บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 3 หน้า 4
“จริงอย่างที่นายฮ้อยเว้านั่นหละ ตลอดทางเดินทัพควาย หมู่เฮาเจอชาวบ้านเพิ่นเดือด ร้อนถูกปล้นอย่างนาย ฮ้อยว่าบ่อยๆ”
“สมบัติข้อยบ่มีหลายดอก อย่างเดียวที่มีค่าก็คือเถ้ากระดูกพ่อที่ตั้งใจจะเอากลับไปบูซา อยู่บ้านข้อย”
“ถูกแล้ว..หน้าที่ลูกก็คือต้องกตัญญูต่อพ่อแม่ ทั้งยามเป็นยามตาย เจ้าเดินทางไปกับทัพ ควายของข้อยก็ได้ ใกล้ถึงบ้านเจ้าก็ค่อยแยกทางกัน จะได้ปลอดภัยจากพวกโจร”
“ขอบคุณนายฮ้อยอีหลี ข้อยจะช่วยเฮ็ดงานบ่ให้เป็นภาระทัพควาย”
นายฮ้อยเคนพยักหน้ารับ คำแสนแอบยิ้มพอใจที่สามารถทำให้นายฮ้อยเคนไว้ใจมันได้ ระหว่างนั้นผู้ช่วยโทน เข้ามา “นายฮ้อย...อาการบักจ่อยดีขึ้นแล้ว จะให้จัดการนำมันจังได๋ต่อ”
ป่าละเมาะ บักจ่อยพยายามยกมือไหว้อ้อนวอน ขอร้องนายฮ้อยเคน
“ข้อยขอร้องล่ะนายฮ้อย อย่าส่งข้อยกลับบ้านเลย ให้ข้อยเดินทางไปกับทัพควายด้วย”
“บ่ได้ เจ้าต้องกลับเดี๋ยวนี้ ป่านนี้ยายเฒ่าคงจะห่วงเจ้าหลาย”
“ข้อยเป็นหนุ่มใหญ่แล้ว บ่มีหยังให้ยายเฒ่าเพิ่นต้องเป็นห่วงดอกนายฮ้อย”
บุญเพ็งดุ “อย่างมึงมันใหญ่ตรงได๋วะบักไส้เดือน”
จ่อยหันมาโวย “เจ้าว่าข้อยเป็นบักไส้เดือน แล้วเจ้าล่ะ เคยเสี่ยงตายช่วยชีวิตนายฮ้อยจาก พวกโจรเหมือนกัน กับข้อยบ่”
“ปากมึงคือเป็นตาถูกตีนแท้น้อ!!!”
“หยุดๆๆ จังได๋ข้อยก็ต้องส่งเจ้ากลับ ผู้ช่วยโทนจะขี่ม้าพาเจ้าไปส่งถึงบ้าน ส่วนพวกเฮาก็จะพักแรมรอผู้ช่วยโทน กลับมา แล้วค่อยเดินทางต่อ”
“ได้นายฮ้อย ข้อยจะรีบไปรีบกลับ จะได้บ่ต้องเสียเวลา”
นายฮ้อยเคนพยักหน้ารับ กับผู้ช่วยโทนที่รับคำสั่งแล้วหยิบห่อผ้าสัมภาระของบักจ่อยคืนให้
“ไปได้แล้ว อย่าให้ข้อยต้องลงโทษเจ้าหนักเลยบักจ่อย”
จ่อยไม่พอใจดึงห่อสัมภาระมาแรงๆ “นายฮ้อยบ่มีสิทธิ์ลงโทษข้อยอยู่แล้ว เพราะเจ้าเป็นหนี้ ชีวิตข้อย”
บุญเพ็งโกรธแทนเข้าไปกระชากคอเสื้อ “บักห่าหนิ!!! มึงคือเก่งนำนายฮ้อยแท้!!!!”
“เป็นหยังสิบ่ได้ ยามข้อยเคยช่วยชีวิตนายฮ้อย แต่ก็บ่มีไผเห็นหัว ทีกับผู้อื่นบ่ฮู้เป็นไผ แค่บาดเจ็บมา นายฮ้อยก็ ยอมให้เพิ่นเดินทางไปกับทัพควายได้….กูงึดอีหลี !!!”
บุญเพ็งทนไม่ไหวซัดหมัดเข้าหน้าบักจ่อยจนล้ม..ผั๊วะ !! บักจ่อยเลือดซิบมุมปาก นายฮ้อยเคนรีบกระชากบุญเพ็ง แล้วผลัก ให้อยู่ห่างๆ “รีบไปได้แล้วบักจ่อย ถ้ายังบ่หยุดทวงบุญคุณข้อย ข้อยก็ต้องเฮ็ดตามกฎของทัพควายสั่ง สอนให้เจ้าเจ็บตัว ผู้อื่นจะได้บ่เฮ็ดตาม”
“ข้อยเกลียดเจ้า !!” จ่อยผิดหวังอย่างแรงตะโกนลั่น โทนเข้ามาดึงแขนลากบักจ่อยพาตัวออกไป บักจ่อยยัง ตะโกนลั่น “ข้อยเกลียดเจ้านายฮ้อย ข้อยเกลียดเจ้า!!!!!”
บักจ่อยถูกลากออกไป นายฮ้อยเคนมองตามสีหน้าค่อนข้างเคร่งขรึม คำแสนแอบซุ่มดู คำแสนยิ้มพอใจ