บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 19 หน้า 3
“แสงโสม!! จักเถื่อแล้วที่คำแก้วซอยชีวิตเจ้า”
“ข้อยก็เคยซอยชีวิตคำแก้วคือกัน หนี้บุญคุณที่มีก็เบิ่ดกันไปแล้ว”
“แต่คำแก้วก็เป็นลูกของพ่อคือกัน..ถึงสิบ่ได้โตมานำเฮา แต่ก็มีเลือดของพ่อ”
แสงโสมหงุดหงิด “โอ๊ย!! ข้อยว่าพ่อขี้ตั๊วะเฮื่องคำแก้วเป็นลูกสาว ย่อนว่าอยากได้เพิ่นมาเฮ็ด เมียหลายกว่า
เอื้อยก็ฮู้ว่าพ่อเจ้าชู้แต่ผูสาวอายุน้อยๆ”
จันแดงไม่พอใจบีบแขนแรง “เซาว่าพ่อจังซั่นได้แล้ว !!”
“เอื้อยบ่ฮู้อิหยัง ตอนนี่พ่อได้น้องสาวเสือคำแสนเป็นเมียมาอีกคนแล้ว อายุพอๆกับข้อยนี่ แหละ คั่นเอื้อยมัวแต่ถ่าคำแก้ว พ่ออาจสิพาเมียสาวอีก 3-4-5 คนไปถลุงสมบัติเฮาก็ได้”
แสงโสมพูดพร้อมแกะมือจันแดง แล้วหันไปคว้าห่อผ้าสัมภาระที่วางอยู่บนเกวียนใกล้ๆกันยื่นให้
“บ่ต้องถ่าคำแก้วแล้วแหงอยู่โดน เฮาสิหลบออกไปจากทัพควายลำบาก” จันแดงคิดหนักมองน้องสาว
คำแก้วยืนคิดหนักใจกับคำชักชวนของจันแดง ระหว่างนั้นนายฮ้อยเคนเดินเข้ามาพอดี “คำแก้ว”
คำแก้วชะงักตกใจ “อ้าย !!??”
“ยืนเหม่อคึดหยังอยู่ล่ะ อ้ายเอิ้นเจ้าซำนี่ก็ตกใจ”
“ เอ่อ..บ่..บ่มีหยังดอกอ้าย” คำแก้วยังหนักใจ ไม่รู้จะเอายังไงดีเลยจะเดินหลบออกไป แต่นายฮ้อยเคนกลับจับแขนรั้งคำแก้วเอาไว้ “ท่าทางจังซี้ล่ะที่มีหยังปิดบังอ้ายอยู่แน่ๆ..คำแก้ว”
นายฮ้อยเคนบีบแขนคำแก้วแรงขึ้น เพื่อเน้นให้คำแก้วมองตนและพูดในสิ่งที่นายฮ้อยเคนเชื่อว่าคำแก้วกำลังปิดบัง คำแก้วหนักใจ “อ้าย....คือว่า....”
ระหว่างนั้นจันแดงกำลังเดินตรงเข้ามาหาคำแก้ว มีแสงโสมเดินตามพยายามห้าม
“เอื้อย..เอื้อย..บ่ต้องไปตามคำแก้วดอก คั่นหัวเด็ดตีนขาดคำแก้วบ่อยากตามเฮาไป เอื้อยสิเฮ็ดจังได๋ล่ะ”
จันแดงไม่ทันจะหันไปตอบ แสงโสมก็ต้องหยุดชะงักเพราะเห็นตรงหน้า คำแก้วกำลังยืนคุยอยู่กับนายฮ้อยเคน
“นั่นคำแก้วอยู่กับนายฮ้อยนี่..ปั๊ดโธ่เอ้ย..นึกแล้วว่าเป็นหยัง ถึงบ่ไปกับเฮา ที่แท้ก็มาฟ้องนายฮ้อยอยู่นี่เอง เห็นกับตาจังซี้แล้ว..เอื้อยยังคึดว่าคำแก้วเป็นเอื้อยน้องกับเฮาอยู่อีกบ่”
“คำแก้ว....” แสงโสมรีบดึงแขนจันแดง
“คำแก้วมันต้องฟ้องนายฮ้อยว่าเฮากำลังคึดหนีไปจากทัพควายแน่ เฮาต้องฟ้าวไปตอนนี่แล้วล่ะเอื้อย”
จันแดงยืนมองคำแก้วด้วยสีหน้าผิดหวัง แสงโสมต้องรีบดึงจันแดงพากลับไปทันที