บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 1 หน้า 3

ภูสรวง ปี พ.ศ 2557 ปัญหาป่าไม้ และเกิดภัยธรรมมากมายดูน่ากลัว ทั้งคนลักลอบตัดไม้ ต้นไม้โค่นลงดูน่าสะเทือนใจ ฝนตก เกิดพายุโหมกระหน่ำ บ้านเมืองพังเสียหาย น้ำท่วม 

ภาพถ่ายดาวเทียมประเทศไทยจากภาพที่มีพื้นที่สีเขียวมากมาย เห็นว่าป่าไม้ลดลงเรื่อยๆ  

พสุ ภาคิน และทิชา ทำงานจับกุมผู้ลักลอบตัดไม้พยุงในป่า 

ในป่ารก ทึบ...พสุ ภาคินและเจ้าหน้าที่บางส่วนวิ่งมาตามชายป่า ก่อนจะเข้าประจำจุดเพื่อดักซุ่มจับคนร้าย ด้วยท่าทางมุ่งมั่น ทั้งหมดทำงานให้หน่วยเฉพาะกิจ NFRD (National Forest Ranger Department)

ทิชาที่อยู่ในรถตู้หน่วยเฉพาะกิจ นั่งหน้าเครียดอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์พร้อมรัวแป้นพิมพ์ไปด้วย ทิชามองผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ เห็นจุดที่เป็นสัญลักษณ์แทนตัวเจ้าหน้าที่ ไม่ห่างมากนักมีจุดที่เป็นสัญลักษณ์แทนตัวพวกลักลอบตัดไม้กำลังมุ่งตรงมาจากอีกทาง 

ทิชาพูดน้ำเสียงเคร่งเครียดผ่านเครื่องมือสื่อสาร “เป้าหมายกำลังมา”

ภาคินได้ยินเสียงทิชาผ่านทางหูฟัง ก็พยักหน้าให้พสุ เป็นสัญญาณว่าเป้าหมายกำลังจะมา  ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงมอเตอร์ไซด์ที่สำรวจเส้นทางดังมาแต่ไกล 

นายแดง และผู้ลักลอบตัดไม้ ช่วยกันขนไม้ มาที่ตีนเขา ก่อนจะรวมกลุ่มกันเพื่อรอส่งมอบไม้ให้กับลูกค้า 

พสุให้สัญญาณเจ้าหน้าที่ พสุและเจ้าหน้าที่บุกเข้าล้อมจับโดยยกปืนเล็งขู่ เจ้าหน้าที่ทั้งหมดเล็งปืนไปที่นายแดงและลูกน้อง นายแดงขยับตัวจะหยิบปืนที่เหน็บเอวไว้ พสุยิงปืนขู่ขึ้นฟ้าไม่ให้นายแดงขยับ พสุเดินออกมาหานายแดงเพื่อจะถามหาผู้อยู่เบื้องหลัง 

ทันใดนั้นเองที่ตัวของลูกน้องนายแดงก็มีแสงอินฟาเรดสีแดงส่องมาที่หัวใจ ลูกน้องนายแดงมองที่อกตัวเองอย่างสงสัย พสุที่มองเห็นก็ตาเบิกโพลงจะร้องเตือนแต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยปาก ลูกน้องนายแดงโดนยิงจนล้มลงไปท่ามกลางความตกใจของทุกคน   

มือปืนลึกลับยิงเก็บผู้ลักลอบตัดไม้ทีละคนอย่างรวดเร็วเพื่อปิดปาก ช่วงชุลมุนนายแดงรีบล้มตัวลงกับพื้นกลัวลนลาน ในขณะที่พสุ ภาคิน เจ้าหน้าที่รีบก้มตัวหลบแสงอินฟาเรด

ทิชาที่อยู่ในรถตู้หน่วยเฉพาะกิจ ตกใจเมื่อได้ยินเสียงปืนรีบรัวแป้นพิมพ์เร็วกว่าเก่า ทิชามองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ จากเดิมภาพหน้าจอเห็นภาพแทนตัวพสุ ภาคินเจ้าหน้าที่ป่าไม้กับพวกลักลอบตัดไม้ ขยายออกมาเป็นภาพขยายวงกว้างกว่าเดิมจนเห็นจุดที่เป็นสัญลักษณ์แทนตัวพวกลอบยิง  

ทิชามองภาพหน้าจอคิ้วขมวดรีบรายงานพสุด้วยน้ำเสียงร้อนรนและดัง “พวกมันอยู่ที่สามนาฬิกา”

พสุได้ยินที่ทิชาบอกพิกัดก็ออกมาจากที่หลบแล้วหันไปยิงปืนตามทิศที่ทิชาบอกอย่างรวดเร็ว และแม่นยำ 

ภาคินกับเจ้าหน้าที่ที่เหลือก็ยิงตามเป็นชุด นายแดงที่หมอบอยู่ที่พื้นยกมือขึ้นกุมหัวอย่างกลัวตาย  พสุ ภาคิน เจ้าหน้าที่ป่าไม้ยิงต่อสู้กันซักพักจนเสียงปืนของอีกฝ่ายเงียบลง 

พสุได้ยินเสียงทิชามองมาทางเครื่องมือสื่อสาร “พวกมันไปแล้ว”