บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 21 หน้า 5
โถงในบ้านเขตต์ เพลง “ลมหายใจ” ของธีร์ ไชยเดช ดังคลอไปพร้อมกับจังหวะการเต้นรำช้า ๆ พลิ้วหวานของเขตต์กับแพรนวล สายตาอ่อนโยนของเขตต์จับจ้องอยู่ตรงใบหน้าสวยสุดตราตรึงใจของแพรนวลอย่างไม่วางตา แต่ยิ่งใกล้ชิดกันมากเท่าไหร่ ความอึดอัดภายในใจของแพรนวลก็ทวีความรุนแรงมากขึ้น เพราะหัวใจของเธอตอนนี้มีเพียงหลาวเปิงคนเดียว เขตต์จะสวมกอดแพรนวลให้แนบแน่นขึ้น แพรนวลรู้ทันจึงเลี่ยงด้วยการหมุนตัวเพื่อเปลี่ยนท่าเต้น แพรนวลหมุนตัวกลับมาอยู่ในอ้อมแขนคู่เต้นอีกครั้ง แพรนวลเห็นหลาวเปิงยิ้มหวาน กำลังเต้นรำกับเธออย่างมีความสุข แพรนวลดีใจ “หลาวเปิง”
“แพร”
แพรนวลรู้สึกตัว เห็นเขตต์คือคนที่กำลังเต้นรำกับเธอ ไม่ใช่หลาวเปิง แววตาเขตต์เศร้า ๆ น้อยใจที่แพรนวลเหม่อลอยคิดถึงคนอื่น เขตต์ชำเลืองมองแหวนแต่งงานที่ยังสวมอยู่ตรงนิ้วนางข้างซ้ายของเขา แต่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของแพรนวลกลับว่างเปล่า ไม่มีแหวนแต่งงานแล้ว “ว่าไงคะ ?”
“ผมนึกถึงวันที่เราสวมแหวนแต่งงานให้กัน วันนั้นเราสองคนมีความสุขมาก”
แพรนวลเงียบไป ไม่อยากพูดถึงเรื่องราวในอดีตอีก ความอาลัยอาวรณ์กระพือโหมในใจเขตต์จนยับยั้งความรู้สึกไม่ได้ เขตต์รวบตัวแพรนวลเข้ามากอดเพราะทำใจไม่ได้ ไม่อยากเสียแพรนวลไป
“ต้องทำยังไงถึงจะได้หัวใจแพรกลับคืนมา” แพรนวลผลักเขตต์ออกจากตัวเธอสุดแรง แล้วหนีขึ้นห้องไปทันที
“แพร”
หน้าห้องนอน เขตต์รีบตามมารั้งแพรนวลไว้ ไม่ยอมให้แพรนวลกลับเข้าไปในห้อง “โกรธผมเหรอ ?”
แพรนวลจะเปิดประตูห้อง แต่เขตต์ก็พยายามขวางไว้จนแพรนวลหมดความอดทน พูดกับเขตต์อย่างเด็ดขาดและจริงจัง “ถ้าเขตต์ไม่เข้าใจที่แพรเงียบ ก็ไม่มีทางเข้าใจในสิ่งที่แพรพูด”
“ผมขอโทษ”
“ปล่อยให้แพรเป็นอิสระ แล้วกลับไปรับผิดชอบนาตยากับลูกเถอะค่ะ”
“ผมจะรับผิดชอบเด็กในท้องนาต แต่ภรรยาของผมมีคนเดียวคือแพร”
แพรนวลมองเขตต์ด้วยสายตาว่างเปล่า ไม่รู้จะพูดอย่างไรให้เขตต์ตัดใจจากเธอเสียที
“ถ้าเขตต์ไม่ออกไปจากชีวิตแพร... แพรจะไปเอง”
“แพรเกลียดผมมากขนาดนี้เลยเหรอ ?”
“แพรก้าวผ่านความโกรธเกลียดและเสียใจจากเขตต์มานานแล้ว ตอนนี้ แพรอยากเคารพความรู้สึกของตัวเอง”
แพรนวลเดินเข้าห้องแล้วปิดประตูไป เขตต์ยืนนิ่งงันอยู่ที่เดิม ไม่กล้าตามไปเซ้าซี้แพรนวล