บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 1 หน้า 3
อย่างรวดเร็วล้อมนายฮ้อยเคนและพวกเอาไว้ พวกเสือคำลือยังช่วยกันยิงปืนและลูกดอกหน้า ไม้ลงมาใส่อีกไม่ยั้ง นายฮ้อยเคนกับพวกต้องถอยไปหลบที่ข้างหลังเกวียนที่เหลือให้เป็นที่กำบังอยู่ที่เดียว
จันทาเริ่มกังวล “นายฮ้อย เฮ็ดจั่งได๋ล่ะทีนี้ พวกเฮาตายยังเขียดแท่ๆ”
“ข้อยเป็นนายฮ้อยของพวกเจ้า จั่งได๋พวกเจ้าก็ต้องรอดกลับไปหาลูกเมีย เดี๋ยวข้อยจะเปิดทางให้ พวกเจ้ารีบฝ่ากองไฟออกไปโลด” นายฮ้อยเคนสั่งเสียงจริงจัง แล้ววิ่งออกไป ยิงสวนขึ้นไปที่พวกบนผาหินอย่างไม่กลัวตายและบ้าระห่ำ โทนตกใจ เป็นห่วง “นายฮ้อย !!! อย่าเฮ็ดจังซี้ !!”
นายฮ้อยเคนสั่งไปสู้ไป “บ่อต้องอยู่ช่วยข้อย พวกเจ้ารีบไปโลด ไปโลด”
โทนจะตามไปช่วยแต่จันทากับถึกพยายามรั้งไว้ “เฮ็ดตามที่นายฮ้อยสั่ง..ไปโลดบักโทน !!”
“ข้อยบ่อไป ข้อยจะอยู่ช่วยนายฮ้อย”
“ข้อยสั่งให้พวกเจ้าไป ได้ยินบ่อ บอกให้ไป ไปโลด” นายฮ้อยเคนสั่งดุดันจริงจัง จนถึกกับจันทาต้องพยายามดึงตัวโทนให้ขึ้นไปบนเกวียนแล้วฟาดควายเทียมเกวียน เต็มแรงเพื่อให้วิ่งลุยฝ่าเปลวไฟที่ล้อมรอบออกไป ทิ้งให้นายฮ้อยเคนอยู่เผชิญหน้าจริงตอบโต้กับพวกเสือคำลือ ฉึก !!! ลูกดอกหน้าไม้จากเสือคำลือที่เล็งมาที่นายฮ้อยเคนทิ่มเข้าที่หัวไหล่เต็มๆ นายฮ้อยเคนทรุดลงเจ็บ แต่ยังใจกร้าวแกร่งลุกขึ้นมาสู้ต่อ เพื่อเปิดทางให้พรรคพวกได้หนี โทนเห็นก็ร้องลั่น “นายฮ้อยเคน !!!!!!!!”
นายฮ้อยเคนหันมายิ้มให้ดีใจ ที่ช่วยให้พวกตัวเองรอด ส่วนตัวเองก็หันไปยิงสู้ต่ออย่างบ้าคลั่งท่ามกลางกองเพลิง
ทุ่งหิน ถึกกับจันทาขับเกวียนหนีออกมาจนถึงบริเวณทุ่งหินโล่งๆ โทนลงจากเกวียนได้ก็จะมุทะลุกลับไป
“เจ้ากลับไปบ่อได้บักโทน”
“ข้อยเป็นผู้ช่วย มือขวาของนายฮ้อย ข้อยบ่อปล่อยให้นายฮ้อยตายเด็ดขาด”
“แต่คำสั่งของนายฮ้อยต้องเด็ดขาด พวกข้อยตามนายฮ้อยมาหลายปี จังได๋ก็ต้องฟัง”
“พวกเจ้าก็เห็นกันแล้ว ว่าพวกมันหมาหมู่ล่อให้นายฮ้อยติดกับดัก แล้วจังซี้นายฮ้อยจะรอดกลับมาได้จั่งได๋”
ถึกกับจันทานิ่งไปมองกันเงียบๆเพราะจริงอย่างที่โทนว่า “ข้อยฮู้ แต่ข้อยมั่นใจว่านายฮ้อยจะรอด แล้วที่นายฮ้อยสั่งให้พวกเฮาหนีออกมา เพราะอยากให้เฮากลับไปช่วยคนอื่น “
“ผู้ช่วยถึกเว่าถูกแล้ว ไว้ใจนายฮ้อยโลด แล้วไปช่วยหมู่เฮาดีกว่า”
แต่ไม่ทันที่ทั้งหมดจะไป ทิดสุบินกับบักสีโหต่างคนโซซัดโซเซเข้ามา ในสภาพบาดเจ็บเพราะสู้มาอย่างเต็มที่
“บ่อ..บ่อเหลือผู้ใดให้..ให้พวกเจ้าไปซวยแล้ว”
“บักสีโห..ทิดสุบิน” ถึกกับจันทาตกใจที่เห็นสภาพของทั้ง 2 คนที่บาดเจ็บจึงรีบเข้าไปช่วยประคอง
“พวก..พวกไอ้เสือคำลือมันซุ่ม..ซุ่มโจมตีหมู่เฮา มันปล้น..ปล้นเอาควายไปแล้วยังฆ่า.. ฆ่าหมู่เฮาตายหมดแล้ว”
โทนถามสีโห “เหลือแต่พวกเจ้าที่รอด ?”
“อื้อ แม่นแล้ว พวกข้อยพยายามแล้ว สู้ตายก็แล้ว แต่...แต่”
“บ่อต้องเว่าหยังแล้ว ข้อยจะเอาคืนให้นายฮ้อยให้พวกเจ้าเอง”