บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 22 หน้า 3

นาวินเดินจ้ำเข้ามาในห้องทำงาน เจอวันชนะ

"เป็นไง ได้เรื่องมาดมั้ย" นาวินเอ่ยถามอย่างร้อนใจ

วันชนะยื่นแฟ้มให้"ได้ เป็นระดับตัวสำคัญเหมือนกัน"

นาวินเปิดดูแฟ้มคร่าวๆ เป็นรูป และรายละเอียดของมาด  นาวินจ้องหน้ารูปของมาด นึกถึงตอนที่สู้กับมาดที่เกาะร้าง นาวินมองรูปมาดในมือ "ยินดีที่ได้เจอกันอีก...มาด"

นาวินขับรถ มีวันชนะนั่งอยู่ข้างๆ ทั้งสองแต่งตัวแนวผู้ใช้แรงงานหาเช้ากินค่ำ

"จากแฟ้มคนไข้ช่วงที่เขารักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล นายมาดเป็นคนไข้ความจำเสื่อม เขาจำเรื่องในอดีตไม่ได้ นี่เป็นคำตอบทำไมช่วงที่ผ่านมาเขาถึงไม่กลับไปหาองก์กรไทเกอร์"

"ฉันจำหน้าเขาได้ ฉันสู้กับเขาตอนที่บุกเกาะครั้งก่อน"

"เป็นไปได้ว่าเขาอาจจะความจำเสื่อมตอนนั้น แล้วหมอพิธานก็รักษาเขาจนหาย พอได้ความจำกลับมา มันก็ฆ่าหมอ พิธานเพราะกลัวหมอพิธานจะบอกตำรวจ"

“การที่มันฆ่าหมอพิธานปิดปาก แปลว่ามันยังคิดจะกลับไปอยู่กับพวกไทเกอร์ แต่ถ้าดูตามช่วงเวลา กว่าที่ เขาจะหายจากโรคนี้ รังของไทเกอร์ก็โดนพวกเราบุกตรวจไปแล้ว ที่บ้านเธียรชัยก็ไม่มีใครอยู่อีก เป็นไปได้เหมือนกัน ว่าตอนนี้นายมาดอาจจะยังติดต่อใครไม่ได้"

"มันก็จะมีที่ไปไม่กี่ที่"

"หวังว่าเราจะโชคดี"

ที่บ้านของมาดย่านชานเมือง นาวินกับวันชนะนั่งเนียนๆ อยู่แถวนั้น สายตาจับจ้องไปที่บ้านของมาด

“ตอนนี้เราส่งคนไปจับตาดูตามบ้านเพื่อนสนิทของมันที่เราพอจะสืบได้ แต่ที่นี่น่าจะมีความเป็นไปได้สูงสุด"

"ทำไมผู้กองถึงคิดว่ามันจะกลับมาหาแม่" นาวินย้อนถาม

"นายมาดมีพี่ชายชื่อมงคล อยู่ในแก๊งไทเกอร์เหมือนกัน เราสันนิษฐานว่า มงคลไม่รู้ว่ามาดยังมีชีวิต เพราะ ฉะนั้น สองพี่น้องคงขาดการติดต่อกันตั้งแต่ตอนนั้น"

"เข้าใจละ ถ้ามาดติดต่อใครไม่ได้เลย มันต้องกลับมาหาแม่เพื่อหาทางติดต่อพี่ชายของมัน"

วันชนะพยักหน้า "แล้วตอนนี้เราเพิ่มแรงกดดันนายมาด ด้วยการให้ส่งรูปสเกตช์ของเขาให้สื่อกระจายผ่านสาธารณะ"

“นายมาดก็ยิ่งกบดานสิ จะกล้ามาที่นี่เหรอ"

"เราไม่ได้บอกว่าเรารู้ว่าเขาเป็นใคร แต่เป็นรูปสเกตช์ที่ได้จากคนที่โรงพยาบาล ส่วนชื่อก็ไม่ได้บอกแบบนี้ นายมาดจะอยู่ไม่เป็นสุข ต้องรีบหนีไปอยู่ไทเกอร์ให้เร็วที่สุด"

นาวินพยักหน้าเห็นด้วย ทั้งสองนั่งกัน เงียบๆ รอคอยการปรากฏตัวของมาด