บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 4 หน้า 5
เช็ดคราบเลือดที่ไหลออกมาจากจมูกจนน่าตกใจ และพยายามฝืนแรงเข้าไปปลอบขวัญม้า
“บ่เป็นหยังแล้ว..บ่ต้องย่าน ข้อยจำเป็นต้องผิดคำสัญญาคำแพง เพราะต้องรีบกลับไป เจ้าต้องพาข้อยกลับไป หาคำแพงให้ได้ ซ่อยข่อยแหน่ได้บ่เสี่ยว”
นายฮ้อยเคนลูบคอม้า จนม้าสงบลงอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นเคนจึงขึ้นขี่แล้วควบม้ากระโจนข้ามผ่านขอนไม้ ที่มอดไฟ
บ้านนายฮ้อยเคน คำแก้วพยายามกลั้นน้ำตาที่กำลังจะทะลักออกมาเพราะสงสารพี่สาวจับใจ
“อดทนไว้เด้อเอื้อย...อยู่กับข้อยก่อน หมอมาฮอดเมื่อได๋เอื้อยกะสิหายเจ็บ ข้อยสัญญา”
“เอื้อย..เอื้อยอยากเจออ้าย..อ้ายเคน..ตาม..ตามอ้าย..อ้ายเคนคืนเมือมาหา..หาเอื้อย”
โทนปลอบ “ซุมข้อยกำลังไปตามนายฮ้อยมาแล้ว เอื้อยต้องอดทนรอ อีกบ่นานดอกเอื้อย”
คำแพงพยายามฝืนความเจ็บปวดทรมาน แต่เริ่มทนไม่ไหว จนไม่น่าจะรอดในอีกไม่ช้า
“ยายเฒ่า..ตาเฒ่าเฮ็ดหยังกะได้ให้เอื้อยข้อยบ่ต้องเจ็บปวดทรมานแหน่...ข้อยขอร้อง”
ยายเฒ่าร้อนรน “ข้อยเฮ็ดเต็มที่แล้วคำแก้ว ยามีเท่าได๋กะให้กินเบิ่ดแล้ว”
“มันต้องมีวิธีอื่นอีกตั๊วะยายเฒ่า อย่าให้เอื้อยต้องเจ็บปวดทรมานจังซี้เลย..ฮือๆๆ”
มืดขอ “ยายเฒ่า..สิให้ข้อยซ่อยหยังกะบอกมา อย่าให้คำแพงมันเป็นหยังเลย”
“ข้อยเป็นหมอตำแย มีปัญญาซ่อยได้ส่ำนี้”
“ถ้างั้นเอาจังซี้..บักมืด ไปหาหลวงพ่อกับข้อย เผื่อหลวงพ่อสิมียาดีพอซ่อยคำแพงได้”
“งั้นกะฟ่าวไปโลดตาเฒ่า”
มืดกับเฒ่าแต้มรีบพากันออกไป คำแก้วกุมมือพี่สาวน้ำตาเอ่อ แต่พยายามกลั้นไม่ให้ไหลและยิ้มให้กำลังใจพี่
“อดทนไว้เด้อเอื้อย..อดทนเอาไว้ เฮามีกันแค่ 2 พี่น้อง เอื้อยต้องอยู่กับข้อยโดนๆ”
“คำ..คำแก้ว..เอื้อย..เอื้อยขอโทษ..เอื้อยมีเรื่องต้องบอกเจ้า”
คำแพงพยายามจะเล่าบางอย่าง แต่อาการเริ่มแย่จนเสียงเริ่มเบาและกระสับกระส่ายเพราะความเจ็บปวด
“เอื้อย !!!”
“ไอ้โทน ไปเอาน้ำมา เร็วเข้า” โทนรีบคว้าอ่างน้ำวิ่งลงจากเรือน เหลือคำแก้วพยายามบีบมือพี่สาว
“บ่ต้องเว้าหยังตอนนี้กะได้เอื้อย ไว้ให้หายดีแล้วจั่งบอกข้อยกะได้”
“บ่ได้..คั่นเอื้อยบ่รอด ความ..ความจริงของ..ของซีวิตเจ้า..จะ..ตายไปพร้อม..กับเอื้อย”
“ความจริง ? ความจริงหยังเอื้อย” คำแพงตาปรือๆลมหายใจเริ่มแผ่ว คำแก้วยิ่งตกใจกลัวพี่สาวไม่รอด
“เอื้อย...เอื้อย !!!!!!”
บ้านนายฮ้อยเคน นายฮ้อยเคนขี่ม้ามาถึงลงจากหลังม้าได้ก็จะรีบขึ้นเรือน แต่เจอโทนนั่งก้มหน้าเศร้าปาดน้ำตา เสียใจอยู่ “บักโทน !!”
โทนชะงัก “นายฮ้อย..นายฮ้อยกลับมาแล้ว”
“เกิดอีหยังขึ้นเป็นหยังเจ้าคือบ่เมือกลับไปทัพควาย มาอยู่นี่เฮ็ดหยัง”