บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 17 หน้า 4

แก้วยิ้มเล็กน้อย "แล้วนี่ทุกคนเขาต้องไปฝึกแฟนฝึกเมียให้ระวังตัวกันหมดเลยเหรอคะ"

“ใช่"

"ใครโสดก็โชคดีไปเนอะ"

“ไม่แน่...ถ้าโสดไปเลยก็สบายตัว แต่พวกโสดก้ำกึ่งนี่สิ"

"หมายถึงยังไงที่ว่าโสดก้ำกึ่ง"

"ก็แบบนาวินไง จีบอยู่ รักมาก แต่ไม่ใช่เมีย ห่วงก็ห่วง แต่จะป้องกันก็ลำบาก มันยึกยัก" วันชนะอธิบาย

"อ้าว แล้วผู้พันเขาจะทำยังไงอ่ะ"  

ที่บ้านของนาวิน ชายหนุ่มนั่งดูรูปในมือถือที่เขาถ่ายคู่กับช่อฟ้าเมื่อวันก่อน ยิ้มบางๆ อย่างมีความสุข แล้วเสียง คำถามของอุบลก็ดังขึ้นมาในหัว

"พ่อนาวิน เธอต้องเลือก ช่อฟ้าหรือซีล"

นาวินอึ้งไป หันไปดูรูปที่เขารับพระราชทานกระบี่ แล้วหันมาดูรูปคู่อีกครั้ง

นาวินซ้อมเตะต่อย กระสอบทรายที่บ้าน ซ้อมอย่างหนักหน่วง เหงื่อโชก หอบแฮ่ก เสียงมือถือดังขึ้น นาวินเห็นรูปผู้การที่หน้าจอ ก็รีบกดรับพร้อมกดสปีคเกอร์ “สวัสดีครับ"

"เรารู้แล้วว่าคนที่ปล้นของกลางไปคือใคร" ผู้การเอ่ยขึ้น ในมือมีกระดาษที่เพิ่งพรินต์ออกมา เป็นข้อมูลของพละ

“จากรูปที่สเกตช์ของเจ้าหน้าที่ที่รอดตายใช่ไหมครับ"

"ใช่...คนลงมือชื่อพละ เป็นพวกทวงหนี้แถบอีสาน ก่อคดีฆาตกรรมจนต้องหนีตำรวจ และหายตัวไร้ร่องรอย เดี๋ยวจะส่งรายละเอียดไปให้...ประวัติหมอนี่ไม่ธรรมดาเลย"

"ยังไงครับท่าน"

"มันเคยเป็นคอมมานโดของประเทศเพื่อนบ้านเรา ผ่านศึกมาโชกโชน ชำนาญการรบทั้งในป่าและ ในเมือง"

นาวินชะงัก “รายนี้ฟังดูไม่ธรรมดาจริงๆ"

“ไม่ใช่แค่นี้ ยังมีที่น่ากลัวกว่านั้น"

นาวินกำลังอ่านประวัติของพละจากข้อมูลที่ผู้การส่งมาให้ทางแลปท็อป แล้วนึกถึงสิ่งที่ผู้การเอ่ยบอก

"วิธีของหมอนี่ มันจะไม่เล่นงานเป้าหมายโดยตรง มันจะเล่นงานจุดอ่อน พูดง่ายๆ คือเล่นงานคนใกล้ตัว ทั้งแม่ เมีย หรือลูกสาวตัวเล็กๆ มันจะจับตัวมาทรมาน และทำร้ายเพื่อข่มขู่เป้าหมาย ไม่มีคำว่าจรรยาบรรณหรือ คุณธรรมนักเลงอะไรทั้งนั้น ถ้าขัดขืนมันก็จะฆ่าทิ้ง"

นาวินหน้าเครียดลงเมื่ออ่านภาพข่าวจากพาดหัวหนังสือพิมพ์หลายข่าว เช่น เผาทั้งเป็นแม่เฒ่าชรา ไม่รู้สาเหตุ พนักงานสาวถูกจับกดน้ำตายปริศนา ฆาตกรซาดิสม์ฆ่าโหดเด็ก 7 ขวบ