บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 2 หน้า 3
เคนช่วย นายฮ้อยเคนมองตามส่ายหน้า แล้วหันไปมองหาบน้ำที่หกเรี่ยราด
บ้านนายฮ้อยเคน คำแก้วเดินกระเผลกมานั่งที่แคร่ ยังรู้สึกเจ็บข้อเท้าจนร้องซี๊ด ระหว่างนั้นเห็นนายฮ้อยเคนหาบ น้ำตามหลังมา นายฮ้อยเคนวางหาบลงแล้วยิ้มให้
“จนกว่าเจ้าจะหายเจ็บ ข้อยจะหาบน้ำมาให้เอง แล้วก็นั่งเฉยๆ เดี๋ยวข้อยจะเอายามา ประคบให้”
“บ่อต้อง ข้อยรู้ว่าหยูกยาอยู่ไส”
คำแก้วจะลุกขึ้น แต่ไม่ทันเดินก็ต้องตกใจที่เห็นจันดีกับคำสร้อยลงมาจากเรือน โดยในมือถือห่อผ้าอะไรบางอย่าง ลงมาด้วย นายฮ้อยเคนเห็นเช่นกันก็รีบพุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อจันดีจะเอาเรื่อง
“บักจันดี !! เจ้ามาเฮ็ดหยังบ้านข้อย !!”
“หยุดๆๆ นายฮ้อย..ข้อยมาดี มาขอความช่วยเหลือจากเจ้า”
คำสร้อยอ้อน “ปล่อยอ้ายจันดีเถอะนายฮ้อย ข้อยเดือดร้อนต้องมาขอความเมตตาจากนายฮ้อยอีหลี”
คำแก้วกะเผลก “น้ำหน้าอย่างพวกเจ้าอมพระมาเว่าก็บ่อเชื่อ นั่น..เจ้าลักของบนเรือนลงมา”
“ข้อยบ่อได้ลักหยัง” คำแพงเข้ามา “อ้ายเคน..อย่าทำร้ายจันดี อ้ายเข้าใจผิด”
นายฮ้อยเคนกับคำแก้วชะงักหันไปเห็นคำแพงเข้ามาสีหน้าจริงจัง
บ้านคำสร้อย ที่ครัวคำสร้อยกำลังแกงอ่อมควันฉุยอยู่ระหว่างนั้นจันดีเข้ามา
“กลิ่นแกงอ่อมเจ้าหอมไปถึงหน้าเรือนเลยคำสร้อย”
“อีกจั๊กหน่อยก็เสร็จแล้ว อ้ายเคนรักษาควายให้ข้อยเสร็จยังล่ะอ้าย”
“ใกล้แล้วล่ะ แต่ข้อยหิวน้ำเลยเข้ามาหาน้ำกิน”
“เดี๋ยวข้อยไปตักมาให้” คำสร้อยเดินออกไป จันดีเห็นทางสะดวกเลยเข้าไปที่หม้อแกงอ่อม แล้วล้วงยาเป็นผงๆ ในซองกระดาษใส่ลงไปในแกงอ่อมด้วยสีหน้ายิ้มร้าย
“บักเคน มื้อนี้มึงกลับไปบ่ถึงบ้านดอก..แต่มึงจะไปถึงนรกก่อน หึๆๆๆ”
บ้านคำสร้อย นายฮ้อยเคนเพิ่งเสร็จจากให้ยารักษาควายของคำสร้อย นายฮ้อยเคนตบไหล่ควาย
“เดี๋ยวเจ้าก็จะหายดี”
จ่อยแอบเกาะคอกยื่นหัวโผล่เข้ามา “นายฮ้อย..อยู่ที่นี่เอง..ข้อยตามหาเจ้ามาทั้งวันเลย”
“อ้าว..บักจ่อย หาข้อยเฮ็ดหยัง..หรือว่ายายเฒ่าล้มป่วย”
“ยายเฒ่าบ่อเป็นหยังดอก แต่ข้อยอยากไปเมืองล่างร่วมขบวนขายควายตามนายฮ้อย”
“บักจ่อย..ข้อยเคยเว่ากับเจ้าหลายครั้งแล้ว ไปค้าควายมันอันตราย”
“ข้อยบ่อกลัวอันตราย ผีสางผีปอบหรือโจรข้อยก็บ่อกลัว ข้อยจะสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับนายฮ้อย ให้ทุกคนรู้ว่าข้อยบ่อได้ขี้ขลาด”
จันดีเข้ามา “เจ้ามันเว่าบ่อฟังความอีหลี ข้อยเว่าชัดๆแทนนายฮ้อยให้ก็ได้ เจ้ามันบักจ่อย สมชื่อ ขี้ก้างอย่างกับไส้เดือน ให้ต้อนควายออกจากหมู่บ้านไปบ่อเกิน3มื้อ เจ้าก็ร้องไห้ ขี้มูกโป่งหายายเฒ่าเอาโลด”