บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 29 หน้า 3

“อ้าย..อ้าย” คำแก้วพยายามยกมือขึ้น นายฮ้อยเคนรีบกุมมือคำแก้วไว้แน่น

“ข้อยอยากอยู่กับอ้าย..บ่อยากถิ่มอ้ายไปไส”

“แม่นแล้วคำแก้ว..ห้ามเจ้าถิ่มอ้ายไปไสเด็ดขาด เฮาต้องอยู่นำกันไปซั่วซีวิตเจ้า จำคำสัญญาว่าสิกลับเมือพลิกฟื้นแผ่นดินของเฮาสู้กับความแห้งแล้งได้บ่”

“ข้อย..ข้อยจำได้ เฮา..เฮาสิบ่ได้ต้อง..ต้องลำบากมา..มาค้าควายอีก”

“แม่นแล้ว…นี่สิเป็นการค้าควายเถื่อสุดท้าย แล้วเฮาสิกลับไปสร้างครอบครัวพร้อมหน้า พร้อมตาอยู่สว่างแดนดินกัน เฮาสิมีความสุขกันตามประสา..อดทนเด้อคำแก้ว..อ้ายสิซอยเจ้าให้ได้”

คำแก้วพยักหน้ารับน้ำตาเอ่อๆ ร่างกายเริ่มอ่อนแรงลงไปเรื่อยๆ

“จารย์เม้า..แสงโสม ข้อยขอเฮ็ดพิธีไล่คุณไสยตามลำพัง”

“ได้เลยนายฮ้อย” อาจารย์เม้าพาแสงโสมออกไป ทิ้งให้นายฮ้อยเคนอยู่กับคำแก้วตามลำพัง นายฮ้อยเคนลูบหัวคำแก้วอย่างเป็นห่วง แล้วเริ่มนั่งขัดสมาธิ พนมมือบริกรรมคาถา

ที่พักแรม นายฮ้อยผีในสภาพถูกจับมัดมือเอาไว้ในกรงไม้ไผ่ และนั่งอยู่กลางวงล้อมของพวกผู้ช่วยที่ต่างก็มีหน้าไม้ และธนูเล็งพร้อมยิงทันทีถ้าคิดหนี

“ผูซอย ข้อยว่าระหว่างที่ถ่านายฮ้อยซอยคำแก้ว เฮาซอยกันยิงมันให้ตายไปเลยดีกว่า พอนายฮ้อยกลับมาก็ค่อยบอกว่ามันคึดขัดขืน” มืดแนะ สีโหเห็นด้วย

“เออ..ข้อยเห็นนำ สภาพมันตอนนี่เจอเทิ้งหน้าไม้ เทิ้งลูกธนูลงอาคมที่นายฮ้อยให้เฮาไว้ ใช้หยุดอาคมมันยามจำเป็นล่ะก็…มันตายคักๆ”

ถึกมองที่โทน “ผูซวยโทน..พวกข้อยเห็นพ้องกัน..อยู่ที่ผูซอยแล้ว” โทนนิ่งไปมองที่นายฮ้อยผีอย่างตัดสินใจ

“มึงฆ่าครอบครัวนายฮ้อย ทำลายซีวิตเพิ่นจนย่อยยับ มึงเป่าหูให้นายฮ้อยไว้ซีวิตมึงได้ จังได๋ !! เว้ามา !!”

นายฮ้อยผีนิ่งไม่ตอบ

“บักห่าเอ้ย !! กูบ่ได้มีความอดทนกับคนเลวๆคือมึงได้คือนายฮ้อยนะโว้ย !!!” โทนยกหน้าไม้พร้อมเล็งยิงใส่

“กูบ่ต้องเป่าหูนายฮ้อยเคนดอก..เพิ่นเป็นคนดีที่ซุมเจ้าควรเอาโตอย่าง คนจังซี้ล่ะต่อให้ต้องเผชิญหน้ากับความทุกข์ยากปานได๋ก็สิผ่านพ้นไปได้เบิ่ด”

ถึกตัดบท “บ่ต้องฟังมันเว้าแล้ว..จัดการมันโลดเถาะผูซอย”

ทุกคนจะระดมยิงนายฮ้อยผี แต่นายฮ้อยเคนเข้ามาห้าม

“เซา !!!  ห้ามฆ่านายฮ้อยผีเด็ดขาด !! คั่นนายฮ้อยผีเป็นหยังไป..คำแก้วสิบ่รอด”