บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 9 หน้า 18
“เจ้ามันดื้อกับพ่อหลาย จนเบื่อจะดุด่าอีกแล้ว เจ้าเป็นผูสาวต้องเฮ็ดโตอยู่ในโอวาทของ พ่อบ่แม่นอยากไปเฮ็ดโตเป็นโจร”
“ให้ข้อยเฮ็ดโตอยู่ในโอวาท ถ่าให้พ่อยกข้อยให้เป็นเมียไผก็ได้จังซั่นนั่นเบาะ..ข้อยขอไป ตายเอาดาบหน้าดีกว่า” แสงโสมโกรธพ่อจะออกไป แต่เจอเฒ่าโสมคว้าแขนเอาไว้ “พ่อบ่ให้เจ้าไปไสเด็ดขาด!!”
“แต่ตะกี้พ่อยังไล่ตะเพิดข้อยให้ไปอยู่เลย”
เฒ่าโสม ชะงักที่ลูกสาวย้อนทันควัน เลยเงื้อมือขึ้นมาแล้วตบหน้าไปฉาด “มึงบ่ต้องมาย้อนกู”
“พ่อ !!!” แสงโสมน้ำตาซึมเสียใจ จันแดงเห็นตลอดก็รีบเข้าไปมาช่วย
“เซาเถาะพ่อ อย่าตีอีแสงโสมเลย..ข้อยขอฮ้อง”
“น้องสาวมึงมันหาเรื่องกู คั่นมันอยากดื้อกับกูหลาย มันสิต้องถูกลงโทษให้หลาบจำ มึงฟ้าวเอามันไปขังไว้ในห่อง คั่นบ่มีคำสั่งกู..ห้ามมันไปไสเด็ดขาด”
“พ่อ...พ่อขังข้อยบ่ได้”
“ฟ้าวพามันไปอีจันแดง อย่าให้กูต้องตบสั่งสอนมันซ้ำ”
“ฟ้าวไปเถาะแสงโสม..เอื้อยขอล่ะ..ไปโลด”
จันแดงรีบดึงพาแสงโสมออกไป แสงโสมน้ำตารื้นเจ็บใจ เฒ่าโสมมองส่งลูกสาวแล้วหันมาหัวเสีย ก่อนจะได้ยิน เสียงนายฮ้อยเคนดังขึ้นข้างหลัง “คั่นเบิ่ดธุระของพ่อเฒ่าแล้ว..ข้อยมีเฮื่องต้องเว้านำ”
เฒ่าโสม หันมาเห็นคำแก้วมากับนายฮ้อยเคน “บักเคน”
เฒ่าโสมเดินออกมาอีกมุมหนึ่งของบ้านพร้อมอธิบายให้นายฮ้อยเคนและคำแก้วฟัง
“แม่ของคำแก้ว เป็นสาวชาวบ้านระหว่างทางที่ข้อยเป็นนายฮ้อย พาทัพควายไปค้าเมืองล่าง ครอบครัวมันถูกโจรปล้นตายเบิ่ด ข้อยเลยซอยเอาไว้แล้วก็ได้มันมาเป็นเมีย”
“แล้วตอนนี้แม่ของคำแก้วเป็นจังได๋” เฒ่าโสมนิ่งไปครู่มองคำแก้วอย่างครุ่นคิดแต่งเรื่องขึ้นมาใหม่ เพื่อปกปิดความจริงว่าแม่คำแก้วคือน้องสาวตน “มันตายไปตั้งแต่คลอดอีคำแก้วแล้ว”
“แล้วเป็นหยังพ่อเฒ่าถึงเลี้ยงคำแก้วไว้บ่ได้ ต้องเอาไปสว่างแดนดินให้ผู้อื่นเลี้ยง”
“พอเถอะอ้าย..ข้อยบ่อยากฮู้หยังแล้ว สันดานโจรมันก็แค่อยากเอาผู้สาวเถาะนั่น เลือด ในอกมันบ่อยากได้ไว้ดอก คั่นเอาขี้เถ้ายัดปากได้มันคงยัดไปแล้ว”
“คั่นเจ้าบ่ฮู้เหตุผลพ่อแล้วมาด่าจังซั่น..ระวังตกนรกเป็นเปรตเด้อคำแก้ว”
“ข้อยบ่ยอมรับเจ้าเป็นพ่อ !!”
“เซาเถอะคำแก้ว..ว่าเหตุผลของพ่อเฒ่าต่อเถอะ”