บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 7 หน้า 5

“อีตายดับ...ปล่อยมึงไว้บ่ได้แล้ว เอาแหจับมันโลด”

ชาวบ้านรีบเอาแหมาเหวี่ยงใส่ คำม่วนติดพันอยู่ในแหร้องกรี๊ดๆๆๆลั่น พวกชาวบ้านกรูกันเข้าไปทุบตีสาแก่ใจ

คำแก้วกับบัวเขียวเข้ามาเห็นเหตุการณ์ก็ตกใจ คำแก้วรีบร้องห้ามเข้าขวาง

“เซา!!! พอได้แล้ว..เซาตีมันเถาะ..เดี๋ยวมันก็ตายดอก..เซาๆๆๆ”

“เจ้าหลบไปคำแก้ว...อีคำม่วนมันร่วมมือกับบักห่าจันดีหลอกผู้สาวในหมู่บ้านไปขายซ่อง มันก็สมควรโดนจังซี้แล้ว”

“แต่อีคำม่วนมันก็โดนหลอกคือกัน มีมันผู้เดียวที่โดนพวกโจรรุมทำร้ายจนเป็นจังซี้ ก็เท่า กับมันได้รับกรรมไปแล้ว” คำแก้วพูดไปก็เหลียวไปมองคำม่วนที่อยู่ในอาการกลัวตัวสั่น ร้องไห้ฮือๆน่าเวทนา

บัวเขียวร้องขอ “ปล่อยมันเอาบุญเถาะ แค่นี้มันก็น่าเวทนาพอแล้ว”

ชาวบ้านนิ่งไปมองคำม่วนที่ดูเหมือนจะพากันเวทนาสงสารตามที่คำแก้วว่า แต่กลับตอบตรงกันข้าม

“ปล่อยไว้บ่ได้ คั่นเจ้าบอกให้ข้อยเซา บ่ให้ตีมันตาย จังซั่นก็ต้องไล่มันออกจากหมู่บ้าน บ่ต้องอยู่ให้เปลืองข้าว เปลืองน้ำผู้อื่น...ไล่มันไปโลด”

ชาวบ้านเฮโลไม่ฟังคำแก้ว เข้าไปฉุดกระชากลากคำม่วน คำแก้วกับบัวเขียวพยายามช่วยกันห้าม แต่ก็ถูกเบียด จนกระเด็นออกมา คำม่วนร้องกรี๊ดๆลั่น

“ซอยข้อยแน้...ซอยข้อยแน้…อย่าเฮ็ดข้อยเลย...ข้อยย่านแล้ว…ข้อยย่านแล้ว”

คำม่วนถูกฉุดกระชากทำร้าย ชวนน่าเวทนาหดหู่โดยที่คำแก้วกับบัวเขียวช่วยอะไรไม่ได้ “อีคำม่วน....”

คำแก้วนึกอะไรขึ้นได้เลยรีบวิ่งออกไปอีกทาง บัวเขียวสงสัย “คำแก้ว..เจ้าสิไปไส”

คำม่วนสะบักสะบอมถูกเฒ่าอ่ำกับชาวบ้านไล่ตะเพิดออกมาที่ถนนลูกรัง

“ไปโลดอีตายดับ...อยู่ไปกะเปลืองแนวกิน...ไปตายห่าหม่องอื่น...ไปโลด !!”

ชาวบ้านพากันปาก้อนหินและเศษไม้ใส่ไล่ตะเพิด จนก้อนหินถูกหัวคำม่วน..ผั๊วะ !! เลือดไหลอาบหน้า

“ฮือๆๆ ข้อยย่านแล้ว...ฮือๆๆๆ...อย่าเฮ็ดข้อยเลย...ฮือๆๆ” สภาพคำม่วนยังถูกผลักไสไล่ไม่หยุด

เสียงของหลวงพ่อก็ดังขึ้น “เซา!! พอกันได้แล้ว... หลวงพ่อขอบิณฑบาตชีวิตโยมคำม่วน”

เฒ่าอ่ำกับพวกชาวบ้านพากันชะงักหันไป เห็นหลวงพ่อเข้ามาพร้อมกับคำแก้วและบัวเขียว