บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 5 หน้า 3
ทิปปี้กระซิบกับอนุวัตร “นี่คุณหน้าลิง เสร็จธุระพวกคุณแล้วก็ลากป้าคนนี้กลับไปผูกที่บ้านด้วยสิ ท่าทางจะหิวอาหารเม็ดแล้ว”
“นี่...มาด่าว่าฉันเป็นหมาเหรอ....งานนี้มีตบ” บุษบันเงื้อมือจะปรี่เข้าไปตบทิปปี้
ทิปปี้ชี้หน้าไม่กลัว “เข้ามาสิ ฉันจะแจ้งตำรวจให้มาจับหาเงินค่าทำขวัญสักห้าหกพัน”
“คิดว่าฉันกลัวเหรอ จ่ายหมื่นก็ยอม”
บุษบันกับทิปปี้จะตบกันอนุวัตรคอยห้าม
ระหว่างนั้นรุทรวิ่งมาอีกฝั่งเห็นเหตุการณ์ชุลมุนต้องเบรกเอี๊ยดหลบตรงต้นไม้ อนุวัตรมองไปเห็นพอดี รุทรทำท่าวิ่งหนี แล้วโบกมือชี้ให้ออกไปจากไร่เร็วๆ อนุวัตรมองรุทรแล้วงง “อะไรวะ” หยุดห้ามสองสาว จังหวะนั้นมือของบุษบันและทิปปี้ตบผั๊วะเข้าหน้าอนุวัตรคนละข้างพอดี
“เฮ้ย...ตบผมทำไม”
“ยืนขวางทำไม” ทั้งคู่ตอบพร้อมกัน แล้วสองสาวก็ยื้อยุดกันต่อ
รุทรรีบวิ่งมาอีกทางแอบขึ้นรถ เอามือออกนอกหน้าต่างดึงอนุวัตรมาใกล้ๆ “รีบหนีเร็ว ฉันโดนล่าตัว”
อนุวัตรตกใจ “ห๊า....อะไรนะ”
บุษบันกับทิปปี้หยุดศึกหันมามองตามเสียงอนุวัตรๆ รีบทำกลบเกลื่อน รุทรหลบได้ทัน ทิปปี้ไม่เห็น
อนุวัตรเข้าไปดึงบุษบัน “ไปกลับไร่”
“อะไรเนี่ย มาดึงฉันทำไม แล้วรุ” บุษบนพูดไม่จบโดนอนุวัตรปิดปาก
“กลับไปเถอะน่า” อนุวัตรลาทิปปี้ “ไปแล้วนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก ว่างๆเอาส้มขัดผิวบ้างนะ กรดวิตามินซีจะช่วยให้ขาวขึ้น”
ทิปปี้อึ้งงง อนุวัตรเอาตัวบุษบันขึ้นรถ แล้วรีบขึ้นตามไปส่งสัญญาณมือว่าอย่าเพิ่งพูด อนุวัตรขับรถออกไปอย่างเร็ว
ทิปปี้ยังยืนงง “อะไรของพวกนี้เนี่ย” ทิปปี้นึกได้ “อ๊ายยยย เดี๋ยวก่อน กลับมาเคลียร์เรื่องผิวฉันก่อน”
ทางเข้าไร่ คนงานสองคนขี่จักรยานยนต์มายืนตรงประตู สองคนมองคนแล้วเกาหัวงง “คนไหนวะที่แปลกๆ” คนงานสองคนมองหน้ากันไม่รู้จะเอาไง
ในรถของบุษบัน อนุวัตรกำลังขับรถอยู่ “นี่ แล้วรุทรล่ะ กลับไปรับรุทรก่อน”
รุทรโผล่มาจากแคปหลัง “ผมมาแล้วครับ”
“อ้าว...หายไปไหนมา แล้วมาได้ไง มาเมื่อไหร่”
รุทรจะอ้าปากตอบ แต่อนุวัตรที่ขับรถอยู่เห็นคนงานสองคนที่ตรงทางเข้าไร่เดินมองดูคนก็สังหรณ์ใจ “ไอ้รุทรหลบก่อนเร็ว”
รุทรรีบหลบอนุวัตรเอนเบาะมากขึ้นเพื่อบังรุทร