บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 4
บทประพันธ์ โดย คำพูน บุญทวีบทโทรทัศน์ โดย แพรพริมา
กองเกวียน เช้ามืด นายฮ้อยเคนนอนหลับพักผ่อนอยู่ที่ข้างเกวียน ควันจากกองไฟที่มอดไปแล้วคละคลุ้งเป็น กลุ่มเหมือนหมอกจางๆ เสริมบรรยากาศให้ ดูวังเวงพร้อมเสียงเรียกแผ่วๆเบาๆ ของคำแพงดังขึ้น ท่ามกลาง หมอกควัน “อ้าย..อ้ายเคน...อ้ายเคน”
นายฮ้อยเคนได้ยินเสียงเรียกของเมียก็รีบลุกขึ้นด้วยสีหน้าสงสัย เสียงนั้นดังผ่านมาจากหมอกควันตรงหน้า พร้อมกับเงาจางๆของใครบางคนก็ยิ่งทำให้นายฮ้อยเคนรีบลุกไปดู “คำแพง..นั่นเจ้าแม่นบ่ ?”
นายฮ้อยเคนมองผ่านหมอกควัน จนพบคำแพงเมียรักยืนหน้าเศร้า ใบหน้าซีดเซียวแทบไร้สีเลือดรออยู่
“คำแพงเจ้ามาอยู่นี่ได้จังได๋..เกิดอีหยังขึ้นที่หมู่บ้าน”
“อ้าย..อ้ายเคน ข้อยคึดฮอดเจ้าหลาย”
คำแพงน้ำตานองหน้า แล้วสวมกอดอ้ายเคนผัวรักอย่างน่าเวทนา ใบหน้าซบกับบ่าและสะอื้น
“เกิดอีหยังขึ้น เจ้ากำลังท้องกำลังไส้ บ่น่าเดินทางมาตามอ้ายจังซี้”
คำแพงยังซบหน้า “ข้อยย่านว่า..ข้อยกับลูกสิบ่ได้พ้อหน้าเจ้าอีกแล้วหนะอ้าย..ฮือๆๆ” คำแพงสะอื้น
“อย่าเว้าจังซี้ มันบ่ดีเด้อคำแพง”
“คำแพง อ้าย...ต่อไปนี้ อ้ายต้องดูแลตัวเองดีๆ ดูแลคำแก้วให้ข้อยนำ..ข้อยกับลูกวาสนาน้อยที่สิ ได้อยู่กับอ้าย”
นายฮ้อยเคนชะงัก “เซาเว้าจังซี้ แล้วเว้าให้อ้ายฟังว่าเกิดอีหยังขึ้น”
นายฮ้อยเคนจับสองไหล่คำแพงดึงออกจากตัว เพื่อถามอย่างจริงจัง แต่ต้องชะงักอึ้งเมื่อพบว่าน้ำตาของคำแพง ไหลออก มาเป็นคราบเลือดและเสียงสะอื้นอย่างเจ็บปวด “อ้าย...ข้อยเจ็บเหลือเกิน”
นายฮ้อยเคนตกใจแรง “คำแพง !!!!!”
นายฮ้อยเคนสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างตกใจ “คำแพง !!!”
นายฮ้อยเคนพบว่าทุกอย่างเป็นแค่ความฝัน ทำให้อดเป็นห่วงเมียที่บ้านไม่ได้ ยิ่งเมื่อหันไปมองสร้อยเขี้ยวเสือ โปร่งฟ้าที่ปกป้องชีวิตเขาจากลูกปืนเสือคำแสนเอาไว้จนมีรอยบิ่น นายฮ้อยเคนก็ยิ่งรู้สึกเป็นกังวลห่วงเมียที่บ้าน อาจารย์เม้าเข้ามา “เป็นหยังนายฮ้อย..ข้อยได้ยินเสียงดัง ตกใจเลยรีบมาเบิ่ง” นายฮ้อยเคนมองอาจารย์เม้า อย่างหนักใจ
นายฮ้อยเคนนั่งลงคุยกับอาจารย์เม้า หลังจากอาจารย์เม้ารับสร้อยเขี้ยวเสือโปร่งฟ้าซึ่งมีรอยบิ่นมาดู
“ข้อยเข้าใจ เป็นข้อยกะคือสิอดห่วงบ่ได้ สร้อยเขี้ยวเสือโปร่งฟ้าเส้นนี้อยู่ปกป้องคุ้มครอง คำแพงมาหลายปี”
“แม่นแล้วจารย์เม้า ข้อยจากคำแพงมาเถื่อนี้ กะมีแต่สร้อยเส้นนี้เป็นตัวแทนให้คึดฮอด แต่ข้อยกะรักษาไว้บ่ได้”
“คึดในแง่ดีไว้นายฮ้อย ความเป็นห่วงของคำแพงซ่อยปกป้องซีวิตนายฮ้อยไว้สั่นดอก”
“แล้วไผล่ะจะปกป้องซีวิตลูกเมียข้อย ยามข้อยมาค้าควาย”