บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 15 หน้า 3
เฒ่าอ่ำเสริม “ดีบ่ดีมันอาจสิเป็นปอบตามเมียมันไปแล้วก็ได้”
สุบินตกใจ “จังซั่นก็ให้มันอยู่ในทัพควายเฮาบ่ได้..ต้องไล่มันออกไป”
พวกสุบินเห็นพ้องต้องกันหันขวับมาที่จ่อยซึ่งเริ่มระแวง “พวกเจ้าจ้องข้อยแปลกๆ..สิเฮ็ดหยังกัน”
พวกสุบินพากันเดินเข้าหาตีวงโอบล้อม จนจ่อยใจคอไม่ดี
บริเวณกองเกวียน นายฮ้อยเคนกับพวกผู้ช่วย อาจารย์เม้าและสีโหกำลังประชุมกันอยู่
ถึกโมโห “ที่แท้ก็ฝีมือบักเสือคำแสน..บักห่าเอ้ย !! มันสิจองเวรจองกรรมเฮาไปฮอดไสวะ!!”
“เถือนี่ มันปล้นควายฆ่าชาวบ้านแล้วโยนความผิดให้เฮา ข้อยคือสิปล่อยไว้บ่ได้ ต้องตามไปเอาควายคืนให้ชาวบ้าน”
อาจารย์เม้าเตือน “นั่นมันก็สมควรเฮ็ดอยู่ดอกนายฮ้อย แต่มันสิหนักหนาเกินไปบ่ อย่าลืมว่านายฮ้อยรับปากว่าสิจัดการกับผีปอบให้ชาวบ้านอีก”
“แม่นแล้ว จัดการ 2 ปัญหาพร้อมๆกันจังซี้ คนของเฮาสิบ่พอรับมือเอาเด้”
“แต่เฮาก็ต้องฟ้าวจัดการทุกปัญหาให้เบิ่ดให้ได้ บ่จังซั่นคือสิบ่ได้ออกเดินทางกัน”
ระหว่างนั้นบักจ่อยวิ่งเข้ามาร้องขอความช่วยเหลือจากนายฮ้อย “นายฮ้อย..นายฮ้อย ซอยข้อยแน”
ทุกคนหันไป เห็นบักจ่อยถูกพวกสุบินรวบตัวเอาไว้อย่างแน่นหนา
“นั่นพวกเจ้าเฮ็ดหยังบักจ่อยวะ”
เฒ่าอ่ำแจง “บักจ่อยมันเป็นพวกผีปอบ เฮาให้มันอยู่นำบ่ได้”
“ข้อยบ่แม่นผีปอบ..ซอยบอกพวกมันให้เซาหยุ่งกับข้อยแนนายฮ้อย”
สุบินไม่ยอม “พวกกูบ่เชื่อ..มึงอยู่กินกับอีผีปอบ ได้มันเป็นเมียแล้วมึงสิบ่เป็นผีปอบได้จังได๋”
“ข้อยยังบ่ได้อีผีปอบเป็นเมีย ข้อยสาบานได้”
แสงม่เชื่อ “อมพระมาเว้ากูก็บ่เชื่อ ซุมอีผีปอบมันงามปานนั่น นมก็ใหญ่ ผิวก็ขาว มึงนอนกับมันทุกคืน มึงสิอดใจบ่เอามันเป็นเมียได้จังได๋วะ”
บุญเพ็งสรุป “อย่าเสียเวลาฟังมันขี้ตั๊วเลยนายฮ้อย..ลากมันออกจากทัพควายโลด”
“เซา !! ข้อยยังบ่ได้เสียโตให้อีผีปอบอีหลี เชื่อข้อยเถาะ เอาข้อยไปสาบานต่อหน้าพระ ธาตุก็ได้ ข้อยยังบริสุทธิ์อยู่ ยังบ่ได้เสียโตให้ผูสาวผูได๋เลยอีหลี”
สีโหย้ำ “แม่นอีหลีเบาะบักจ่อย”