บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 29 หน้า 2

ทุ่งหญ้า  นายฮ้อยเคนพานายฮ้อยผีเดินมาตามทางเพื่อมุ่งหน้ากลับทัพควาย แต่อาการนายฮ้อยผีไม่ค่อยดีเดินได้หน่อยก็ต้องหยุดพัก นายฮ้อยเคนสั่งทุกคน “พักกันหม่องนี่ก่อน..แล้วค่อยเดินทางกันต่อ”

นายฮ้อยเคนสั่ง แล้วหันมาช่วยเอาน้ำในบั้งทิงยื่นให้นายฮ้อยผีกิน สร้างความสงสัยให้กับทุกคน

“มันเกือบสิฆ่าข้อยกับบักสีโหแล้ว นายฮ้อยคึดหยังอยู่วะถึงซอยพามันมานำ” โทนสีหน้าหงุดหงิดไม่ค่อยพอใจ

“นายฮ้อยบ่ได้บอกเหตุผลเลยเบาะผูซอยโทน”

“ถามแล้ว..แต่บ่ยอมเว้าหยังจักคำ”

“บ่ว่าเหตุผลของนายฮ้อยคืออีหยัง คนคือมันก็บ่ควรมีซีวิตอยู่ให้ตามรังควาญเฮาอีก”

สีโหพูดไปด้วยความเจ็บแค้น หันไปคว้าหน้าไม้มาประทับเล็งจะยิงใส่นายฮ้อยผี

นายฮ้อยเคนพูดโดยไม่หันมามอง “บักสีโห !! ปงหน้าไม้ลงเดี๋ยวนี้ อย่าให้ข้อยต้องลงมือกับเจ้า”

สีโหชะงัก “คนอย่างมันสมควรตาย นายฮ้อยลืมไปแล้วเบาะว่าเคยป๋าเสือคำแสนให้ตำรวจ เอาโตไปแล้วเป็นจังได๋..สุดท้ายมันก็ย้อนกลับมาฆ่าคำแพงตาย !!”

“นายฮ้อย..ความเชื่อของนายฮ้อยในการให้โอกาสคน มันใช้บ่ได้กับทุกคนดอก”

“แม่นแล้ว..โจรใจซั่วคือมัน กฏหมายกับความถืกต้องใช้บ่ได้ดอก..ฆ่ามันเถาะนายฮ้อย”

นายฮ้อยเคนนิ่งไม่ตอบโต้ลูกน้อง ขณะที่นายฮ้อยผีมองนายฮ้อยเคนด้วยแววตายอมจำนน

“ลูกน้องเจ้าเว้าถืกแล้ว..ฆ่าข้อยแล้วเอาสมบัติไป ให้ความลับตายไปกับข้อยเถาะ”

“คั่นนายฮ้อยยังอยากยึดมั่นอุดมการณ์ เป็นนายฮ้อยคนดีบ่แม่นเพชฌฆาตตัดสินซีวิตไผ นายฮ้อยก็บ่ต้องลงมือเอง..เดี๋ยวข้อยสิลงมือให้เอง”

“เซา !! ห้ามไผแตะต้องนายฮ้อยผีเด็ดขาด นี่เป็นคำสั่งนายฮ้อยของพวกเจ้า”

“นายฮ้อย !!!” ทุกคนทักท้วง นายฮ้อยเคนนิ่งไม่สนใจ แล้วมองมาที่นายฮ้อยผีอย่างตัดสินใจ

ที่พักแรม คำแก้วอยู่ในอาการน่าเป็นห่วงนอนครางเจ็บปวด ที่ท้องได้รับการพันแผลเอาไว้แล้ว โดยมีแสงโสมจับมือแน่นและร้องไห้สะอื้นสงสาร

“อ้าย..อ้ายเคน…อ้ายเคน……ข้อย..ข้อยอยากพ้อ..พ้ออ้ายเคน”

“เอื้อย…ฮือๆๆ..เอื้อยอดทนไว้เด้อ..เจ้าถืกคุณไสยเข้าโต อ้ายเคนกำลังสิมาแล้ว”

แสงโสมร้องไห้เป็นห่วงได้ครู่ อาจารย์เม้าก็พานายฮ้อยเคนเข้ามาอย่างตกอกตกใจ “คำแก้ว..คำแก้ว !!!”

“อ้าย…อ้ายเคน….อ้าย…อ้ายกลับมาแล้ว”

“จารย์เม้าเล่าให้อ้ายฟังแล้ว..เจ้าบ่ต้องย่านไปเด้อ..อ้ายสิฟ้าวซอยเจ้าเดี๋ยวนี้”