บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 8 หน้า 3
รุทรถอนใจเซ็ง เดินไปที่รูปวาทิตที่ติดในห้อง “มีแต่กินๆนอนๆขังตัวอยู่ในบ้าน...เฮ้อ นายนี่มันเกิดมาโชคดีหรือโชคร้ายวะเนี่ย”
กินรีเดินเข้ามาแล้ววางยาก่อนอาหาร “นี่เมยังไม่กลับอีกเหรอคะ”
รุทรเดินไปกินยา “เห็นว่าต้องไปเยี่ยมบ้านลูกค้ากับพี่กูรต่อ"
“ฮึ...คุณวาทิตอยากได้ความจริงไหมล่ะคะ”
รุทรสนใจขึ้นมาทันที
หน้าห้องเรียนที่มหาวิทยาลัยแม่โจ้ นักศึกษาปีหนึ่งกรูกันออกมาจากห้องเรียนห้องหนึ่ง ไมตรีเดินออกมาจากประตูด้านหลังห้อง วาริน แต ฝ้ายเดินออกมาจากประตูด้านหน้า แล้วมาเจอกัน ไมตรีกับวารินประจันหน้ากัน วารินจะอ้าปากทักแต่ไมตรีนิ่งเดินผ่านไป วารินเซ็งเลย
ฝ้ายบ่น “ฉันว่าไมตรีนี่เยอะขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ”
แตแอบแซว “ไม่ปลื้มแล้วเหรอ ไหนเมื่อก่อนบอกหล่อดี”
“หล่อแต่เยอะก็ไม่ไหว”
วารินตัดบท “เอาน่า ช่างเถอะ อุ๊ย..จะเที่ยง 15 แล้วสงสัยกินข้าวไม่ทันแน่เลยอ่ะ อาจารย์นะอาจารย์ รู้ว่าปีหนึ่งต้องซ้อมเชียร์ตอนกลางวัน ก็ชอบปล่อยช้า”
แตเอ่ยขึ้น “ไม่ต้องกลัวจ้ะสาวๆ ฉันแอบเอาขนมมาเตรียมไว้แล้ว”
วารินดีใจ ที่ไม่ต้องทนหิว “สุดยอด ใส่กล่องแบบนี้ดีมาก เป็นถุงเสียงดัง งั้นเราจองด้านหลังเลยนะ”
แตชูขนมจากกระเป๋าถือ สามสาวหัวเราะกิ๊กกั๊กแล้วรีบเดินอารมณ์ดีไปด้วยกัน
รุ่นพี่ปี 2 ยืนเป่านกหวีด จากสั้นๆๆๆ แล้วยาวขึ้นเรื่อยๆ นักศึกษาปี 1 ต่างวิ่งกรูกันเข้าไปในห้อง ไมตรีวิ่งมาจากประตูอีกด้าน วาริน แต ฝ้าย วิ่งมาจากอีกด้าน แล้วมานั่งใกล้กันในแถวหลังก่อนเสียงนกหวีดยาวที่สุดจะจบลง
นักศึกษาปี 1 พร้อมกันในหอประชุมนั่งหลังตรงกันหมด
พี่ปี 2 คนหนึ่งเดินมาด้านหน้า “ดีมาก วันนี้ทำเวลากันได้ดี”
ไมตรีกับวาริน ที่ดั้นมานั่งข้างกัน วาริแอบมองไมตรีแต่ไมตรีไม่มอง วารินแอบเบ้ปากใส่
“เอาล่ะ เพลงแรกเราจะร้องเพลง....” นักศึกษาทุกคนเริ่มร้องเพลง
ไมตรีกับวารินเริ่มร้องไปด้วย แต่สามสาวจอมแก่นส่งสัญญาณให้กันว่ามีพี่ปี 2 เดินใกล้ๆ สักพักพี่เดินไป แตหยิบกล่องขนมมาเปิดแล้วส่งให้ฝ้ายกับวาริน ไมตรีแอบมองไปด้วยร้องไปด้วย แล้วหิว แต่พอวารินมองมาก็ทำนิ่งฟอร์มสุดๆ สามสาวเคี้ยวคำเล็กๆไปด้วยร้องไปด้วย
เสียงท้องไมตรีร้อง วารินชะงักมองไมตรี ไมตรีหลับตาแทบบ้าที่ท้องเจ้ากรรมมาฉีกหน้า แต่ก็ฝืนร้องต่อ สักพักท้องก็ร้องอีก วารินแอบแบมือขอขนมจากแต แตค้อนแล้วส่งผ่านฝ้าย ไปที่วาริน