บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 1 หน้า 2
ภูริชสะพายเป้ใส่หูฟังเดินมาตามทางเปลี่ยว แก๊งอันธพาลที่เป็นคู่อริดักรออยู่ ภูริชมองเห็นพยายามเดินเลี่ยงไปอีกทางเพราะไม่อยากมีเรื่อง
แต่หนึ่งในคนต่างชาติเดินมาขวางทางภูริชไว้ ภูริชถอดหูฟังออก จ้องหน้าคนที่เดินมาขวางอย่างกวนๆ ก่อนจะเหลือบตาเห็นพรรคพวกคนต่างชาติเดินเข้ามาล้อมกรอบตน พวกอันธพาลเข้ามารุมต่อยภูริช แต่ภูริชหลบได้ทัน
ภูริชต่อสู้โดยอาศัยการถอดผ้าพันคอออกมาเป็นอาวุธ รัดคอคู่ต่อสู้ อันธพาลต่างชาติสู้ภูริชคนเดียวไม่ได้ ล้มลงไปกองอยู่กับพื้นร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด
คนหนึ่งโกรธจัดควักปืนขึ้นมายิงภูริช ภูริชเอี้ยวตัวหลบแต่ไม่ทันโดนยิงเฉี่ยวแขนจนได้เลือด ชายหนุ่มเสียจังหวะไป อันธพาลคนนั้นจ่อปืนเล็งภูริชซ้ำทันที นาทีนี้ไม่มีทางหลบได้ทัน ขณะอันธพาลกำลังจะเหนี่ยวไก ทันใดนั้นเอง มีดเล่มเล็กถูกปาใส่มือคนร้ายจนปืนหลุดกระเด็นไป
ทุกคนหันไปมองทางที่มีดลอยมาเป็นตาเดียวกัน เห็นพสุ ภูมิรักษา วิ่งตรงมาหาคนร้ายคนนั้นแล้วกระโดดเข่าลอยกระแทกเข้าที่ยอดอกจนล้มลงไปกับพื้น พสุและภูริชร่วมมือกันเล่นงานแก๊งอันธพาลจนหนีกระเจิดกระเจิง
พสุกับภูริชหันมามองหน้ากันก่อนที่พสุจะเป็นฝ่ายเอ่ยทักขึ้นมาก่อน “คนไทยใช่มั้ยครับ”
“ครับ ขอบคุณมากครับ ผมภูริช” พูดพร้อมกับยื่นมือเชคแฮนด์เพื่อเป็นการแนะนำตัว
พสุจับมือเชคแฮนด์ “ผมพสุครับ”
พสุและภูริชต่างยิ้มให้กันอย่างเป็นมิตร
หลายเดือนผ่านไป พสุและภูริชนั่งคุยกันอยู่ในร้านกาแฟ
ภูริชท่าทางเศร้าๆ พูดขึ้นมาด้วยสีหน้าเซ็งๆ “พี่ดินกลับเมืองไทย ผมคงเหงาแย่ “
“เหงาก็กลับไปด้วยกันสิ ไปรับราชการ เป็นตำรวจก็ได้”
ภูริชเบ้หน้าใส่ “เป็นข้าราชการแบบพี่น่ะเหรอ พี่ก็รู้ว่าผมรักอิสระไม่ชอบอยู่กับที่”
พสุอ้าปากกำลังจะเทศน์สั่งสอน แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร ภูริชรีบพูดดักไว้ก่อน “วันสุดท้ายแล้ว อย่าบ่นนักเลยน่ะ ยังไงก็ติดต่อหาผมบ้างแล้วกัน”
พสุยิ้มๆ ลุกขึ้นยืน “พี่ไม่ลืมเราแน่น้องรัก”
พสุยื่นมือไปจับมือกับภูริชในรูปแบบและสไตล์เท่ๆ ที่ทั้งคู่ดีไซน์รู้กันเฉพาะสองคนพี่น้อง
ภูริชลุกขึ้นมาสวมกอดพสุไว้พร้อมกับเอ่ยคำอวยพร “โชคดีนะครับพี่”
พสตบบ่าภูริช “เช่นกันน้อง”
ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ มองเห็นขอนไม้ที่ถูกนำมาทำเป็นม้านั่ง มีการสลักชื่อ “ถาวร (รูปหัวใจ) แสงสุดา (รูปหัวใจ) พสุ” มีภาพแกะสลักเป็นพ่อแม่ลูกจูงมือกัน
พสุยืนอยู่ใกล้ๆ ขอนไม้ พสุแหงนหน้ามองต้นไม้ของถาวรด้วยสายตามุ่งมั่น พสุมองไปพลางพร้อมกับพูดกับต้นไม้ราวกับว่ากำลังพูดอยู่กับถาวรอยู่ ”ผมกลับมาแล้วครับพ่อ ผมจะกลับมาสานต่ออุดมการณ์แทนพ่อเอง”