บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 4 หน้า 3
หน้าห้องพักฟื้น พยาบาลสองคนเดินคุยกันผ่านหน้าห้องไป เขตต์แง้มประตูห้องเล็กน้อย รอจนบริเวณนั้นปลอดคน จึงรีบแอบออกมาจากห้องทันที
ทางเดินในโรงพยาบาล เขตต์เดินมาจนเกือบจะถึงทางออกหน้าตึก ดีใจที่จะหนีออกไปจากโรงพยาบาลได้ ก่อนจะหันไปชะงัก เมื่อเห็นใครคนหนึ่งเดินเข้ามาพอดี นาตยาเห็นเขตต์ รีบถลาเข้ามากอดเขตต์ด้วยความดีใจ
“คุณเขตต์” นาตยาทั้งกอดทั้งหอมเขตต์หลายฟอดอย่างไม่อายสายตาใคร
“คุณเขตต์เป็นยังไงบ้างคะ นาตคิดถึงคุณที่สุดเลย” นาตยาซบหน้าอยู่ตรงหน้าอกเขตต์อย่างออดอ้อน
ห้องพักฟื้นเขตต์ นาตยานัวเนียนั่งตักเขตต์บนเตียงจนตัวแทบจะติดกัน ไม่ยอมห่างไปไหน นาตยาตัดพ้อ
“คุณเขตต์ใจร้าย นาตโทรมากี่ครั้งก็ไม่เคยรับสาย”
“ผมไม่สบาย”
“นาตเป็นห่วงคุณมากนะคะ”
“ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้ผม”
“มากกว่าความรู้สึกนาตก็ให้คุณได้ค่ะ”
นาตยาสบสายตาเขตต์หวานซึ้ง ยั่วยวน ก่อนจะโน้มหน้าไปจุมพิตเขตต์อย่างแผ่วเบา ไม่นาน..เขตต์เคลิบ เคลิ้มไปกับเสน่หาของนาตยาที่ ยากจะหักห้ามอารมณ์เปลี่ยวเหงาในหัวใจได้ เขตต์เริ่มรุกใบหน้าเข้าหาแก้มนวลของนาตยาบ้าง นาตยาแอบยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปเซลฟี่ตัวเองคลอเคลียกับเขตต์บนเตียงคนไข้หลายรูป แต่เขตต์ไม่ทันรู้สึก เพราะกำลังหน้ามืดกับความเย้ายวนบนเรือนร่างของนาตยาจนลืมความตั้งใจที่จะคืนดีกับแพรนวลไปในขณะนั้น
บ้านปราณี ภาคบอกปราณีด้วยสีหน้าหนักใจ
“อาการทางกายดีขึ้น แต่สภาพจิตใจกลับแย่ลงเรื่อย ๆ เพราะเขตต์เครียดและรู้สึกผิดต่อแพรมาก”
ปราณีสีหน้าไม่สบายใจ “แพรบอกว่าจะขอหย่า”
“เอ้อ...แล้วคุณน้าคิดยังไงครับ?”
“แพรนวลเสียใจมานับครั้งไม่ถ้วน คงไม่แปลก.. ถ้าจะกลับมารักตัวเองบ้าง”