บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 22 หน้า 2
"ไม่ครับ นี่เป็นข้อมูลที่เป็นประโยชน์มาก...หมอพิธานเป็นคนกล้าหาญและฉลาดมาก ในเวลานั้นความตายอยู่ตรงหน้าเขาแท้ๆ แต่เขาไม่ได้หวาดกลัวจนขาดสติเลย ตรงกันข้ามเขายังสามารถส่งข้อความที่เป็นประโยชน์ใน การทำลายล้างองค์กรไทเกอร์มาให้ผม เรื่องนี้ต่อให้เป็นทหารก็ไม่แน่ว่าจะทำได้ ผมขอยกย่องเขาจากใจจริง"
"ค่ะ...ฉันภูมิใจในตัวเขาค่ะ"
"พิธาน เธอเก่งมากน้องรัก" ช่อฟ้ามองไปที่จดหมายของพิธานอย่างชื่นชม นึกถึงสิ่งที่พิธานทำก่อนตายเป็น ครั้งสุดท้าย
บริเวณที่รกร้างหลังโรงหยาบาล พิธานร้องไห้ มาดตะคอก “จะเขียนมั้ย ถ้าไม่เขียนผมจะได้จัดการหมอตอนนี้เลย”
พิธานก้มหน้า หยิบปากกา หยิบกระเป๋าตัง หาเศษกระดาษเป็นใบเสร็จอะไรสักอย่าง พิธานเขียนข้อความลงด้านหลังใบเสร็จด้วยมือที่สั่นเทา เห็นคำแรกที่เขียน...ถึงบุศยา...พิธานชำเลืองดูมาด มาดจับกระบองแน่น จ้องมาที่หน้าเขา พิธานก้มลงเขียนต่อ ทำท่าดูเหมือนว่าหวาดกลัวมาก
มาดเร่ง “เร็วๆหมอ อย่าโอ้เอ้ถ่วงเวลา”
“ผมเปล่า...ผมพยายามตั้งสติอยู่” พิธานหลับตา พยายามใช้สมาธิ เขียนจดหมายทีละคำทีละบรรทัด
“ผมเตือนแล้วนะ ถ้าหมอเขียนอะไรพาดพิงถึงผม ผมจะฆ่าหมอแบบโหดๆนะ อย่าเสี่ยงกับผม”
“มะ ไม่ ไม่เกี่ยวกับคุณหรอก ผมเขียนถึงแฟนผม” พิธานเขียนต่อไปเรื่อยๆ พิธานเขียนเสร็จ วางปากกาลง
“เขียนเสร็จแล้วใช่ไหม” มาดเดินมาอ่าน ไม่ติดใจอะไร
พิธานพยักหน้า ร้องไห้ พยายามพับกระดาษแต่มือไม้สั่น พับอยู่นานกว่าจะใส่กระเป๋าเสือได้ มาดตวัดกระบองฟาดลงมา
นาวิน ช่อฟ้า และบุศยา เงียบงัน มองจดหมายของพิธานอย่างสะท้อนใจ
บุศยากับช่อฟ้าเอ่ยลากับนาวินที่ตรงทางออกที่เชื่อมต่อกับลานจอดรถ
"ผมขอขอบคุณคุณหมอพิธานอีกครั้ง ผมเชื่อว่าข้อมูลที่เขาส่งมาให้พวกเราจะมีประโยชน์ในการล้มล้าง กลุ่มคนร้ายข้ามชาติกลุ่มนี้ได้แน่ๆ...ผมพูดได้ว่าเขาเสียสละชีวิตเพื่อสังคมและประเทศชาติ"
"ค่ะ..."
นาวินหันมาทางช่อฟ้า "ผมไปก่อนนะช่อ"
“ผู้พัน สู้ให้เต็มที่นะคะ เอาชนะพวกมันให้ได้ ฉันเชื่อว่าหมอพิธานก็รอที่จะเป็นส่วนหนึ่งของชัยชนะครั้งนี้"
"เขาได้เป็นแน่ๆ ครับ ผมสัญญา" นาวินเดินจากมา หยิบมือถือขึ้นมา โทรหาวันชนะ "วันชนะ ช่วยหาข้อมูลให้หน่อย...เป็นคนขององก์กรไทเกอร์ ชื่อมาด"