บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 2 หน้า 4
“พ่อจะไปสู่ขอหนูเมให้ลูก”
วาทิตยิ้ม “จริงเหรอครับ”
พ่อเลี้ยงวิทย์ยิ้มเหมือนจะให้เป็นคำมั่นสัญญากับวาทิต
บ้านแรมตอนเช้ามืด รุทรกำลังเก็บที่นอนเตียงตัวเองโดยไม่ใส่เสื้อ อนุวัตรเพิ่งอาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำพันผ้าเช็ดตัวทั้งบนและล่างแต่ก็ยังหนาวตัวสั่น รีบเดินไปที่เตียงตัวเองเพื่อจะใส่เสื้อผ้า แต่เห็นรุทรนั่งเหมือนไม่หนาวก็สงสัย “ฉันละนับถือแกจริงๆหนาวขนาดนี้ถอดเสื้อนอน แถมตื่นมาอาบน้ำเย็นอีก”
“สงสัยชาติที่แล้วฉันเป็นฝรั่งเลยชอบเย็นๆ”
ระหว่างนั้นวารินในชุดนักศึกษาเคาะประตูแล้วเปิดผลัวะเข้ามา พอเห็นอนุวัตรกำลังก้มใส่กางเกงก็ตกใจ
วารินปิดหน้า “กรี๊ดดด พี่วัตรอ่ะ” อนุวัตรตกใจ “กรี๊ดดด”
อนุวัตรอายรีบยกผ้าเช็ดตัวที่นุ่งขึ้นปิดหน้า “รินเข้ามาทำไมพี่โป๊!”
รุทรขำเดินไปดึงผ้าของอนุวัตรกลับมาปิดท่อนล่าง “อายก็ปิดข้างล่างสิวะ”
อนุวัตรยิ้มแหยนึกได้รีบหยิบเสื้อมาใส่ แต่กางเกงยังคาที่หัวเข่า “รินมีอะไรเหรอ”
วารินค่อยๆเปิดหน้ามาแต่ไม่หันไปทางอนุวัตร “พี่รุทรพารินไปซื้อดอกไม้ทำพานไหว้ครูหน่อย เพื่อนรินรอที่กาดดอกไม้ ซื้อเสร็จแล้วก็ไปที่มหาลัยด้วยนะ” วารินพูดรัวเป็นชุดแล้ววิ่งออกไปเลย
รุทรขำวารินแล้วหันกลับมาหาอนุวัตร
อนุวัตรรู้ทัน “แกอย่ามามองคุกคามฉันด้วยสายตาแบบนั้น”
“ถ้าฉันรอส่งผักให้เจ๊บุษคงไปไม่ทัน เอาเป็นว่าฝากแกดูแลก่อนไปทำงานแล้วกัน”
“ไอ้รุทร ไม่เอานะเว้ย แกก็รู้ถ้าเจ๊บุษมาไม่เจอแก สงสัยอาละวาดผักเหี่ยวแน่”
รุทรทำท่าปาดคอแล้วยิ้มร้ายก่อนเดินไปหยิบเสื้อพาดบ่าแล้วเดินออกไป
“เฮ้ย ไอ้รุทร อย่าเพิ่งไป แกมาช่วยฉันหาวิธีรับมือเจ๊บุษก่อน”
อนุวัตรจะวิ่งตามไปแต่ดันติดขากางเกงตัวเองที่ยังใส่ไม่เสร็จล้มลงพื้นร้องตกใจขาชี้ฟ้า
สวนดอกไม้เล็กๆด้านหลังบ้านของเมทินี เมทินีกับอังกูรช่วยกันตัดดอกไม้ใส่กระบะรถเข็น ระหว่างที่เมทินีกำลังตัดดอกไม้ก็หยุดเพราะรู้ว่าอังกูรมองอยู่ “มีอะไรเหรอคะพี่กูร”
“เม...แต่งงานกับพี่นะ”
เมทินีตกใจ “อะไรนะคะ”
“พี่คุยเรื่องนี้กับน้ามณีแล้ว น้ามณีไม่ขัดข้อง เดี๋ยวเราไปส่งดอกไม้แล้วไปไหว้พระครูบา ขอให้ท่านหาฤกษ์ให้นะ”
“พี่กูร เรื่องแบบนี้พี่กูรน่าจะถามเมก่อน”