บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 2
บทประพันธ์ โดย คำพูน บุญทวี บทโทรทัศน์ โดย แพรพริมา
วันใหม่ บ้านนายฮ้อยเคน คำแก้วถามย้ำกับคำแพงที่ตรงบริเวณใต้ถุน ขณะที่คำแพงกำลังทอผ้า
“ตกลงว่า เอื้อยเป็นคนขอให้อ้ายเคนไปค้าควายครั้งนี้”
“แม่นแล้ว”
“เอื้อยแพ้ท้องแม่นบ่อ ถึงได้ผีเข้าผีออกบ่ออยู่กับร่องกับรอย ที่ผ่านมาเอื้อยขอให้อ้าย เคนหยุดไปค้าควาย แต่พอจะหยุดไปอีหลี เอื้อยกลับมาขอให้อ้ายไปอีก”
“ไว้ถ้ามื้อใดที่เจ้าฮักไผแล้ว เจ้าจะเฮ็ดได้ทุกอย่างเพื่อให้เพิ่นมีความสุข”
“เอื้อยบ่อต้องมาอ้างจังซี้ เห็นว่าข้อยบ่อได้คบผู้บ่าวเลยว่าข้อยบ่อเข้าใจ”
“แล้วมันแม่นบ่อคำแก้ว เจ้าฮักเอื้อยเป็นห่วงเอื้อย ก็เพราะมีกันแค่สองพี่น้อง แต่เจ้าก็ ต้องมีชีวิตของเจ้า มีผู้บ่าวที่คอยดูแลเจ้าเหมือนกัน”
“บ่อจำเป็น..ข้อยเลี้ยงตัวข้อยเองได้ บ่อต้องการให้ผู้ใด๋มายุ่งกับข้อย ถ้าเอื้อยอยากไล่ ข้อยให้ไปมีเย้ามีเรือน ก็เว่ากับข้อยตรงๆโลด”
“เอื้อยบ่อเคยคิดไล่เจ้าไปไส”
“ก็เพิ่งเว่าอยู่เมื่อตะกี้ไง” คำแก้วรู้สึกน้อยใจพี่สาวจะเดินออกไป ระหว่างนั้นบักจ่อยรีบวิ่งเข้ามาถามหานายฮ้อยเคน จ่อยไม่ทันมองคำแก้วที่กำลังเดินเข้ามาพอดีเลยเบรกไม่ทันชนโครมคำแก้วไปเกือบล้ม “คำแก้ว..”
“บักจ่อย!! ตาบอดเหรอ?”
“ข้อยขอโทษ ข้อยมีเรื่องมาขอร้องเจ้า ได้ยินว่านายฮ้อยเตรียมจะไปค้าควายครั้งสุดท้าย ข้อยอยากขอไปค้าควายด้วย เจ้าช่วยเว่าขอนายฮ้อยให้ข้อยได้บ่อ”
“บ่อช่วย !! ข้อยจะบ่อยุ่งกับเรื่องของนายฮ้อย…ทุกเรื่อง!!!”
คำแก้วหน้าตึงเดินออกไป บักจ่อยเหวอๆงงๆ คำแพงลุกมองตามน้องสาวแล้วถอนใจ
กระท่อมจันดี ที่ระเบียงเรือน กะปอมช่วยรินเหล้าในไหใส่ถ้วยให้จันดี
“ให้ข้อยวางยาล่อนายฮ้อนเคนไปให้พวกเจ้าฆ่า ถ้าเป็นงายง่ายแล้วบ่อเฮ็ดเองล่ะ”
เสือคำแสนลุกพรวด ไม่พอใจ กระชากไหเหล้ามาจากกะปอม “ข้อยบอกแล้วว่าเสียเวลา นายฮ้อย ทมิฬมันก็คนเหมือนกัน เจอข้อยซึ่งๆหน้า ถูกข้อยฟันแสกหน้ามันก็ตาย”
“เสือคำลือพ่อลูกพี่ก็เว่าจังซี้ สุดท้ายก็ตายโหงเพราะนายฮ้อยทมิฬ”
“บักกาเหว่า!!!!” เสือคำแสนถีบโครมกระเด็น
จันดีหัวเราะชอบใจ “ฮ่าๆๆ ลูกน้องเจ้าเว่าถูกแล้ว ข้อยก็ว่าจังสั้น”
เสือคำแสนฉุน “ถ้าเจ้าจะบ่อช่วย...ก็หุบปาก ไม่งั้นปากเจ้าจะฉีกถึงรูหู”