้าไม่มีอะไรสำคัญนะแม่จะด่าให้จำทางกลับบ้านไม่ถูกเลย” บุษบันบ่น และเปิดประตู ถึงกับอึ้งค้าง เมื่อเห็นรุทรยืนอยู่หน้าประตู รุทรก็ตกใจเช่นกันที่เห็นบุษบัน
“ผะ ผะ ผะ ผี กรี๊ดดดดดด ช่วยด้วยผีหลอก ผีรุทรหลอก” บุษบันโวยวายด้วยความกลัว
อนุวัตรที่นอนอยู่ตกใจตื่นรีบวิ่งมาหาบุษบัน เห็นรุทรถึงกับหน้าเสีย
รุทรมองอนุวัตรกับบุษบันเริ่มเข้าใจเหตุการณ์ “ใจเย็นๆนะครับคุณบุษ ผมไม่ใช่ผี ผมยังเป็นคนอยู่” รุทรมองหน้าอนุวัตร อนุวัตรยิ้มเจื่อนส่งให้เพื่อน
บุษบันกอดอนุวัตรแน่น “รุทรตายไปแล้วจะไม่ใช่ผีได้ยังไง อย่ามาหลอกบุษเลย บุษกลัว”
“ผมยังไม่ตาย ถ้าไม่เชื่อคุณบุษลองจับตัวผมดู” รุทรดึงมือบุษบันมาจับที่แขนตัวเอง บุษบันร้องกรี๊ด แต่พอสัมผัสจับไปก็เริ่มรู้แล้ว ว่ารุทรยังไม่ตายจริงๆ
บุษบันดีใจเผลอกอดรุทร สองหนุ่มมองหน้ากันเหวอ “รุทรยังไม่ตายจริงๆด้วย บุษดีใจที่สุดเลยค่ะ”
อนุวัตรมองอย่างไม่พอใจ รุทรยืนนิ่ง บุษบันนึกได้ว่าตัวเองอยู่ในสภาพแบบไหน ก็ถอนกอดจากรุทร มองรุทร มองอนุวัตร และมองตัวเอง แล้วกรี๊ดลั่นตกใจ ตีอนุวัตร
บุษบันในชุดใหม่ นั่งหน้าบึ้งมองอนุวัตร อนุวัตรนั่งหน้าจ๋อย รุทรนั่งมองคนทั้งคู่ อนุวัตรจะอธิบายกับบุษบัน แต่ บุษบันไม่ฟังเริ่มต่อว่าอนุวัตร “แกทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไงไอ้หน้าลิง”
อนุวัตรจะอธิบายแต่ไม่ทัน บุษบันตบหน้าอนุวัตร และพูดสวนขึ้นมาก่อน “แกหลอกฉัน ว่ารุทรตายแล้ว แกใช้แผนสกปรกกับฉันเหรอ” บุษบันตบหน้าอนุวัตรอีกหนึ่งที “ไอ้คนหลอกลวง ทำไมเลวอย่างนี้” บุษบันตบหน้าอนุวัตรอีก
“เจ๊บุษฟังผมอธิบายก่อน”
“ไอ้คนเลว ไอ้คนชั่ว ไอ้คนขี้โกหก แกทำอย่างนี้ได้ยังไงห๊ะ” บุษบันตบหน้าอนุวัตรอีกหลายๆทีด้วยความโมโห
อนุวัตรตะคอก “พอได้แล้ว ถ้าตบผมอีกผมไม่เกรงใจแล้วนะ ตบเอาๆไม่ฟังเหตุผลกันบ้างเลย”
บุษบันชะงักกึก มือค้างตบ
รุทรมองอนุวัตรทันที “ไอ้วัตรทำไมต้องเสียงดังใส่คุณบุษเขาขนาดนั้นวะ”