บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 3
บทประพันธ์ โดย คำพูน บุญทวีบทโทรทัศน์ โดย แพรพริมา
ที่วัด วันใหม่ คำแพงกับคำแก้วมาตักบาตรทำบุญอยู่ที่หน้าศาลาวัด คำม่วนกับคำสร้อยแอบซุ่มยืนดูห่างๆ สุมหัวกันจับจ้องด้วยความอาฆาตแค้นคำแก้ว
“โอกาสนี้หละเหมาะแล้ว ถ้าเฮาช่วยกัน อีคำแก้วมันสู้บ่ไหวแน่”
“รุมตบสั่งสอนมันแค่นั้น จะไปสะใจอีหยัง อีคำม่วน”
คำม่วนสงสัย “เจ้ามีแผนหยัง ถึงสะใจกว่านี้อีก”
คำสร้อยยิ้มร้าย “มื้อนี้อ้ายจันดีเพิ่นจะกลับจากไปค้าขายที่อำเภอ อ้ายจันดีรู้จักนักเลงคุมซ่อง บ้านอื่นหลายที่ ถ้าเฮาลากอีคำแก้วไปให้พวกนั้นได้หละก็…หึๆๆ”
คำม่วนชอบใจทันที “โอ้ยยย…คักอีหลีอีหลอคำสร้อย”
สองคนยิ้มเยาะสะใจกันมองตามคำแพงกับคำแก้ว ที่ทำบุญตักบาตรเสร็จเหมือนหมาป่าที่จ้องจะฮุบเหยื่อ
“เดี๋ยวเอื้อยจะเข้าไปเว้านำหลวงพ่อเรื่องงานบุญเข้าพรรษา เอาของกลับบ้านไปก่อนเด้อ”
“เดินขึ้นบันไดระวังด้วยเด้อเอื้อย”
“เอื้อยยังบ่ได้ท้องแก่นะคำแก้ว”
“ก็ต้องระวังไว้บ้างล่ะเอื้อย ข้อยรับปากอ้ายเคน ว่าจะดูแลเจ้าแทนเพิ่น”
คำแพงยิ้มรับ แล้วเดินเข้าไปในวัด คำแก้วมองส่งพี่สาวเก็บข้าวของที่เอามาทำบุญตักบาตรแล้วจะเดินกลับบ้าน แต่ระหว่างนั้นคำสร้อยกับคำม่วนโผล่ออกมาจากที่ซุ่มซ่อน 2 คนขนาบข้างคำแก้วด้วยท่าทางเอาจริง
“อีคำม่วน..อีคำสร้อย มีหยังถึงมาขวางทางข้อย”
2 สาวแสบไม่พูด แต่บ่งบอกด้วยสายตาอันร้ายกาจว่าตั้งใจมาเอาเรื่องสุดฤทธิ์
คำแก้วถูกคำม่วนกับคำสร้อยช่วยกันกอดรัด ฉุดกระชากลากเข้ามาที่บริเวณบ่อน้ำ คำแก้วแผลงฤทธิ์เดชใส่ สุดฤทธิ์ ทั้งสะบัด ทั้งถีบแรง 2 สาวตัวแสบต้องช่วยกันออกแรงเต็มที่
“จับมันให้แน่นอีคำม่วน”
“เจ้าก็อย่าให้มันหลุดมือ อีนี่มันแรงหลายอย่างกับควาย”
ไม่ทันขาดคำ คำแก้วก็สะบัดแรงและถีบเข้ายอดอกคำม่วนกระเด็น ก่อนจะหันไปกระทุ้งศอกใส่คำสร้อย..อั๊ก !!
คำสร้อยเซถลาจุกตัวงอ คำแก้วดึงผ้าที่พวกมันยัดปิดปากเอาไว้ออกอย่างโกรธเกรี้ยว
“พวกหมาลอบกัด คิดจะรุมกูเหรอ !!!”
คำแก้วปรี๊ดแตกสุดๆ พุ่งไปกระชากคำม่วนมาตบหน้าหัน เอาคืน ซ้ายทีขวาทีจนคำม่วนหน้าโย้เลือดซิบมุมปาก
“คำสร้อย...ช่วยข้อยแน!!!”
คำสร้อยยังจุกอยู่ที่พื้นแค่ลุกยังลำบาก คำแก้วสั่งสอนคำม่วนซะจนเกือบสิ้นฤทธิ์ กระชากผมขึ้นมาต่อว่า