บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 9 หน้า 20
“หึ..เป็นนายฮ้อยค้าควายผ่านทุ่งกุลามาได้ ต่อให้โกรธแค้นจังได๋ก็ยังบ่พอเฮ็ดให้ข้อยหัน ไปเป็นโจรได้ดอก แต่ความอดอยาก ทนเบิ่งลูกเมีย ชาวบ้านที่หวังพึ่งข้อยต้องล้มหาย ตายจากทั้งหมู่บ้านบ่ได้อีกต่างหาก”
นายฮ้อยเคนชะงัก “พ่อเฒ่า !!”
“คั่นบ่ปล้นผูอื่นเฮาก็ต้องตายอยู่ดี ให้ไปเป็นนายฮ้อยก็ต้องพ้อโจรปล้น เสียเทิ้งควาย เทิ้งลูกน้องอยู่ดี..เป็นโจรนี่ล่ะ..รอดตายแนนอน” นายฮ้อยเคนฟังแล้วเจ็บใจ ไม่พอใจกับคำตอบของเฒ่าโสม มือกำแน่นกัดฟันเจ็บใจ
“ถ้าทุกคนคึดอย่างพ่อเฒ่า..อีสานบ้านเฮาก็ต้องลุกเป็นไฟ บ่มีวันร่มเย็น”
“อีสานบ้านเฮามันลุกเป็นไฟมาโดนหลายแล้วบักเคน”
“พ่อเฒ่า !!!!”
นายฮ้อยเคนสติขาดพุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อเฒ่าโสม แล้วผลักเต็มแรงจนเฒ่าโสมกระเด็นออกไปจากกระท่อม
คำแก้วตกใจ “อ้ายเคน !!!”
เฒ่าโสมกระเด็นออกมานอกกระท่อมตามแรงผลักของนายฮ้อยเคน ยังไม่ทันตังตั้วได้ นายฮ้อยเคนก็ตามออกมาแล้วซัด หมัดเข้าที่หน้าอีกทีจนเฒ่าโสมเลือดซิบปาก
“พ่อเฒ่าเห็นแก่โตเกินไปแล้ว ทั้งๆที่พ่อเฒ่าเคยเป็นนายฮ้อยคนดี เป็นที่พึ่งของชาวบ้าน”
“เห็นแก่โตแล้วมันผิดจังได๋วะบักเคน เจ้าเองก็คือกันนั่นล่ะ อย่าเถียงข้อยว่าเจ้าต้องค้าควายครั้งใหญ่จังซี้ ย่อนว่าสว่างแดนดินใกล้สิอดตายเบิ่ดหมู่บ้านคือกัน”
“ข้อยบ่เถียงว่าความอดอยากเฮ็ดให้ข้อยต้องเดินทาง แต่ข้อยสิบ่มีวันผิดศีลผิดธรรมเพื่อ ความอยู่รอดเด็ดขาด
เฒ่าโสม หึๆๆ..เจ้ายังเพิ่งเริ่มเดินทาง อย่าอวดเก่งไปนักเลย..พนันกันก็ได้ ก่อนถึงเมืองล่าง ความ ลำบากสิเฮ็ดให้พวกเจ้าต้องเลือกทางอย่างข้อยแน่”
“บ่มีทาง !!” นายฮ้อยเคนกำหมัดจะเข้าไปซัดเฒ่าโสมอีกครั้ง แต่คราวนี้เฒ่าโสมยกมือขึ้นแล้วใช้อาคมหยุดนายฮ้อยเคนเอาไว้ให้ตัวแข็งนิ่ง คำแก้วตกใจ “อ้ายเคน !!!
“อย่าลองดีกับครูของเจ้า...จำไว้บักเคน”
“ตาเฒ่า !! ปล่อยอ้ายเคนเดี๋ยวนี้”
“เจ้าอยากให้พ่อปล่อยมัน พ่อเฮ็ดให้กะได้..แต่เจ้าต้องอยู่กับพ่อหม่องนี่”
คำแก้วอึ้ง “บ่ !! ข้อย...บ่ยอมฮับโจรอย่างเจ้าเป็นพ่อ”
“จังซั่นพ่อก็ปล่อยบักเคนไปบ่ได้”
“ตาเฒ่า !!!” เฒ่าโสมออกแรงบีบมือกลางอากาศ ไม่ต่างจากการบีบคอนายฮ้อยเคนจนหน้าดำหน้าแดง แต่ในขณะที่สถานการณ์กำลังตึงเครียดกุลารีบเข้ามาอย่างร้อนรน “พ่อใหญ่...พ่อใหญ่..แย่แล้ว !!!!”
“มีหยังวะบักกุลา !!!”
“สายของเฮาที่บ้านหนองปุดซ้าง เพิ่งมาเตือนเฮาเดี๋ยวนี่ มันได้ข่าวมาจากอำเภอว่า พวกตำรวจเตรียมกำลังมากวาดล้างพ่อใหญ่หม่องนี่แล้ว”
เฒ่าโสมชะงักอึ้ง รีบปล่อยมือที่ใช้อาคมเล่นงานนายฮ้อยเคนอยู่ ทำให้นายฮ้อยเคนทรุดลงหายใจหน้าดำหน้าแดง คำแก้วรีบเข้าไปประคองอย่างเป็นห่วง จากนั้นเฒ่าโสมก็เลิกสนใจนายฮ้อยเคน แล้วรีบตามกุลาออกไป
นายฮ้อยเคนกับคำแก้วมองตามเฒ่าโสมไป ด้วยสีหน้ากังวลกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไป
--- จบตอนที่ 9 ---