บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 19
บทประพันธ์ โดย คำพูน บุญทวี บทโทรทัศน์ โดย แพรพริมา
ที่บริเวณป่า เฒ่าโสมดึงคอเสื้อบักกุลาอย่างไม่พอใจ หัวเสีย
“บักห่าเอ้ย! กูสั่งให้มึงจอบเบิ่งแสงโสมเงียบๆ แต่เสือกเฮ็ดให้ซุมมันฮู้จนได้”
“ก็คั่นบักห่าผูซอยโทนมันบ่คึดปล้ำอีแสงโสม ข้อยก็คงบ่เผยโตให้มันฮู้ดอกพ่อใหญ่”
“ป่านนี่นายฮ้อยเคนคงสงสัยอีแสงโสมแล้ว คั่นแผนให้ลูกสาวกูหนีไปพ้อกูที่ภูเสือแตกล่ะก็ กูเอามึงตาย”
“แผนบ่แตกดอกพ่อใหญ่ อีแสงโสมมันฉลาด มันฮู้ว่าต้องตอแหลจังได๋ บ่จังซั่นมันเล่นงานทัพควายนายฮ้อยจนให้ต้องเซาพักบ่ได้ดอก”
เฒ่าโสมฟังกุลาอธิบายแล้วยอมปล่อยมือจากคอเสื้อผลักกุลาออกไปจนเกือบล้ม ระหว่างนั้นคำแสนเข้ามาพอดี “พ่อใหญ่ มาเฮ็ดหยังอยู่หนี่ ? ป๋าให้ข้อยไปถ่าฝึกอาคมอยู่ตั้งโดน”
“ข้อยกำลังสิไป”
คำแสนสงสัย “บักกุลา..หมู่นี่มึงหายหัวไปไส กูบ่เห็นมึงไปซอยซุมกูออกปล้น”
กุลาชะงักสีหน้าเลิ่กลักไม่รู้จะตอบยังไง เฒ่าโสมเลยตอบแทน “กูให้มันไปเบิ่งลาดเลาซุมตำรวจเอง ย่อนว่าบักจันดีบ่ได้ฉลาดคือเจ้า ปล้นแต่ละเถือกลับมาถิ่มฮ่องฮอยให้ตำรวจตามมาพ้อเฮาอยู่เรื่อย”
กุลารีบผสมโรง “แม่นแล้ว ข้อยต้องคอยตามกลบเกลื่อนฮ่องฮอยให้ตลอด บ่จังซั่นเฮาถูก ตำรวจจับได้เบิ่ดแล้ว”
“บักจันดีมันก็แค่เสือฝึกหัดออกปล้นดีๆนี่ล่ะ สู้เจ้าบ่ได้ดอก”
“เว้ามาก็ถูก..แต่ข้อยต้องพึ่งมันให้ออกปล้นไปก่อน ถ่าจนกว่าพ่อใหญ่สิสอนอาคมให้ข้อยสำเร็จลุล่วง ข้อยถึงสิกลับไปปล้นได้อีก”
“บ่ต้องห่วงดอก..อีกบ่จักมื้อเจ้าก็สิฝึกสำเร็จ พร้อมออกตามล่านายฮ้อยทมิฬแล้ว”
เฒ่าโสมตบบ่าให้คำแสนสบายใจ แต่สีหน้ากลับยิ้มร้ายมองหน้ากับกุลาอย่างมีแผนการบางอย่างซุกซ่อนเอาไว้
ในกระท่อมคำแสน บุญตาลุกขึ้นมาสวมเสื้อจัดผมเผ้าให้เรียบร้อยหลังเสร็จกิจเล่นชู้กับจันดีไปไม่นาน จันดีลูบ
แขนบุญตาอย่างพึงพอใจ และจะดึงมาหอมแก้มอีก
“พอได้แล้วอ้าย เฮียวแฮงน่ะเก็บไว้มื้ออื่นบ้างก็ได้”
“ย่านผัวเฒ่าเจ้ามันสิกลับมาพ้อเบาะ”