บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 22

นาวิน ช่อฟ้า และบุศยา นั่งคุยกันในร้านกาแฟของโรงพยาบาล  บุศยาเอาจดหมายของพิธานให้นาวินดู "จดหมายฉบับนี้ถูกพบพร้อมศพของพิธาน ตำรวจคาดว่าเป็นจดหมายที่เขาเขียนก่อนตาย"

"ถ้าเขียนยาวขนาดนี้แปลว่าไม่ได้แอบเขียน" นาวินเอ่ย

"เป็นไปได้ไหมว่าฆาตกรยอมให้เขาเขียนจดหมายลาตาย" ช่อฟ้าออกความเห็น

"ค่ะ ตำรวจก็คาดว่าจะเป็นแบบนั้น สภาพของพิธานเหมือนลูกไก่ในกำมือของเขา ตรงที่เกิดเหตุก็ไม่มีใคร  เขาจึงไม่จำเป็นต้องรีบร้อน ก็เลยย่ามใจจนยอมให้พิธานเขียนจดหมายฉบับนี้"

นาวินอ่านจดหมายอีกรอบ"แล้วตรงไหนที่ทำให้คุณคิดว่านี่คือเบาะแสชี้ตัวฆาตกร"

บุศยาอธิบาย “จดหมายนี้มีที่ผิดปกติหลายอย่างค่ะ อย่างแรกพิธานไม่ใช่คนชอบเขียนกลอน ไม่ว่าจะเป็นฉันทลักษณ์ หรือกลอนเปล่าแบบนี้ก็ตาม อย่างที่สอง ดูคำนี้สิคะ...วัตตตีโลโก กำมุนา"

ช่อฟ้าเข้าใจ "ความจริงมันต้องเป็น กัมมุนา วัตตตีโลโก ใช่มั้ยคะ แปลว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม"

"ค่ะ ซึ่งพิธานเขาชอบอ่านหนังสือธรรมะ เขาไม่มีทางเขียนผิดๆ แบบนี้แน่นอน"

"ครับ" นาวินยังมองไม่เห็นเบาะแสอะไร แต่ก็ยังตั้งใจรับฟัง

"ตอนแรกบุศก็ยังไม่ได้เอะใจ จนจู่ๆ ก็มองเห็น...ถึงเพิ่งรู้ว่าที่พิธานเขียนกลอนแล้วเขียนธรรมะผิดๆ แบบนี้ เขาตั้งใจจะให้บุศสังเกตให้ดี...ลองดูจดหมายของเขาอีกทีนะคะ แต่คราวนี้ลองดูเฉพาะคำสุดท้ายของแต่ละบรรทัด"

บุศยาเลื่อนจดหมายให้นาวินดู นาวินดูตามที่บุศยาบอก

ถึงบุศยา...ดวงผมคงถึงฆาต

ใครก็หนีไม่พ้นเชิงตะกอน

ต่อให้เป็นหมอก็ไม่สามารถ

การตายคืออิสระได้เป็นไท

ได้เป็นหมอ ถือว่าเกิดมาไม่เก้อ

พุทธองค์เคยบอก

วัตตตีโลโก กัมมุนา

ผมรักบุศด้วยชีวิน

นาวินอ่าน "ฆาต-กอน-มารถ-ไท-เก้อ-บอก-นา-วิน...หมายความว่าเขาให้คุณบอกผมว่า ฆาตกรที่ฆ่าเขาชื่อ ชื่อมาด จากองก์กรไทเกอร์"

“ค่ะ..."

"พิธานเขียนเป็นกลอนก็เพื่อตบตาฆาตกร" ช่อฟ้าอึ้ง นาวินเพ่งมองจดหมายอีกครั้ง

“บุศไม่ได้เพ้อเจ้อคิดไปเองใช่ไหมคะ"

คลิก ชมละครย้อนหลัง เจ้าเวหา ตอน ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนล่าสุดได้ที่นี่