บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 21 หน้า 4
“ดินเนอร์เซอร์ไพรส์สำหรับแพรครับ”
“เขตต์ไม่เคยชอบดอกลั่นทม”
“ก็หอมดีนะ” เขตต์ยกช่อดอกลั่นทมขึ้นมาดมเพื่อเอาใจแพรนวล แต่สักพักเขตต์ก็จามติดกันหลายครั้งจนเริ่มมีอาการผะอืดผะอมเล็กน้อย
“อย่าฝืนทำในสิ่งที่ไม่ชอบเลยค่ะ”
“ผมเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อแพร”
แพรนวลไม่ตอบ เพราะทุกอย่างที่เขตต์ทำตอนนี้มันสายเกินไปแล้วที่เธอจะหวนคืนกลับมาหาเขา แพรนวลจำใจรับช่อดอกลั่นทมจากเขตต์ตามมารยาท เขตต์ยิ้มชื่น รีบเดินไปเลื่อนเก้าอี้รอให้แพรนวลมานั่งอย่างสุภาพบุรุษ “เชิญครับ”
ห้องพักนาตยา โรงแรมเชียงราย นาตยารอฟังเสียงปลายสายจากโทรศัพท์มือถือ ท่าทางร้อนใจมาก
“หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”
นาตยากดโทรหาเขตต์ซ้ำอีกครั้ง ไม่ยอมลดละความพยายาม แต่ก็โทรไม่ติดเช่นเดิม นาตยาเหวี่ยงโทรศัพท์ลงไปบนที่นอนด้วยความหงุดหงิด
โต๊ะรับประทานอาหาร แพรนวลกับเขตต์รับประทานอาหารร่วมกัน ภายใต้แสงไฟและเสียงเพลงอันแสนโรแมนติก แพรนวลก้มหน้าก้มตากินอาหารเงียบ ๆ ไม่ได้สนใจสายตาห่วงหาอาทรของเขตต์เลยสักนิด “อร่อยมั้ยครับ”
แพรนวลตอบโดยไม่มองหน้า “ค่ะ”
“ผมให้เชฟมือหนึ่งของโรงแรมทำอาหารฝรั่งเศสที่แพรชอบกินตอนเราออกเดทครั้งแรก”
“แพรจำไม่ได้แล้วค่ะ”
“ตอนนั้นผมสั่งฟัวกรามาให้แพร แต่แพรร้องไห้สงสารห่านจนคนมองทั้งร้าน”
เขตต์เล่าติดตลก หวังสร้างบรรยากาศคุ้นเคยให้เขาและเธอ แต่แพรนวลรวบส้อมและมีดชิดกันไว้บนจาน ดื่มน้ำ หยิบผ้าเช็ดปากขึ้นมาซับปากเบา ๆ แล้วพับวางไว้บนโต๊ะ แพรนวลนิ่งและห่างเหินมาก เขตต์รีบเอาใจ
“มีของหวานที่แพรชอบด้วยนะ”
“แพรอิ่มแล้ว ขอตัวกลับห้องเลยนะคะ”
“เดี๋ยวสิแพร” เขตต์คว้าจับมือแพรนวลไว้ แพรนวลมองเขตต์ว่าต้องการอะไรอีก “เต้นรำกับผมก่อนได้มั้ย ?”
แพรนวลจะเลื่อนมือออกจากมือเขตต์เพื่อปฏิเสธ เขตต์ขอร้องแพรนวลอย่างน่าเห็นใจ
“ผมขอเต้นรำกับแพรเป็นครั้งสุดท้าย” แพรนวลมองเขตต์อย่างชั่งใจ