บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 3 หน้า 2
“คราวนี้เจ้าเขตต์มันเข็ดจริง ๆ เขตต์รักแพรมาก.. ถึงได้เครียดและขาดสติจนขับรถชนกำแพงบ้าน”
“แพรนวลก็เจ็บช้ำกับการกระทำของเขตต์เหมือนกัน”
“ความสัมพันธ์ของเขตต์กับแพรจะดีขึ้น ถ้าทั้งสองคนมีโอกาสปรับความเข้าใจกัน”
ปราณีมองภาค รู้ว่าภาคต้องการอะไร “บอกได้มั้ยครับ.. ว่าแพรอยู่ที่ไหน” ปราณีครุ่นคิด
ระเบียงบ้านชั้นบน เชียงราย แพรนวลทอดถอนใจ ความกังวลในอุบัติเหตุของเขตต์ยังคงรุมเร้าความคิดเธอ
“สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตคู่คือการให้อภัย”
“แพรยังไม่อยากเจอเค้า บางครั้ง..เราก็ต้องเห็นแก่ตัวเพื่อรักษาหัวใจเราให้แข็งแรงค่ะ”
คำแดงมองแพรนวล เริ่มไม่สบายใจ “ถามหัวใจให้ดีก่อนนะคะว่ายังรักคุณเขตต์มั้ย... ป้าไม่อยากให้คุณแพรตัดสินใจทำอะไรเพราะอารมณ์ชั่ววูบ”
แพรนวลมองเหม่อออกไปยังท้องทุ่งนาเขียวขจี คิดไม่ตกกับเรื่องของตัวเอง
ห้องนอนแพรนวล แพรนวลมองแหวนแต่งงานด้วยสายตาเศร้า ความเจ็บปวดและเสียใจที่เขตต์เคยนอกใจเธอหลายครั้งในอดีตยังไม่ลบเลือนหายไป แพรนวลเต็มไปด้วยความครุ่นคิด ภาพวันคืนแสนหวานของเธอกับเขตต์ยังคงติดตาตรึงใจเธออยู่เสมอ
“เฝ้าคิดถึงเธอไม่รู้ว่าจะเจอเมื่อไร เป็นคำถามที่ค้างคาใจว่าเมื่อไรจะได้เจอ”
อดีต ในครัวบ้านเขตต์ แพรนวลกำลังตั้งใจทำอาหารอย่างสุดฝีมือ เขตต์ตรงเข้ามาโอบกอดเธอจากด้านหลังด้วยความคิดถึง “ภรรยาผมตัวหอมกว่าอาหารอีก”
เขตต์หอมแก้มแพรนวลฟอดใหญ่ จนแพรนวลเขิน ๆ ละมือจากการทำอาหารแล้วหมุนตัวมาหาเขตต์ ทั้งที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของเขา แพรนวลยิ้มให้เขตต์อย่างมีจริต
“วันนี้แพรทำสตูว์เนื้อแกะที่เขตต์ชอบ เผลอใส่เกลือเยอะไปหน่อย ไม่รู้เค็มรึเปล่า”
เขตต์คลายกอดให้แพรนวลหันไปตักน้ำสตูว์เนื้อแกะมาป้อนให้ชิมถึงปาก สีหน้าเขตต์ชะงักเพราะความเค็มปรี๊ดของอาหาร แต่ก็ยังยิ้มกลบเกลื่อนเก็บอาการ “อร่อยมากจ้ะ” แพรนวลดีใจ หันไปสาละวนอยู่หน้าเตา เขตต์แอบคว้าน้ำดื่มบนโต๊ะเทใส่แก้ว แล้วรีบดื่มน้ำหลายอึกเพราะความเค็ม
อดีต ในห้องแต่งตัวบ้านเขตต์ แพรนวลหยิบเสื้อเชิ้ตมาสวมให้เขตต์ โดยเอื้อมมือโอบรอบตัวเขตต์ ก่อนจะติดกระดุมเสื้อให้จนครบ ยังไม่ทันที่แพรนวลจะหยิบเนคไทมาผูกให้ เขตต์ก็สวมกอดแพรนวลและดึงตัวเข้ามาใกล้อย่างอดใจไม่ไหว ใบหน้าแพรนวลกับเขตต์ใกล้กัน เขตต์ค่อยๆ เลื่อนศีรษะเข้าไปจูบแพรนวล แพรนวลเอียงหน้าเขินอาย “ยังไม่เบื่อแพรอีกเหรอคะ”