บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 22 หน้า 5

เธียรชัยกับเสี่ยซ้งนั่งคุยกันดีๆ ก็ตกใจ ได้ยินเสียงมงคลก็สะดุ้ง "อะไรของมันวะ" เสี่ยซ้งสงสัย มงคลวางสาย ไปแล้ว ท่าทางยังตื่นเต้นดีใจสุดๆอยู่ “มันดีใจอะไรนักหนา ได้มรดกพ่อมาเหรอไงวะ"

เธียรชัยก็รำคาญ ตะโกนถาม"เฮ้ย เป็นอะไร"

มงคลเดินมาหาเธียรชัย "ไอ้มาด น้องชายผม มันยังไม่ตายครับ"

“แน่ใจเหรอ" เธียรชัยชะงัก

“ครับ ผมจำเสียงน้องผมได้ เดี๋ยวผมจะพามันมาที่นี่"

"เฮ้ย ไม่ได้" เสี่ยซ้งห้ามทันที

“ทำไมครับ" มงคลย้อนถาม

"ช่วงที่น้องมึงหาย มันไปทำอะไรมา"

"มันบอกว่ามันความจำเสื่อม" เสี่ยซ้งแค่นเสียงเมื่อได้ยินคำตอบของมงคล

เธียรชัยระแวง "ฟังดูแปลกๆ ว่ะ เรื่องนี้ฉันเห็นด้วยกับเสี่ยซ้ง แกอย่าเพิ่งพาไอ้มาดมาที่นี่ เช็คให้แน่ใจก่อนว่าตัวจริงรึเปล่า แล้วช่วงที่หายไป มันไปทำอะไรมากันแน่"

เสี่ยซ้งห้าม "นี่เป็นที่มั่นสุดท้ายของเรา อย่าเสี่ยงโดยไม่จำเป็น อย่างน้อยก็จนกว่าเราจะปล่อยของออกไป ได้เงินมาแล้ว ค่อยพามันมาก็ได้"

"ครับ"

ที่โรงพยาบาล ภายในห้องทำงานช่อฟ้า ช่อฟ้าคุยกับบุศยาเรื่องที่นาวินขอเธอแต่งงาน

"บุศดีใจกับพี่ช่อด้วยค่ะ บุศรู้เห็นมาตลอดว่า ความรักของพี่ช่อกับผู้พันต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมาย แต่ในที่สุดก็แฮปปี้เอ็นดิ้งจนได้ บุศดีใจด้วยจริงๆ ค่ะ”

"ขอบใจจ้ะบุศ ที่บอกนี่ไม่ใช่อะไรนะ พี่อยากให้บุศมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวของพี่ โอเคมั้ยจ๊ะ"

"ว้าว ได้สิคะ ด้วยความยินดีที่สุด บุศรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยค่ะ"

"ขอบใจจ้ะ"

"เมื่อไหร่ล่ะคะ"

"ยังไม่ได้กำหนดวันหรือสถานที่เลยจ้ะ อันนี้พี่มาจองตัวไว้ก่อน"

"ยินดีซำเหมอค่ะ" บุศยาหัวเราะ

ห่างออกมานอกห้อง เจษฎายืนฟังอยู่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะเดินจากไป

เจษฎาโทรหาสุปรียา ขณะที่สุปรียาอยู่ที่ร้านกาแฟ สุปรียาถึงกับสำลักกาแฟไอแค่กๆ เมื่อได้ยินเจษฎาเล่าเรื่องให้ฟัง