บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 19 หน้า 2
“นั่นก็นำ..ใกล้สิได้เวลามันกลับมาแล้ว เดี๋ยวอ้ายต้องตาลีตาเหลือกหนีมันอีก”
“แต่อ้ายยังอยากชื่นใจเจ้าอีกจักหน่อย..อยู่ใกล้เจ้าแล้วมันคึกอีหลี”
บุญตายิ้มชอบใจ “อยากอยู่ใกล้ข้อยโดนๆบ่ต้องย่านไผมาพ้อ ก็ฟ้าวหาทางพาข้อยหนีจักเถื่อ เถาะอ้าย
รับปากเถื่อได๋บ่เห็นเฮ็ดให้ได้อย่างใจจักเถื่อ”
“อ้ายพยายามอยู่ แต่เจ้าก็ฮู้ ซอยออกปล้นแทนอ้ายเจ้าแต่ละเถื่อ ได้กลับมาซำได๋ก็ต้องแบ่งให้หลายกว่าเคิ่ง
แล้วอ้ายสิเหลืออิหยังพอพาเจ้าไปตั้งโตได้ล่ะ”
“อ้ายก็แอบจกเอาของมีค่ามาเก็บกับโตไว้ก่อน เอากลับมาให้อ้ายคำแสนตั๊วหล่ะ”
“ก็เฮ็ดอยู่..แต่ได้บ่หลายดอก ย่อนว่าบักกาเหว่ากับบักกะปอมมันคอยตามตลอด”
บุญตาหน้าเซ็ง “จังซี้ข้อยก็ต้องทนหลับนอนกับตาเฒ่านั่นต่อไปน่ะสิ..โอ้ย...ขี้เดียดหลาย”
บุญตาบ่นไปได้ครู่ก็ได้ยินเสียงเฒ่าโสมกำลังกลับเข้ามา
“ตายยากอีหลี เว้าฮอดก็มาเลย..ฟ้าวไปได้แล้วอ้ายเดี๋ยวมันสิมาพ้อเฮา”
หน้ากระท่อมคำแสน เฒ่าโสมเดินกลับมาพร้อมกับกุลา
“ข้อยว่าเสือคำแสนมันเริ่มสงสัยข้อยแล้ว พ่อใหญ่มีแผนหยังก็ต้องฟ้าวลงมือ”
“มึงบ่ต้องห่วงดอก กูยอมเสียเวลามาตั้งโดนก็ย่อนว่าให้มันตายใจหลงเชื่อกู ตอนนี่มึงก็เห็นแล้ว”
“บ่บอกข้อยบ่ฮู้เด้อพ่อใหญ่ คึดว่าที่เสียเวลาอยู่หนี่ตั้งโดนก็ย่อนติดใจอีบุญตา”
เฒ่าโสมยิ้มชอบใจ “นั่นมันของแถมโว้ย อีบุญตามันก็งามเต่งตึงเต็มไม้เต็มมืออยู่ ถิ่มมันไปก็น่าเสียดาย แต่ขืนเอาไปนำ อีแสงโสมมันได้แหกอกกูแน่นอน...ฮ้ายเต็กกว่าแม่มันอีก”
“แล้วแผนการของพ่อใหญ่สิลงมือมื้อได๋ สิให้ข้อยซอยหยังก็เว้ามาโลด”
เฒ่าโสมตบบ่า “ถึงเวลากูสิบอกมึงเอง..อย่าฟ้าวให้มันฮู้โตก่อน อีบ่จักมื้อดอก กูสิได้ตามไปพ้อลูกสาวกูกับสมบัติที่กูเก็บเอาไว้ตลอดชีวิตแล้ว” เฒ่าโสมยิ้มชอบอกชอบใจแล้วเดินขึ้นไปบนเรือนแยกย้ายกับบักกุลา
บักจันดีที่แอบซุ่มอยู่แถวนั้นเพราะเพิ่งหลบออกมาจากเล่นชู้บุญตาเลยได้ยินทุกอย่างที่เฒ่าโสมคุยกับกุลา
“สมบัติ ?” จันดีคิ้วขมวดสงสัย
กลางคืนที่บริเวณเกวียนพักของจันแดงกับแสงโสม จันแดงเดินไปเดินมาด้วยสีหน้าค่อนข้างกังวล แสงโสมเข้ามา “เซาคึดว่าคำแก้วอยากตามเฮาไปได้แล้วจังได๋ ข้อยก็บ่ยอมฮับว่าคำแก้ว เป็นเอื้อยน้องเฮาสิอยู่สิไปก็บ่เกี่ยวกับเฮา”